4_ Tarihimizden Notlar_"Önyargılar Gerçeğe Cehaletten Daha Uzaktır”

 Sahte Maoculukla, Maoculuğu Kimseye Bırakmıyorlar

 

İşçi sınıfının bilimi olarak Marksizm, ortaya çıkışından bu yana burjuvazinin cepheden açık saldırılarına maruz kalmıştır ve burjuvazi varolduğu müddetçe de bu saldırıları sürdürecektir. Karşı-devrim, cepheden saldırılarla yetinmemiştir

 Marksizmi çürütemeyince, etkisizleştiremeyeceğini gören burjuvazi cepheden saldırılarının yanısıra "içte”de yürütmeye ağırlık vermiştir.

"Marksist saflarda” gözüküp, Marksizmi savunma kisvesi altında Marksizme saldırma yolunu benimsemişlerdir.

 Bu yol daha avantajlı ve etkili gelmiştir.

 Özellikle küçük-burjuva tabakalarından Marksist saflara gelenlere dayanarak ve saflarda etkilenen veya ideolojik saldırı ve alışkanlıklarıyla bozduğu çevreler vasıtasıyla Marksizm bayrağını sallayarak Marksizme saldırmışlardır.

Onu revizyondan geçirerek ehlileştirmeye yani burjuvaziye zararsız hale getirmeye, bulanıklaştırmaya, yolundan saptırıp güçsüzleştirmeye ve Böylece başarısızlığa uğratmaya çalışmışlardır.

Marksizm tarihinde Marksizme en büyük saldırılar "Marksizm saflarında” gözükenler tarafından ve içte verilmiştir. Bir başka deyimle en büyük ihanetler ve darbeler' Marksist saflarda ve içten alınmıştır.

Dolayısıyla sınıf bilinçli proleçarya bunun bilincinden hareketle ideolojik-siyasi olarak uyanık olmak zorundadır. Özellikle son 40-50 yıllık UKH deneyimleri ortadayken, bugün her zamankinden daha çok uyanık olmalıdır. Kimin neyi nasıl kavradığına, nasıl yetiştiğine, amacına ve samimiyet derecesine iyi bakılmalıdır.

 Bir şey etkili bir şekilde en iyi içten bozulabilir, içten yıkılabilir.

Özellikle ideolojik-siyasi konularda. Bunun bilincinde olan burjuvazi sahte KP'ler ya da sahte Marksist örgütler kurmaktan tutun, Marksistlerin savunduğu görüşleri biçimsel bakımdan savunup (eşitlik, özgürlük, demokrasi, insan hakları vb. vb.) onların içeriğini boşaltarak, yozlaştırarak onlara ilgiyi azaltmaya, Marksist geçinen küçük-burjuva parti ve örgütleri şu ya da bu ölçüde desteklemeye, etkilemeye, bunların "Marksizmi” savunma adı altında onu bozmaya, yolundan saptırmaya ve teşvik etmeye kadar; oradan komünist saflara gelen ama henüz dönüştürülmemiş küçük-burjuva unsurları etkilemeye, fiili ve ideolojik saldırılarıyla saflarda sallantıya, karamsarlığa düşen zayıf unsurları etkilemeye bu tip unsurlar üzerinden çeşitli yollarla örgüt tasfiyeciliği yapmaya, onların Marksist-MLM maskesi altında komünist harekete saldırılarına ve dahası komünist hareket saflarında etkilediği, bozduğu-dejenere ettiği unsurların Marksizme-MLM'ye saldırılarına kadar. Bunların, burjuvazinin doğrudan ve dolaylı ama aynı cephenin MLM bilimine karşı yürüttüğü saldırı yöntemleri olduğu unutulmamalıdır.

Burjuvazi en etkili saldırılarını Marksist maskeye bürünerek sürdürmüştür.

Tarihi deneyler buna örnektir.

Bir dizi gelmiş geçmiş sahte "Komünist Parti” ortada. Bernstain, Kautsky, Marksizmi "savunma” maskesi altında Marksizme karşı savaşmışlardır; Troçki vb. akımlar Marksizme (Leninizme) "sarılarak” Marksizme-Leninizme karşı savaşmışlardır; Tito, Togliatti, Thores, Kruşçev'e kadar Marksizmi-Leninizmi savunur gözüküp bu maske altında saldırmışlardır; Liu-Şao Şi, Deng-Siao Pinğ ML'Yİ dahası Maoizmi  'savunma” maskesi altında MLM'ye karşı burjuva cepheden saldırmışlardır.

Enver Hoca'nın dönekleşmesiyle ML maskesi altında Maoizm nezdinde MLM'ye burjuva cepheden saldırmışlardır. Lin Piao en keskin Maoculuk adı altında MLM'ye burjuva cepheden saldırmıştır.

Burjuvazi ve burjuva cepheden çeşitli maskelerle ortaya çıkan anlayışların yabancısı" değiliz ve biliyoruz. PS ve anlayışına yön veren çevrede bu cinsten bir çizgidir.

Özellikle Lin Piao gibi Maoculuk üzerine yemin billah etmeleri hiç de onların gerçek Maocu olduklarını göstermez. Bununla hiç de menşevik ve aynı zamanda Hocacı anlayışta olduğunu gizleyemezler.

PS ve anlayışına yön verenler bir suçlunun suçüstü yakalanmasının telaşıyla hareket etmesi gibi davranıp kendilerinin Maocu olduğunu başkalarının (haliyle bizim) "Hocacı P. anlayışı”nda olduğumuzu iddia ediyorlar.

İddia kolay da gerçeği ifade ediyor mu ona bakmak lazım!

Kimin anlayışı ve bugünkü pratiğiyle bağdaşıyor, buna bakıldığında kendilerinin bu durumda olduğunu çok rahatlıkla görebiliyoruz. Maoculuk maskesi kullanmaları anlayışlannı ve bugüne kadarki pratiklerini gizleyemiyor, tersine bu durumlarına rağmen hala ikiyüzlüce şarlatanlık yaptıklannı gösteriyor.

Menşevik, anarşist ve Hocacı nitelikle anlayışlarına Maocu kılıfı geçiren PS ve anlayışa yön verenler "niye ayrıldık;

 neden bu ayrılıkların teorisini yapıyoruz?

 hem de bunu Maoculuk adına yaparak...” diyor.

Dün '87 'de başvurup, doğru görüp, sonradan yanlış görenler, dün '94'te baş vurup doğru görüp, bunu onaylayanlar kendileri değilmiş gibi "yanlış görüyor”lar ve "neden bu ayrılıkların teorisini yapıyoruz” diyorlar.

 

 '87 ' de doğru gördünüz ki başvurdunuz ve yıllarca savunup sürdürdünüz. Sonra ayrı kalmanın yanlış olduğunu belirtip birlik sağladınız ve "birlik” halinde iken sürekli ayrılığın çabasını yürüttünüz ve '93 sonlarında planlarınızda "%90” başarılı olacağınızı, "hangi tüzük beni bağlar ona şaşarım” gibi söylemlerle '94'de başvurduğunuz "kilit noktalar”ın, ‘'revizyonistlerin elinde” olduğunu, "bir yıllık sürece damgasını vuran” revizyonistler olduğunu söyleyerek "kültür devrimi” naralarıyla darbeci ayrılığa başvurdunuz.

 Doğru buldunuz ve sürdürdünüz. Bugün de "neden bu ayrılıkların teorisini yapıyorsunuz” diyorsunuz.

İyi de hangi halinize inanalım, hangi halinize güvenelim.

 Madem yanlış, bunun suçlusu ve sorumlularının hesap vermesi gerekmiyor mu?

 Niye yapmıyorsunuz?

 Bunu yapmadan konuşmak ikiyüzlülük değil mi?

 Nasıl güven verebilir bu yaklaşımlar?

"Ayrılığa kılıfladığı gerekçeler örgütsel ayrılığı getirecek ideolojik ve siyasi konular mıydı?” dedikten sonra "eğer bir grup oluşturdun mu veya bir iki noktada (o da ilkesel olmayan) ayrılığın varsa, hemen örgütsel ayrılığa gitmenin doğru olduğu teorisi”nde olduğumuzu iddia ediyor.

 

Böyle bir anlayışta olmadığımızı kendileri de biliyorlar.

 Ne belirttikleri gibi bir anlayışımız var, ne de yazılı haliyle gösterebilirler. Böyle bir pratiğimiz de olmadı. O halde, uyduruk ve kendi içinde olan kendilerinin gösterdiği böylesi pratiği bize yakıştırmak ciddiyetle bağdaştırılamaz.

"Böyle Maoculuk olmaz!” diyorlar.

 Tamamen katılıyoruz.

Böyle bir anlayışla hareket etmek Maoculukla bağdaşmaz.

 Fakat PS 'nin kendi anlayış ve pratikleriyle kıyaslamadan böyle yazması ciddi ve aklı başında bir davranış değildir.

Ve PS biraz genelleştirerek ve bizim kendilerine bu yönlü eleştirilerimiz üzerine şöyle yazıyor:

"Hocacılık ve Maoculuk bir arada yürümez.

Çünkü her ikisinin Parti içi sorunları çözmedeki bakış açıları farklıdır.

 

Bu ayrılıkların ve hizipleşme yaratılmasının bunca bol olmasının nedenlerinden birisini Hocacılıktan ayrı ele alabilir miyiz?

 Bizce ele alamayız.

Çünkü Hocacı anlayış sahipleri farklı düşündükleri noktada ne merkezin disiplinine ne de muhalif düşüncelere tahammül etmez.

 Birisini atarken diğerine karşı ayrılık örgütler.

 Hocacılık'ta ideolojik mücadele yerine örgütsel tasfiyecilik ve ayrılık esastır.

 Kısaca, ÖG bu konuda TKP(ML)'ye çamur atıyor.' diyorlar.

Bunları söylerken kendilerinin böyle bir anlayışta olmadığını ve kendileri dışındaki grup ve yapıların tamammın böyle olduğunu, dahası özgülde bizim böyle bir anlayışta olduğumuzu söylemiş oluyorlar. Kendilerine de "çamur” attığımızı söylüyorlar.

Tam bir yavuz hırsız misali!

Oysa daha önce çeşitli dönemlerde çeşitli yazılarda vurguladığımız gibi (burada yeniden üzerinde durmayacağız) süreçlerine bakıldığında bu anlayış ve pratik içinde oldukları geniş devrimci çevrelerce bilinip gözlemlenmektedir.

 Buna rağmen şimdi "keskin” Maoculuk kılığına bürünmeleri kendi gerçekliğini değiştirebilir mi?

Bu durumda olduklarını gizleyip temize çıkarabilir mi?

 Hayır çıkaramazlar!

Açıktır ki sahte Maoculukla Maoculuktan bahsetmek PS ve kalemşörlerini gerçek MLM yapmayacaktır.

Ve bunu da kimseye yutturamayacaklardır.

PS ve kalemşörlerinin gerçekte Maocu olmak gibi bir niyetleri varsa samimi olmak zorundalar, bu baş koşuldur. Kendilerini ciddiyetle sorgulayıp özeleştiri yapmalıdırlar. Bundan korkmamalıdırlar. Korkunun onları kurtaramayacağını bilmeli ve unutmamalıdırlar.

Yukarıdaki aktarma içinde "farklı düşündükleri noktada ne merkezin disiplinine ne de muhalif düşüncelere tahammül etmez” dediği ve Hocacılıktan geldiğini söylediği anlayış, PS ve çevesinin bugüne kadar anlayış ve pratiğinde çokça başvurduğu bir anlayıştır.

Bu yönü Hocacılıktan değil, örgüt konusundaki anarşist anlayışlarından kaynaklanıyor. PS ve kalemşörleri Leninist Parti anlayışından yoksundur ve Leninist örgüt bilinci yoktur. Onlar esasta anarşist ve menşevik örgüt anlayışındadırlar.

Bu yaklaşımları ondandır. Örgüt içi mücadelede Hocacıdırlar. Kuşkusuz birbirlerine tekabül eden yönleri vardır. Bu anarşist, menşevik ve Hocacı örgüt anlayışını sahte Maocu söylemlerle gizleyemezler. Sahte Maoculuk cilası kurtaramayacağı gibi, başkasına "Hocacı” demeleriyle de kendi gerçekliklerini kapatamayacaklardır.

"Maocu” karikatürlerimiz "ÖG' nin ayrılıklarını değerlendirme yazısında Hocacı bakış açısının aleni bir şekilde sırıttığını görmek mümkündür” diyorlar. Ama bugüne kadar olduğu gibi burda da hiçbir örnek gösteremiyorlar ve karavana atış yapıyorlar.

Yine "bu aynı zamanda parti içi iki çizgi mücadelesinin ideolojik (fikir) mücadelesi olduğu MLM ilkesini reddedip, bunun yerine tek ses, tek görüş muhalefetsiz parti anlayışını koyan Hocacı anlayıştır”

(PS sayı 51) diyerek iki çizgi mücadelesini reddediyormuşuz gibi yansıtıyorlar. Yine, sorunu pratikte olmayan bir anlayışla itham etmekle, karavana atışlarına bir başkasını ekliyorlar!

Bu yönlü yaklaşım ve pratik uygulamaları '87 'de, sonrası süreçte ve '94'de gösterenler kendileridir.

 Bu yönlü eleştirilerimiz olmuştur, bunun karşısında durumlarını savunup tutunamayınca bugün yaptıkları el çubukluğuyla "biz de söylersek bilmeyenleri belki inandırırız” diye ucuz bir hesap yapmaktadırlar.

Marksizm, Marksizm dışı anlayışlara karşı ideolojik mücadele içerisinde gelişmiştir.

Partiye; sınıf mücadelesinin ürünü, sınıflı toplumda, saflarına başta proleterler olmak üzere değişik tabakalardan insanlar geliyor. Beraberinde farklı anlayışlar, alışkanlıklar getiriyor.

 Gelenler başta geldiği kesimlerin belli düşünce ve alışkanlıklarını getiriyorlar.

Bunun yanısıra burjuvazinin ideolojik saldırılarından proletarya saflarında da etkilenenler olur.

Farklı fikirlerin çizgilerin zemini buradan gelir, dolayısıyla sınıf mücadelesi parti içinde de ideolojik mücadele ile sürer.

Partide ideolojik mücadele kaçınılmazdır ve   partinin canlılığı ve gelişmesi buna bağlıdır.

Parti içinde kaçınılmaz olarak farklı fikirler çıkacaktır ve olacaktır.

 Farklı fikirler arasındaki mücadele doğru ile yanlış arasındaki mücadeledir.

Sınıflı toplumda sonuçta;

iki yol, iki sınıf, iki çizgi arasındaki mücadeleye tekabül eder.

Farklı fikirler, ciddi sorunlarda ve ciddi boyutlarda da çıkabilir ve bir çizgiye dönüşebilir.

 Parti içinde; tüzüğünde belirlenmiş işleyiş içinde ideolojik mücadele yürütebilirler.

Ancak, partinin varlığını tehdite yönelmeleri halinde, hareket birliğini bozmaya, parçalamaya yönelmeleri, gelişmesinin önüne engel olmaları grup, klik ve hizip olarak hareket etmeleri halinde buna izin verilmez, dağıtılır, tasfiye edilir ve atılır.

 

Çünkü Parti ve varlık amacı, grup ve hiziplerin varlığı ile bağdaşmaz. Leninist parti anlayışının ayrıdedici bir özelliğidir bu.

 

Partide farklı düşünceler, sapmalar ve farklı çizgi aynı zamanda bir muhalif düşüncedir, böyle görülebilir. Ancak, bir muhalefet oluşturmak değildir ve bu anlama gelmez.

Teketek muhalif düşünceye sahip olmakla, birleşip muhalefet oluşturmak farklı şeylerdir.

 Parti içinde muhalefet örgütlenmesi parti içinde blok kurmaktır.

Muhalefet bloku bir grup demektir. Muhalefet örgütlenmesi oluşturmak ayrı bir grup, ayrı bir blok, ayrı bir disiplin demektir.

Parti içinde muhalefet örgütlenmesi oluşturmak parti disiplinini çiğnemek demektir.

Partinin varlığına yönelen, ona karşı bir muhalefet  oluşturmak, bir grup, mezhep-hizip, bir fraksiyon oluşturmaktır.

Olaki farklı bir çizgi bir muhalefete de dönüşebilir.

Ve bir muhalefet olarak da çıkabilir, ancak parti, parti içinde bu tür bir şeye asla izin vermez.

Fazla sürmeden dağıtır. Partide çıkacak çizgi, grup, muhalefet vb. 'ne karşı örgütsel tavrın boyutu onların etki boyutuna, tehlike boyutuna ve partinin içinde bulunduğu duruma göre değişiklikler içerebilir, derhal dağıtılabilir veya bir zaman yaşayabilir.

Marks; Proudhon, Bakunin'cileri beş yıllık mücadele sonucu atmıştı.

 Marks'ın mantığı budur:

 "Eğer tarihin akışı daha o zaman mezhepler dünyasını savurup atmasaydı, enternasyonal ayakta duramazdı...” (Marks 'ın F.BoIte'a mektubundan) Lenin'in temellerini 1903 'de atıp ama özellikle Prag Konferansı 'nda Ocak 1912'de ortaya koyduğu budur.

Yine devrimden sonra RKP(B) 10. Kongresi'nde "6- Kongre bundan dolayı, şu ya da bu taban üzerinde oturmuş bütün grupların ("İşçi muhalefet/ , ”demokratik merkezciler” vb. grupları gibi) tümüyle dağıtıldıklarını açıklar ya da bunların derhal dağıtılmasını buyurur.

 Bu kongre kararının yerine getirilmemesi, Partiden kesinlikle ve derhal çıkarılmayı gerektirir” diyor. Lenin'in anlayışı budur.

 Stalin'in anlayışı budur. Mao'nun anlayışı da budur.

Ya PS ve kalemşörlerinin anlayışı nedir?

 Bunların tam tersidir!

Ve soruyoruz   MLM'nin değil Hocacılığın neresindesiniz(!)?

Bütün ustalar parti içi fikir mücadelesini gerekliliği ötesinde zorunlu olarak gömıüş, partinin siyasal gelişmesinin buna bağlı olduğunu söylemişlerdir.

"Parti içinde farklılıkların mücadelesi, bu mücadele içinde anarşi ve bölünmeye yol açmadığı sürece, mücadele bütün yoldaşlar ve bütün üyelerin ortak rızası çerçevesinde yürütüldüğü sürece kaçınılmazdır ve (aç Lenin) demiştir.

 Lenin'in 1912 öncesi ve sonrası uzun yıllar dahası yaşam boyunca parti içi iki çizgi mücadelesi yürüttüğünü kim bilmez.

Devrimden sonra Troçki çizgisine karşı , Buharin-Radek çizgisine (bunlar sonra "hatalarından döndüler” ama başka zaman başka şeylerle yine ortaya çıktılar) karşı "1918'de işler bölünmeye kadar varmadı.

 "Sol” komünistler, partimiz içinde ayrı bir grup, bir "hizip” kurmakla yetindiler ve bunun ömrü uzun sürmedi.

 

Aynı 1918 yılında "sol komünizm”in en göze çarpan temsilcileri örneğin Radek ile Buharin yoldaşlar hatalarını açıkça kabul ettiler...” (Lenin sol komünizm'den) Sendikaların yolu üreticiler kongresi üzerine tartışmalarda 137 oya karşı 62 oy alan Siyapnikov çizgisine karşı vb. Lenin 'den sonra Stalin'in o noktalarda geri çekenlerin de bulundüğü bu çizgilere, "söylenenlerden parti içinde iki çizgi bulunduğu çıkıyor.

 

Bunlardan biri partinin genel çizgisi, partimizin devrimci Leninist çizgisidir.

Öteki ise Buharin grubunun çizgisi” (aç, Stalin) ne karşı, ki o   da "Buharin gruplarının fraksiyoncu bir grup olduğudur. Hem de sıradan fraksiyoncu bir grup değil, -söylemek isterim- parti içinde şimdiye kadar karşılaştığımız fraksiyoncu grupların en kötü ve en aşağılık olanıdır” dediği, yine Rikov Tomsky, Kamanev, Zinovyev vb. çizgilere karşı,

yine ………….

Mao'nun Cen Dusiu, Li 'li San, Wang Ming, Çang Kuo Tao, Liu Sih Çih, Teng Peng, Deh Hudy, Geo Gang, Lin Biao'lar vb. gibi çizgilere karşı mücadelesi ortada. -İdeolojik mücadeleyle, dönüşmeyenlerin üstesinden örgütsel temizlikle- müdahaleyle gelmişlerdir.

Bütün ustalar, farklı fikirlerin ötesinde; sapmalar ve çizgiler olarak ortaya çıkınca ideolojik mücadele ile üstesinden gelmeye, ama bunlar bunun ötesinde gruba, platforma, fraksiyona, hizibe, muhalefete (ki, bunlar aşağı yukarı eş anlamlı olup ortak özellikleri kendi içinde bir disiplin, hareket birliği sağlamaları ve böylece çizgi mücadelesini aşıp parti bütünlüğüne yönelip, onu yıkmayı hedeflemeleri haline ve amacına) dönüşünce, parti, böyle bir duruma müsaade etmez. Partinin varlığına yöneldiği için temizlenmek zorundadır.

Ustalar farklı anlayış, sapma ve çizgilere karşı mücadele etmiş, iflah olmayınca düşüncelerin ötesine çıkıp, grup olarak hareket edip, partinin belirleyici özelliği olan, hareket birliğini zedeleyince ve muhalefet olarak 'hareket edince partiyi yıkmaya yönelik hale geldiğinden partiden temizlenmişlerdir.

Geçerken şuna da değinelim:

 PS ve anlayışına yön verenler "büyük teorisyen” havasına girerek şöyle diyor:

"Parti içerisindeki sorunların çözüm yönteminde olsun, başka konularda olsun, kişiler, kurumlar arasında siyasi mücadele olmayacağı gibi, halk sınıf ve tabakalarına karşı da siyasal mücadele yürütülmez. Politik mücadele düşman güçlerle onların siyasi kurum ve kuruluşlarına karşı verilir.

Yani, gerek örgüt içerisinde gerekse dost güçlere karşı. ideolojik mücadelenin yanında siyasi mücadelenin verildiği ve verileceğini söylüyor, kimin iktidarını kimden alıp kime veriyor, bu kimlerle hangi iktidarı paylaştığını bilmemektir...” Arkadaşlar, ideolojik ve siyasi mücadeleyi siyasi iktidar mücadelesi ile karıştırmakta ve karşı karşıya koymaktadır.

İdeolojik mücadelenin aynı zamanda bir siyasi mücadele olduğunu göremiyorlar.

Proletarya Partisi bir sınıf partisidir.

 Sınıfı temsil ediyor.

Sınıfın en yüksek örgütlenme biçimidir.

Sınıfı adına mücadele ediyor.

 Sınıf ideolojisine sahiptir.

Bu ideolojiyi bilimsel; diyalektik ve tarihsel materyelizmdir.

 Yani Marksizmdir.

 Günümüzün gelişme aşaması ile MLM'dir.

İdeolojik mücadele aynı zamanda bir siyasi mücadeledir.

 Kapitalizme, egemen sınıflara ve onların ideolojisi, siyaseti, felsefe, din, hukuk, sanat vb.ne karşı ideolojik mücadelenin daha doğru deyimle ideolojik saldırı-teşhirinin- yanısıra siyasal mücadele yani siyasal üstyapıyı teşhir ve onu zorla yıkmak ve ele geçirme mücadelesi yürütür.

Burjuvazi ve devletine karşı mücadele ideolojik mücadelenin ötesinde esas olarak siyasal-politik-mücadeledir. Politik iktidar mücadelesidir.

Peki ideolojik ve siyasi mücadelenin sadece egemen sınıflara karşı yürütüleceği söylenebilir mi?

Açıktır ki hayır!

 Parti ve halk saflarında da yürütülen ideolojik ve siyasi mücadele olur. Ancak yöntemi farklıdır.

Düşmana karşı verilen mücadele ile karıştırılamaz. Bunu kavrayamazsak bunları birbirine karıştırırız.

Ya halk safında ideolojik mücadele, siyasi mücadeleyi içermez, siyasi yöntem ile mücadele yürütülmez diye siyasi mücadeleyi kapsadığını reddeder, ya da siyasi mücadeleyi mevcut siyasi iktidarı yıkma, ona karşı cepheden mücadele etme olduğuna göre, devrimci saflarda da yöntemimiz, cepheden mücadeledir, yıkma, şiddete başvurmadır diye karıştırırız. Bu her ikisi de yanlış kavrayış ve yanlış ele almadır.

Siyaset, ekonominin yoğunlaşmış ifadesidir. Ekonomik altyapıya dayanan ve onun tarafmdan belirlenen üst yapı yansımalarıdır. Toplumsal sınıflar, tabakalar, sınıfsal yaklaşımları doğrultusunda üst yapıyı yönetme anlayışını yansıtır. Araç ve görevleri, araç ve yöntemleri, ulaşmak istedikleri yer, çözmek istedikleri şeyler vb. üzerinden hareket eder.

Dolayısıyla parti içinde ideolojik mücadele siyasi mücedeleyi de içerir.

 Yönetme anlayışı ve üst yapıya doğruları egemen kılma mücadelesini yürütmeyi beraberinde getirir.

Parti içi ideolojik-siyasi mücadele birlik, eleştiri, birlik ilkesi üzerine yürür.

Parti içinde ideolojik mücadelede başvurulan temel yöntem budur.Halk saflarında ise ideolojik-siyasi mücadele ise eleştiri, birlik, eleştiri ilkesi üzerine yürür.

 Bunlar sınıf bilinçli proletarya hareketi dışında olduğundan zaten birlik değil, dışında farklı sınıfın anlayışları oldukları için ideolojik-siyasi eleştiri yürütürüz. Eleştirilerimiz kazanmak ve birlikte hareket etmek içindir. Birlikte hareket etme dışında da eleştirmeye devam ederiz.

 Proletarya hareketi akımı dışındaki bu "halk sınıf ve tabakaları” denilen küçük burjuva ve burjuva kesimlerdir.

Bunların politik(siyasi) etkinliğini kırmak, yıkmak için veya varsayalım siyasi iktidardalar nasıl olur da, proletarya bunlardan iktidarı almak için siyasi iktidar mücadelesi yürütmemelidir denebilir?

 Nasıl olur "halk sınıf ve tabakalarına karşı politik mücadele yürütülemez'  denebilir?

Bu hangi sınıf adına konuştuğunun adı ve itirafıdır.

Açıktır ki küçük-burjuvazinin çizgisidir bu ideolojik anlayışın somut şartlara göre somutlanması dernek olan politika ve politik mücadeleye ve iktidarı yönetmek, toplumu dönüştürmek hedefini güden proletaryanın bilinen amacına karşı nasıl, "politik mücadele düşman güçleri ile onlarm siyasi kurum ve kuruluşlarına karşı verilir”le sınırlı görülebilir ve düşman güçlere karşı verilen siyasi iktidar mücadelesi ile halk saflarında verilen ideolojik siyası mücadele birbirine karıştırılıp karşı karşıya konabilir?

Siyasi mücadele üstyapı ve üstyapının sınıfsal. yönetsel vb. sorununa karşı mücadeledir. İktidarı ele geçirdikten sonra da onu koruma, farklı sınıf ve politik akımlara karşı, yönetme ve yönlendirme sorunu üzerine, ideolojik, politik (siyasi) mücadele olacaktır.

Bundan vazgeçilebilir mi?

Ya da bir anlık PS gibi ele alalım:

Siyasi ikti  darı ele geçirdi peki artık siyasi (politik) mücadele olmaz mı?

Ya da son mu  verilir?

 Ekonominin yoğunlaşmış ifadesi altyapının yansıması olan üst yapının yani politik yönetsel sorunlar ve mücadelesi son mu bulur?

 Açıktır ki, PS ve anlayışına yön verenler yanlış düşünüyor.

Parti içinde ideolojik-siyasi mücadele; doğru sınıfsal ideolojiyi ve doğru politikayı egemen kılma ve izleme amacı taşır; yanlış anlayışlara karşı mücadele yürüterek, partinin gelişmesi, seviyesinin yükseltilmesi, sınıf mücadelesinin yükseltilmesini amaçlar.

Bu amaçla yürütülür. Açıktır ki, parti içi ideolojik-siyasi mücadele kişiler ve kurum arası mücadele değildir, böyle anlaşılamaz ve buna izin verilemez. Çünkü, bu partiyi zayıflatma ve yıkma mücadelesi olur. Parti içi mücadele partinin gelişmesini amaçlar ve bu amaçla yürütülür.

Sonuc Olarak

"KDH” ajan örgütlenmesini ortaya çıkarıp üstesinden gelmeleri kuşkusuz olumludur ve destekliyoruz.

Çok geç de olsa organizasyonu ortaya çıkarmaları önemlidir. Ancak yazarlarından Tuncay Göksu gibi tarihte görülmemiş bir başarı veya "büyük zafer” gibi de çok abartılmamalıdır. Anlayış olarak, küçük şeylerle mutlu olup başarı sarhoşluğuna kapılıp, mayışıp kendinden geçmeleri, olgulara bakarken ve ele alırken özünü, niteliğini, oynadığı rolü, yarattığı tahribatı amaç ve hedefi vb. vb. iyi bakıp özümsenmelidir. Bu özgülde ajan örgütlülüğünün bunca yıl, bunca boyutu, tahribatı ve ortada olan şeylere rağmen ortaya çıkarmak büyük bir zafer değil.

 Ama baş ajanın etekleri altında durmaktan uzaklaşıp etkisinden kurtulmaları, onun gerçek niteliğini görüp kabul etmeleri ve hakettiği cezaya çarptırmaları onlar için gerçekten "büyük zafer”dir.

Kölelikten kurtulmaları gibi bir şey. "Kardelen Hareketi” demeleri durumlarını ifade ediyor. Kar, soğuk ve basıncın kalkıp güneş yüzünü görmesi kardelen için neyi ifade ediyorsa bu arkadaşlar içinde aynı şeyi, yani özgürlüklerini hissetmelerini ifade ediyor.

Eh tabi kendi durumlarını, ruh hallerini vb. kendileri daha iyi bilirler ve ifade edebilirler. Ama bildiğimiz kesin bir şey varki, o da "Dün bizimdir, Gün Bizimdir, Zafer de Bizim Olacaktır” denilemeyeceği ve bu anlayışların yanlışlığıdır.

"Zafer” sadece; mevcut ajan örgütlülüğünün boyutunu ortaya çıkarıp kabul etmekle kazanılmaz. Onun, (göründüğü kadarıyla) sonradan satın alınarak ajanlaştırılmasından çok, başından beri sızmasını bunca yıldır göremeyen ve bu sürede bu kadar hareket etmesini sağlayan, bu düzeye gelmekle kalmayıp DABK kesimini, yani bir örgütü bugüne kadar etkisi ve kontrolü altına alan, parmağında oynatan, yine bu boyutta örgütlü duruma getiren nedenleri, koşulları, örgüt biçim ve anlayışını, ideolojik-siyasi ve örgütsel olarak oynadığı rolü, tahribatı, P. ye devrime, kitlelere, verdiği zararların boyutunu görmekle, tasfiyeci, komplocu vb. niteliğini görmeyen, tavır almayan üstelik "büyük önder” misyonları yükleyen bugün ortaya çıkarılmasına rağmen damgasını vurduğu süreci her yönüyle sorgulamayan, mahkum etmeyen, açık yürekli ve samimi olamayan, yönlerini iyiden iyiye sorgulamakla ve doğru sonuçlara varıp, öz-eleştiri vererek, çıkan doğru sonuçları yaşamına yön verdirerek zafer kazanılır.

Bu yönleriyle ele alınmadan "zafer”den bahsedilemez. Bütün boyutuyla kavramları, ele alınıp suç ortaklığı  yapmanın hesabı samimiyetle verilmeden "zafer”den bahsedilemeyeceğini,   bilmeli, doğru kavrayış ve samimiyet olmadığı için böyle kafaların benzeri şeyleri yeniden üretmekten kaçınamayacağı unutulmamalıdır.

Ajanlık adiliktir, basitliktir, baş ajan da böyle basit bir kişiliktir. Ama onların içindeki etkinliği, damgasını vurduğu kocaman süreci, oynadığı rolü, bugüne kadar Partiye verdiği zararları, komplocu yöntemleri, saflarında yarattığı şekillenmeleri ve onlara miras bıraktığı tahribatı, vb. vb. hiç mi hiç basit şeyler değil? çok büyük şeylerdir. Basitçe geçiştirilemez. Bunlar görülmeden. kendi saflarındakilere de güven veremez.

Sorun, ajan sızıp sızmama veya sonradan düşman tarafından şu veya bu yöntemle boyun eğdirilmesi ile ajan faaliyeti yürütme değildir. Her örgüte de dünyada en mükemmel örgüte de ajan sızabilir veya sonradan kazanabilirler. Ancak, önemli olan bu durumu gözönünde bulunduran bir örgütlenme biçim ve anlayışına sahip olmaktır.

Burada başlı başına bu sorun üzerinde duramayacağız, ancak, bir kaç temel noktaya dikkat çekmekte fayda var,

 Legal ya da gevşek ve menşevik bir örgütlenmeye düşman rahat sızar ve faaliyet yürütür.

Ama, amatörler örgütü değil de profesyonel devrimciler örgütü, yani siyasi polise karşı deneYim içerisinde yetişmiş bolşevik örgütlülük anlayışı ile hareket edilirse düşman kolay sızamaz ve sızsa da kolay ortaya çıkarılır.

 Profesyonel devrimciler örgütü anlayışı ile insanlarını yetiştirme, sivasi-ideolojik uyanıklıkla birlikte sıkı illegalite ilkelerini uygulama, düzenli hücre faaliyeti ile kollektivizm, doğru bir örgütlenme model ve anlayışı, prensipli çalışma, sıkı denetim, canlı bir çalışma, doğru bir üye ve kadro politikası ve anlayışına sahip olma, insanlarını iyi tanıma ve onlarda olacak her değişimi farkedecek uyanıklığa sahip olma. iradi müdahale ve kararsız, sallantılı, güven vermeyen,. yıkıcı vb. unsurlardan sistemli bir arınma gibi Bolşevik örgüt anlayışıyla hareket edilmesi belli başlı koşullardır.

 Bunlar iyi kavranıp doğru canlı bir örgüt anlayışına sahip olması halinde düşman kolay sızamaz, sızması halinde kolay yükselmez, önemli yerlere getirilmeden veya fazla zarar vermeden ortaya çıkarılır.

 Ama bunların olmadığı, kavranmadığı yerde düşman çok rahat sızar yükselir ve at oynatır duruma gelir. Her şeyi tayin eden ideolojinin ve politikanın doğruluğudur. Her şeyi tayin eden d rğru önderliktir.

Bunlara sahip olunmadan nitelikli bir örgüt oluşturulmaz.Çünkü örgütü şekillendiren bunlardır.

 Doğru (MLM) ideoloji ve politikaya sahip nitelikli bir önderlik kaçınılmaz olarak doğru ve nitelikli bir Bolşeevik bir örgüt ve örgütlenme oluşturur ve şekillendirir.

Dolayısıyla nitelikli insanlar yetiştirir. Nitelikli insanlara (geniş anlamda kadrolara) sahip bir örgüt oluşturur ve militan bir faaliyet yürütür. Kitleleri kucaklar ve onların güven ve desteğini alır kökleşir.

Partiyi-örgütü şekillendiren önderliktir. İnsanları şekillendiren de örgüttür.

Doğru-iyi bir önderlik.

iyi bir örgüt; iyi bir örgüt de yığınlarca iyi insan yetiştirir.

İnsanlar da örgüte göre şekillenir.

Kimse günahları başka yerde aramamalıdır...

Bu MLM ideolojik sağlamlık sorunudur; politik kavrayış, uzak görüşlülük ve uyanıklık sorunudur; teorik-siyasi birikim ve tecrübe sorunudur. İdeolojik birlik, teorik-siyasal yetkinlik, uyumlu, istikrarlı ve sürekliliğini sağlamış bir önderlik sorunudur.

 Önderler örgütü yaratma ve bunun bilincini taşıma sorunudur. Bunlar olmadan, önemi, görev ve fonksiyonları, işlevi vb. kavranmadan ne sürekliliğini sağlamış bir Parti-örgüt ve önderlik sağlanabilir, ne de nitelikli, sağlam bir örgütlenmeye sahip olunabilir.

Bu vurguların her birini başlıbaşına, derinlemesine doğru kavrayıp bilince çıkarmayanlar ciddi bir varlık gösteremeyeceği ve sınıf mücadelesi karşısındaki görevlerini yerine getirmeyeceği gibi, silinip gitmekten kendini kurtaramayacaklardır. Sorunlarını ve tıkanıklıklarını, bunların nerelerde yaratıldığını, nasıl çözülebileçeklerini vb. göremeyenler, görmekten korkanlar ve kavramayanlar onları aşmasını da bilemeyecek ve beceremeyecektir.

Haliyle sonlarını törenle izleyeceklerdir.

Bizler de dahil bütün devrimci hareketin bunlardan çıkaracağı dersler vardır, olmalıdır. Devrimci hareketin bugüne kadarki süreci, bugünkü durum ve sınıf mücadelesi karşısındaki yeri, bunun nedenleri vb. konusunda kendi payımıza çıkaracağımız dersler vardır ve bunu aşacağız, bundan en ufak bir kuşku olmamalıdır.

 Ancak göremeyen, görmek istemeyen ve doğru dersler çıkarmayanların gidişat ve sonu hiçde iyi olmayacaktır. Özellikle yazı içinde ve yukarıda üzerinde durduğumuz olumsuzluklarından dolayı PS ve anlayışına yön verenler kendilerini samimiyetle çok yönlü sorgulayıp. olumsuzluklarının üzerine gitmemeleri, hesabını vermemeleri halinde sonlarının çok kötü olacağı, bir çeşit siyasal intihar olacağını unutmamak zorundadırlar.

 Pişkinliğe vurmaları, "niye ayrılıkların teorisini yapıyoruz?” diye söylemlerle sahte "birlik” gülücükleri atmaları, göz kırpmaları, sahte Maoculukları onları kurtaramayacaktır.

Maocu kılığına bürünme altında MLM'yi çarpıtma ve saldırıları. onları iyi bir yere getirmeyecektir. Ve sahte "Maocu" bürünmelerle MLM'yi, özelde Maoizmi bozmalarına ve sorunların özündan kaçınıp onları geçiştirmelerine müsaade etmemeliyiz. En "keskin” Maocu pozlarına bürünme altındaki gerçek özlerini, küçük-burjuva ideolojik siyasi anlayışlarını kitlelerin gözleri önüne serme görevinden kaçınmamalıyız.

İdeolojik-siyasi mücadelede ilkeli ve acımasız olmalıyız.

 Gerçek ve sağlam dostluklar bunun üzerinden yükselir.

 Bu, proletarya ideolojisi ile burjuva ideolojiler arasındaki sınıf mücadelesidir.

 Hangi ideolojinin kazanacağı sorunudur.

 Burada”orta yol", farklılıkların üzerini örtme, uzlaşma, "herkesin doğrusu", (nasıl oluyorsa artık!) "herkesin görüşü kendine” veya "dokunma bana dokunmayayım sana", yaşa ve yaşat politikası olamaz, bunlar burjuva ideolojisinin-oportünizmin politikalarıdır.

 Ve böyle yaklaşım oportünizmi güçlendirir. Hangi kılık altında çıkılırsa çıkılsın ideolojik-siyasal uyanıklığımızı bir an bile yitirmemeliyiz.

Burjuvazi ve burjuva cephelerden çeşitli maskelerle ortaya çıkan anlayışların yabancısı değiliz.

En keskin Marksist maskelerle ortaya çıktıkları ve çıkacaklarını biliyoruz. Burjuvazinin sadece KP dışında cepheden ortaya çıkacağını sananlardan değiliz. Tarihi tecrübeler ışığında özellikle Mao, burjuvazi sadece dışarıda değil, KP'nin içinde de bulunmaktadır demiştir.

Cepheden açık maskeyle ortaya çıkanların maskesini düşürüp teşhir etmek nispeten kolaydır.

Ancak en keskin maskelerle ortaya çıkanları gerçek niteliğiyle ortaya koymak daha zordur.

 Çünkü genel hatlarıyla MLM'yi reddetmeyip, kabul edip "savunur” gözükmektedirler.

Bu nedenle hayli zordur.

MLM ideolojiyi kavramayanlar onlara karşı ideolojik uyanıklık gösteremez ve ortaya çıkaramaz.

Çıkaramayınca mücadele yürütemez, Parti ve devrimci kitlelerin uyanıklığını sağlayamaz, MLM ideolojiyi henüz iyi kavrayamayan ve ideolojik sağlamlılık gösteremeyen geniş yığınlar her zaman onların etkisinde kalacaklardır.

 

Bu nedenle sahte MLM savunucularına ve MLM'den sapanlara karşı uyanık olup ideolojik olarak uzlaşmaz mücadele yürütülmelidir.

 

Ne kadar kapsamlı ideolojik mücadele yürütülürse o derece etkisizleştirilir ve devrim, sosyalizm ve Komünizm 'e emin adımlarla istikrarlı bir şekilde yürünür. Proletaryanın sınıf çıkarlarına samimiysek, sahte MLM maskesiyle proletarya davasına zarar veren anlayışları ortaya çıkarmak, acımasız ideolojik mücadeleyi yürütmek boyun borcu olmalıdır.

 Davanın başarısı buna bağlıdır.

Yığınların gücü ve devrimci enerjisini burjuvazinin eksenine çekmeyi önleyip, devrime, sosyalizme, Komünizm'e yöneltmek buna bağlıdır.

Önemsememe, uzlaşma ve liberal davranma Marksizmden sapan çizgilere hizmet   edecektir.

Meydanı onlara bırakacaktır.

 Tarihi tecrübeler Marksist maskelerle proletaryayı yolundan saptıranlara karşı daha çok uyanık ve mücadelede acımasız olunması gerektiğini her zamankinden daha çok gösteriyor.

şubat 1997_BİTTi