11 Şubat 2024 Pazar

C F R : ( Dış İlişkler Konseyi ) Türk Bilderbergleri

At gözlüğü ile bakma;
Kendi gözlerinle okumaya çalış
📖 Tarih 20 Ekim 1999

Yer Koç Müzesi Restoranı.
Belki de bir daha hiç yaşamayacağı önemde, tarihi bir toplantıya ev sahipliği yapmaktadır...
Toplantının davetlileri "Dünyanın En Seçkin" kişilerinden oluşmaktadır ve bu "seçilmiş" davetli grubunun başını çeken:
David Rockefeller


20-24 Ekim 1999 tarihleri arasında Türkiye'yi ziyaret programlarına alan David Rockefeler başkanlığındaki bu "Dünyanın En Seçkin Kişilerinden" oluşan ekip 21 kişidir ve:
CFR'nin "Boğanın Gözü"

olarak da anılmakta olan "iç yönetim halkasını" oluşturan isimlerdir.
Tabii ki böylesi muhteşem bir davetli grubu Türkiye'ye tatile gelmemiştir. Türkiye'ye gelişlerinin "özel" bir sebebi vardır.
Ve o sebebi gecede sahneye çıkarak kısa bir konuşma yapan David Rockefeller açıklayacaktır.
Rockefeller, davetliler huzurunda Koç Holding Yönetim Kurulu Başkanı Rahmi Koç'un CFR'nin DIŞ İLİŞKİLER ULUSLARARASI GRUP" üyeliğine kabul edildiğini açıklayarak, Koç'a bir de madalya verecektir.
Rahmi Koç çok uzun yıllardır üyesi olduğu CFR içerisinde artık:
"EN ÜST DÜZEYDE" YÖNETİCİ pozisyonundadır.
1994 sonrası TESEV'i George SOROS'a kurdurtan KÜRESEL MERKEZ AKIL güç odağını bölmekte,KOÇ'a daha geniş bir yetki tanımaktadır.
1999'da bu görevi alması ile birlikte CFR'nin Türkiye'deki tek ve yetkili temsilcisi Rahmi Koç olmuştur. Ve işte o zaman SOROS eli ile kurulan TESEV ile birlikte görev yapan KOÇ'a "TEK YETKİLİSİN" mesajı verildi.
Artık kararlar tek bir kişi tarafından verilecekti:
Rahmi Koç...
Bu zaten Rahmi Koç'un uzun zamandır düşünüp, tasarladığı ve olmasını istediği şeydi.
İşte tam da bu aşamadan sonra
kamuoyunda hemen hemen hiç ortaya çıkmadan, medyatiklikten bilinçli olarak uzak tutulan bir "yapılanma" için düğmeye basıldı.
CFR'nin Dünya'nın önemli ülkelerinde çeşitli "ayakları" vardı... Bu "ayaklar" "Yerel Konseyler" olarak faaliyet yürütmekteydiler:
Almanya'da SWP, Arjantin'de i CARI, Brezilya'da FGV, Fransa'da IFRI, G. Kore'de EAI, Hindistan'da ORF, S.Arabistan'da GRC, Rusya'da ise INSOR.
Bu "Yerel Konseyler" bir araya gelerek
"Council of Councils" yani: "KONSEYLERİN KONSEYİ"
En tepede ise Council on Foreign Relations yani "CFR" bulunuyordu.
İşte Türkiye'de düğmesine basılan
"YEREL KONSEY" kurma çalışmaları kısa sürede meyvesini verecek ve 40 kişiden oluşan "özel ve seçkin" bir grup RAHMİ KOÇ başkanlığında Global İlişkiler Forumu (GİF) temellerini atacaklardı.
Yapılanma 11 Mayıs 2009'da tüzel kişilik statüsü kazandı ve "Dernek" adını aldı.
Ancak "Dernek" İSMİNİ HİÇ KULLANMADI.
Misyonunu "Üyelerini ve tüm ilgili bireyleri, uluslararası ve global ilişkilere dayalı konuları sorgulayıp, tartışabilecekleri bir platformda buluşturmak" olarak tanımlayan GİF'in etkisi çok daha geniş ve stratejik alanlara uzanacaktı.
Ve Global İlişkiler Forumu'nun "Kurucu Üyeleri" ve hali hazırdaki yönetimi ve "Üye" olan bazı çarpıcı isimler:
Vural AKIŞIK:

Türk Amerikan İş Konseyi Yönetim Kurulu Başkanı TÜSİAD Yüksek İstişare Konseyi Üyesi
TESEV Yönetim Kurulu Üyesi
Doğan Holding Yönetim Kurulu Üyesi
Aslı Başgöz:
Türk Milli Eğitim Sisteminin
ABD eline bırakıldığı Fulbright Komisyonu'nun üyesi.
Hanzade Doğan Boyner:
Avrupa Dış İlişkiler Konseyi (ECFR) üyesi, aynı zamanda Brooking Enstitüsü Mütevelli Heyeti Üyesi... Bu Enstitü bir think-thank kuruluşu, 60 milyon dolar bütçesi ile çok etkin. En çarpıcı özellikleri Suriye'de savaş yokken ortaya attıkları "Suriye'de İç Savaş" başlıklı
savaş senaryoları ile Türkiye savaşları konulu çalışmaları.
Nuri Çolakoğlu:
Türkiye'de "KANAL KURAN ADAM"
OLARAK ünlenen ve en sttratejik dönemlerde CNN TÜRK'ün başına getirilen bu isim aynı zamanda 78 numaralı TESEV Kurucu Mütevelli Heyet üyesi aynı zamanda Bilderberg üyesi (Belçika-Brüksel'deki 2000 yılı Bilderberg Toplantısı)
OsmanTurgay Durak:
Koç Holding Otomotiv Grubu Başkanı
Feyyaz Berker:
46 numaralı TESEV kurucu mütevelli heyet üyesi, TEKFEN HOLDİNG'in sahibi.
Ve ilginç, pek çoğunuzun tahmin edemeyeceği bir isim:
Eskişehir Büyükşehir Belediye Başkanı: Yılmaz Büyükerşen
Hikmet Çetin:
BİLDERBERG üyesi (1995-Zürih-BİLDERBERG TOPLANTISI)
İlter Türkmen:
BİLDERBERG üyesi (1983-Chateu Montebello-BİLDERBERG toplantısı)
Bülent Eczacıbaşı:
95 numaralı TESEV Kurucu Mütevelli Heyet Üyesi
Hayati Kamhi:
Kamhi Ailesi'ni temsilen kurucu...
Aynı ailden Jak Kamhi 163, Cefi Josef Kamhi 162 numaralı TESEV üyesi... Ayrıca Jak Kamhi Global İlişkiler Forumunun Feyyaz Berker ile birlikte 2 "Onursal" üyesinden biri.
Altan Öymen ve Tarhan Erdem:
Neden bu 2 ismi bir arada yazdık? Zira 1999'da CHP baraj altı kaldığında
Baykal'ın istifası sonrasında Altan Öymen CHP'ye Genel Başkan olurken Tarhan Erdem'i de Genel Sekreter yapmıştı. Aynı Öymen'in Global İlişkiler Forumu'nun bir başka kurucusu Nuri Çolakoğlu'nun yıllarca Genel Müdürlüğünü yaptığı CNN TURK'te program yapmasını ve kısa süre önce bir başka "küreselci" Karayalçın ile Muharrem İnce'yi markaja alarak "Genel Başkan olma İstanbul B.B Başkanlığını verelim" pazarlığını hatırlayınız.. (E) Orgeneral.
Edip Başer:
NATO Napoli Güney Avrupa
Müttefik Kuvvetler Komutanlığı
eski İstihbarat Daire Başkanı (Napoli Güney Avrupa Müttefik Kuvvetler Komutanlığı GLADİO'nun Belçika Mons ile 2 ana karargahından biridir) NATO G.Doğu Avrupa Kara Kuvvetleri Komutanı ayrıca ABD ile K.Irak için oluşturulan özel koordinasyon ekibinde Türk tarafının koordinatörü.
Fatih Birol:
Uluslararası Enerji Ajansı IEA'nı o dönem baş ekonomisti, bugün ise aynı kurumun İCRA DİREKTÖRÜDÜR.
Metin Fadıllıoğlu:
Adeta Türk eğlence sektörünün
"tek eli" konumundadır... Şu an sektörden çekilmiş gözükse de ondan habersiz "kuş uçmaz, uçamaz"... Kendisi TESEV'in 127 numaralı kurucu üyesidir.
Ünar KIRDAR:
Kendisi çok deneyimli ve önemli görevlerde bulunmuş bir büyükelçidir. Ancak en önemli özelliği GEZİ PARKI'nı yapan LÜTFİ KIRDAR'ın oğlu oluşudur. GEZİ PARKI esnasında KOÇ'un tavrını hatırlayınız lütfen.
Muhsin Mengütürk:
1997-2000 yılları arası SPK BAŞKANI.
Rıza TÜRMEN:
AİHM bünyesindeki tek Türk yargıç. Bunlar "Kurucu Üyeler"...
Bazı öne çıkan üyeler:
TESEV Yönetim Kurulu Üyesi ve KONDA Araştırma Genel Müdürü Bekir Ağırdır. ALARKO HOLDİNG Yönetim Kurulu Üyesi:
Leyla Alaton, Eski Milli Güvenlik Kurulu Sekreteri Mehmet Yiğit Alpogan,
Demokrat Türkiye Partisi eski Genel Başkanı Mehmet Ali Bayar ve kardeşi Savunma Sanayi Müsteşarı Murad Bayar, Emekli Deniz Kuvvetleri Komutanlarından Emin Murat Bilgel BİLDERBERG üyesi Tayyibe Gülek Domaç ve eski Deniz Kuvvetleri Komutanlarından Salim Dervişoğlu ön plana çıkan "üyeler"
Murat Ülker, Ali Ülker
Eski Dışişleri Bakanlarından:
Yaşar Yakış
Durmuş Yılmaz:
Exeter mezunu eski Merkez Bankası Başkanı.
İyi Parti'nin kurucu üyelerinden.
Elif Bilgi Zaparolli:
Kendisi Meryll Linch Yatırım Bankası A.Ş Yönetim Kurulu Başkanı olur. Hani yıllarca ekonomimizi yöneten, şimdi de güya kabineye alınmayıp "gölge isim" olarak ekonomide( eski) dümenin başındaki:
Mehmet Şimşek'in geldiği Meryll Linch...
Global İlişkiler Forumu'nun "KURUMSAL ÜYELERİ" :
Burada üye olarak kişileri değil şirketleri görüyoruz ama özellikle dikkatimizi çeken üye olarak alınan şirketler finans,iletişim ve sigorta sektörlerinden Citibank (ki bu banka 2001 krizini tetikleyen CIA bağlantılı bir bankadır),
Anadolu Sigorta, Borusan, Denizbank,
ING, İş Bankası, İş Yatırım, Türkiye Sınai Kalkınma Bankası, Anadolu Sigorta,Generali Sigorta, İngiliz Vodafone, Alman Siemens,
Deloitte, Oracl...
Toplum olarak okumayı sevmeyen bir toplumuz biz üzerimize düşeni yapalım siz yine de okumayın.
Sizler milli görünenleri biraz araştırsanız altından kimler çıkacak ama facebook ta candy cras oynamak varken Twiter'da magazinel haberleri takip etmek varken yada Instagram'da fotoları beğenmek varken sizin yerine birileri araştırır ve siz onların algısına
YA DEVLET BAŞA
YA KUZGUN LEŞE
ÖNEMLİ NOT:
ÖNCE ÖN YARGINDAN KURTUL, SONRA:
BAKIŞ AÇINI DEĞİŞTİR
OKUMANIN GÜCÜ
Kaynak:
Haber Alternatif
Araştırmacı Yazar
Celal Eren Çelik

 

By at

Blog Arşivi

TABURE - Muzaffer Oruçoğlu

TABURE - Muzaffer Oruçoğlu
İstanbul Teknik Üniversitesi’nin Gümüşsuyu Amfisi, 1970’in eylülünde Dev-Genç’in parkeli, sarkık bıyıklı militanlarıyla tıklım tıklım dolmuştu. Sahnedeki masada, toplantıyı yöneten üç kişi vardı. Ortada, Filistin’e gidip geldikten sonra tutuklanan ve bir müddet yattıktan sonra serbest bırakılan İstanbul Dev-Genç Bölge Yürütme Komitesi başkanı Cihan Alptekin oturuyordu. Amfiye, elde olan hazır güçlerle, emperyalizme ve işbirlikçilerine karşı, Latin Amerikalı devrimcilerin yaptığı gibi bir an önce silahlı harekete geçme eğilimi hakimdi. İbo kent fokosu olarak gördüğü bu eğilimin, gençliği kendi kitlesinden koparacağı ve emekçi sınıflarla bütünleştirmeyeceği kanısındaydı. Daha önceki Dev-Genç forumlarında, bireysel terör, kendiliğindencilik, ekonomizm üzerine Dev -Genç kadrolarıyla tartışmış, onları İstanbul’un işçi bölgeleri ile toprak sorununun yakıcı olduğu yerlere yönlendirme çabası içine girmiş, direnişi ve silahlı mücadeleyi oralarda örgütlemeye çağırmış olduğu için herkes İbo’nun toplantıya gelme amacını ve neler söyleyeceğini üç aşağı beş yukarı tahmin ediyordu. Hatta tahminin de ötesine geçiyor, İbo’nun üniversitedeki sağlam kavgacı unsurları araklayıp, kendi çalıştığı fabrikalar semtine, Alibeyköy’e ve Trakya’ya götüreceğini, üniversiteleri savunmasız durumda bırakmakla kalmayacağını, götürdüklerini de oralarda pasifize edeceğini söylüyordu. İbo biraz da Doğu Perinçek’in daha önce, gençliğin üniversite sınırları içindeki mücadelesini çelik çomak oyununa benzeterek küçümsemesinin cezasını çekiyordu. Dev- Genç kadroları PDA içindeki görüş ayrılıklarını bilmediği için İbo’nun Perinçek gibi düşündüğü sanısına kapılıyorlardı. Kızgınlıkları biraz da bundandı. İbo, ben, Garbis, Kabil Kocatürk, birkaç kişi daha, grup halinde toplantıyı izliyoruz. Konu, Cihan Alptekin, Necmi Demir, Ömer Erim Süerkan, Gökalp Eren, Namık Kemal Boya ve Mustafa Zülkadiroğlu’ndan oluşan Dev-Genç Bölge Yürütme Kurulu içindeki anlaşmazlıklar. Konu açılıyor, tartışmalar başluyor, Zülkadiroğlu saymanlıktan istifa ediyor. Tartışmaların kızıştığı bir anda, söz alanlardan birisi, gençliğin emekçi sınıflara açılması gerektiğinden, aksi taktirde iç didişmelerin artacağından söz ediyor. Bir diğeri, militan gençliğin, kitle çalışması kisvesi altında, kavga alanlarından çekilerek pasifize edilmek istendiğinden dem vuruyor. Bunun üzerine kolunu kaldırıp söz istiyor İbo. Görmezlikten geliyor Cihan Alptekin, bir başkasına söz veriyor. İbo’nun konuşması durumunda ortamın elektirikleneceğini iyi biliyor. Konuşmacı sözünü bitirdikten sonra İbo kolunu kaldırıyor. Yine görmezlikten gelip bir başkasına söz veriyor Cihan. Arkamızda oturan militanlar, tatsız yorumlarla laf dokunduruyorlar bize. İbo duyacak diye endişeleniyorum. Kafasını bana doğru çevirerek, “Örgüt içi demokrasi dar bir çete tarafından resmen yok ediliyor,” diye mırıldanıyor. “Biraz bekle,” diyorum. Bekliyor. Birkaç kişi daha konuştuktan sonra el kaldırıyor. Ben de kaldırıyorum. Toplantının selameti için hiçbirimize söz hakkı vermiyor Cihan. İbo bu kez olduğu yerden: “Deminden beridir el kaldırıp söz istiyorum, söz vermiyorsun,” diyor. “Söz almadan konuşma,” diye uyarıyor Cihan. “Siz iktidar mücadelesini kendi içinizde kendiniz gibi düşünmeyenleri susturarak mı vereceksiniz? Düşünceler çatışmazsa doğrular nasıl çıkacak ortaya?” Cihan’ın, “Söz almadan konuşuyor, usulsüzlük yapıyorsun, otur yerine!” uyarısını arkadan gelen tehditvari uyarılar izliyor: “Otur yerine be, ne konuşacaksın!” “Seni gençliğin militan mücadelesi içinde göremiyoruz İbrahim, otur yerine, senin ne diyeceğini biliyoruz biz.” İbo bu kez geri dönerek, “Ben de sizleri işçi semtlerinde, grev çadırlarında göremiyorum,” diye çıkışınca, “Otur yerine,” sesleri çoğaldı. Amfideki tüm kafalar İbo’ya yöneldi. İbo yönünü tekrar sahneye doğru çevirip konuşmasını sürdürünce, ülkedeki siyasi atmosfer ile Bölge Yürütme Kurulu’nun içindeki çekişmelerin gerdiği sinirler, habis bir uğultu halini aldı. Arkamızda bulunan militanlardan Bombacı Zihni (Zihni Çetin), “Otur ulan otur, diyorum sana!” diye bağırarak, oturduğu tabureyi kaldırıp İbo’nun kafasına vurdu. Dehşet içinde kaldım. Kabil Kocatürk Zihni’ye ve arkadaşlarına doğru hörelenince kolundan çektim. Grubun içinde, Nahit Tören, Taner Kutlay, Zeki Erginbay, Mustafa Zülkadiroğlu gibi Dev-Genç’in mücadele içinde pişmiş ünlü militanları vardı. Nahit gibi birkaçının belinde de tabanca vardı. Zihni elindeki tabureyi yere koydu, durgunlaştı. Mücadeleci ve sinirli bir insandı. Harp okulundayken, öğretmeni Talat Aydemir’in örgütlediği 1963 darbesine katılmış, tutuklanıp üç yıl hapis yatmış, çıktıktan sonra 68 eylemlerine katılmış, Filistine gidip gelmiş fedakar bir insandı. İbo’nun kafası kırılmış, kırıktan boşanan kan, alnından yüzüne, boynuna ve göğsüne yayılmıştı. Dik durmaya çalışıyordu ama benzi solmuştu. Bir koluna Ragıp Zarakol diğerine de hatırlayamadığım birisi girmişti. İstanbul Teknik Üniversitesi Gümüşsuyu binası, Dev-Genç’in en önemli üssü olduğu için polis binadaki olayları anında haber alıyordu. Az sonra polis ekibi geliyor, İbo’yu alıp götürüyor. Nereye götürdüklerini bilemiyoruz. Karanlık çöktüğünde geliyor İbo. “Beni alıp Karakola götürdüler,” diye anlatıyor. “Kafama bant çektikten sonra sorguya aldılar. Komünistler arasında post kavgasının olduğunu, birilerinin vurduğunu ileri sürdüler. Kabul etmedim, merdivenden düştüğümü söyledim, tutanağa öyle geçti.”

MKP 3. Kongre Tanıtım Videosu.Tek Bölüm

MKP 3. Kongre Tanıtım Videosu.Tek Bölüm
Bu video, mkp 3. Kongresinin, emperyalist dünya sistemine ilişkin fikirlerini, Türkiye Kuzey Kürdistan'ın sosyo ekonomik yapı tahliline ilişkin yaklaşımını ve devrimin niteliğine (demokratik devrimin görevlerini üstlenen, sosyalist devrime) ilişkin anlayışını, devrimin yolu olan sosyalist halk savaşını ve demokratik halk devrimi, sosyalizm ve komünizm projesini (gelecek toplum projesinde devlet anlayışını), ulus ve azınlıklar, ezilen inançlar, kadın ve lgbtt'ler, ve gezi ayaklanmasına ilişkin fikirlerini, birlik ve eylembirliği anlayışını, ittifaklar politikasını, yerel yönetimler anlayışını, işçi partisi değerlendirmesini ve komünist enternasyonale ilişkin güncel görevler yaklaşımını içermektedir.

https://www.muzafferorucoglu.com/?lng=tr

https://www.muzafferorucoglu.com/?lng=tr
Ve Durgun Akardı Don Gençliğimde hayalimin sınırlarını aşmama yol açan, beni en çok etkileyen roman. Don kazaklarının yaşamı, iç savaş, toprak kokusu, aşk, yaratım ve yıkım. Şolohov iç dünyamdaki yerini hep korudu. 24 Mayıs 1936’da Şolohov, Stalin’in daçasına gidiyor. Sohbetten sonra Stalin Solohov’a bir şişe kanyak hediye ediyor. Solohov evine geldikten bir müddet sonra kanyağı içmek istiyor ama karısı, hatıradır diye engel oluyor. Solohov, defalarca kanyağı içme eğilimi gösterdiğinde, karşısına hep karısı dikiliyor. Aradan üç yıl geçiyor, Solohov ünlü eseri, dört ciltlik ‘Ve Durgun Akardı Don’u, on üç yıllık bir çabanın sonunda bitirip karısından kanyağı isteyince arzusuna erişiyor ve 21 aralıkta, Stalin’in doğum gününe denk getirerek içiyor. Tabi biz bu durumu, Şolohov’un Stalin’e yazdığı mektuptan öğreniyoruz. Durgun Don’dan bir alıntıyla bitirelim: “Bizleri, insanoğlunu birbirimize karşı çıkardılar; kurt sürülerinden beter. Ne yana baksan nefret. Bazen kendi kendime, acaba bir insanı ısırsam kudurur mu, diye sorduğum oluyor.” (1. Cilt) ---------

Çamurdan ayaklı ahmaklar kaldırdıkları kayanın altında kalacaklar

Çamurdan ayaklı ahmaklar kaldırdıkları kayanın altında kalacaklar
Devrimci ve İlerici Kamuoyuna, Büyük Proleter Kültür Devrimi’nin ender haleflerinden, Türkiye’de, devrimci komünist/proleter enternasyonalist çizginin temsilcisi, Maoist ekolün kurucusu, önder İbrahim Kaypakkaya karşı yine iğrenç, alçakça, çamurdan bir saldırıyla karşı karşıyayız. Bizler böylesi iğrenç, alçakça çamurdan saldırıları geçmişten de biliyoruz. İbrahim Kaypakkaya’yı “seni bizat kendi ellerimle geberteceğim” diyen Yaşar Değerli’nin, “sanık İbrahim Kaypakkaya, intihar etmiştir” diye başlayan bu saldırısı sırasıyla, Nasyonal Sosyalist Doğu Perinçek’in 70’lerden buyana dillendirdiği “intihar” yalanıyla, ardından Orhan Kotan’ın, “Rızgari” adına yayınlanan Diyarbakır Hapisanesi Raporu’ndaki “o işkenceye kimse dayanamaz, İbrahim’in direnişi şehir efsanesidir” çamurlarıyla devam edilmiştir. Bugünkü saldırının failleri ise bizat önder Kaypakkaya’nın kurduğu ekolün yıllar içerisinde epey, bir hayli dejenere olmuş, paslanmış, küflenmiş halinin sonuçları olan tek tek safralardır. Bu safralar kendilerinin muhatap alınmasını, attıkları çamurun gündem olmasını ve tartışılmasını istiyorlar. Görünürde ilk kuşaktan olup, Koordinasyon Komitesi üyelerini ama özellikle de Muzaffer Oruçoğlu’nu hedef alıyor muş gibi yapan bu iğrenç, alçakca çamur faaliyetin ESAS amacı ve HEDEFİ aslında, İbrahim Kaypakkaya’nın fikirleriyle hesaplaşmaktan kaçıp, onun geride kalan kemiklerini (“otopsi isterük” naralarıyla) taciz ve teşhir ettikten sonra çamura batırmaktır. Şayet biz İbocular, balık hafızalı değilsek, Kaypakkaya yoldaşın koptuğu Türkiye İhtilalci İşçi Köylü Partisi’nin önde gelen kalan kadrolarının 1972 senesi içerisinde (sırasıyla Hasan Yalçın, Gün Zileli, Oral Çalışlar, Ferit İlsever, Nuri Çolakoğlu, Halil Berktay ve Doğu Perinçek’in) yakalandıklarını ve bunların polis ve savcılık ifadelerinde İbrahim Kaypakkaya hakkında gayet kapsamlı ve derinlikli bilgi verdiklerini çok iyi biliriz. Şayet biz İbocular, balık hafızalı değilsek, 3 Kasım 1972’de Ankara’daki Marmara Köşkü'nde yapılan Devlet Brifingi'nde “Diyarbakırda yakalanan gençlerin örgüt evlinde Kemalizm ve Milli Mesele Üzerine adlı bölücü yazıların çıktığına” dikkat çekildiğini gayet iyi hatırlarız. Şayet biz İbocular, balık hafızalı değilsek, önderimiz İbrahim Kaypakkaya’nın 28 Şubat 1973’de zincirle bağlı bulunduğu yatağından kaleme aldığı, adeta vasiyeti sayılacak mektupta, “saflarımızda çözülenleri ve moral bozanları derhal atın” dediğini nasıl unuturuz? Şayet biz İbocular, balık hafızalı değilsek, buna mukabil başta Muzaffer Oruçoğlu olmak üzere Koordinasyon Komitesi mensuplarının direnmediklerini ve çözüldüklerini de iyi hatırlarız. Ve önder Kaypakkaya’yı en son gören tanıklardan olan yoldaş Hasan Zengin’in, çapraz hücrede kalan İbrahim Kaypakkaya’nın yanına Yaşar Değerli ve Güneydoğu Anadolu Sıkı Yöneim Komutanı Şükrü Olcay’ında bulunduğu kalabalık, sivil giyimli bir heyetin geldiğini ve bu heyet ile Kaypakkaya arasında geçen konuşmanın muhtevasını da gayet iyi biliriz: Zira o “konuşmada” DEVLET, İbrahim Kaypakkaya’ya adeta “bu yazdıklarını savunuyor musun, hala arkasında mısın” diye sormuştur. İbrahim’de “evet, savunuyorum ve arkasındayım” demiştir. Ve onun için ister işkenceyle, ister kurşunla olsun Kaypakkaya, “arkadaşlarının 21 Nisan 1973’den itibaren çözülmeleri sonucunda”, “devletin aslında öldürmeyecekken dikkatini çekmiş masum bir öğrenci olduğu için” DEĞİL, ta başından beri DEVLETİN sahip olduğu İSTİHBARATIN sonucu İNFAZ edilmiştir. Şayet biz İbocular, balık hafızalı değilsek, 1. Ana Dava Dosyası’na konan ve müptezellerin bize unutturmaya çalıştıkları, MİT raporundaki şu saptamayı da hiçbir zaman akıldan çıkartmayız: “Türkiye’de komünist mücadelede şimdiki haliyle en tehlikeli olan Kaypakkaya’nın fikirleridir. Onun yazılarında sunduğu görüşler ve öngördüğü mücadele metotları için hiç çekinmeden ihtilalci komünizmin Türkiye’ye uygulanması diyebiliriz.” Şayet biz İbocular, balık hafızalı değilsek, ABD emperyalistleri tarafından “Soğuk Savaş” yıllarında yayınlanan The Communist Year Book’un 1973 baskısında önder İbrahim Kaypakkaya başta olmak üzere, Ali Haydar Yıldız, Meral Yakar ve Ahmet Muharrem Çiçek’in ölüm haberlerinin H. Karpat tarafından adeta zafer edasıyla duyrulduğunu biliriz. İşte tüm bu nedenlerden ötürü bugün bu iğrenç, alçakça çamur saldırının ana hedefi kati surette Muzaffer Oruçoğlu DEĞİLDİR. Bu iğrenç, alçakça, çamur saldırının ANA HEDEFİ önder İbrahim Kaypakkaya’nın ser verip sır vermediği, devrimci komünist, proleter enternasyonalist siyasi ve ideolojik hattır. Bugün bu iğrenç, alçakça, çamur saldırıyı başlatıp yürüten safralar, İbocu hattan ta 70’lerin ikinci yarısında kopup, evvela Enver Hoca’cılığı tercih eden, sonra devrimciliği bitirip, şimdilerde Dersimcilik yaparak statü sahibi olmaya çalışan, Büyük Proleter Kültür Devrimi’ne “katliam” diyecek kadar antikomünistleşenlerdir. Ve ne ilginçtir ki, bu safralar geçmişteki anlatımlarında (mesela Kırmızı Gül Buz İçinde belgeseli için verdikleri yaklaşık 3 saatlik mülakatte) tek kelime bugünkü iddialarından bahsetmemişlerdir. Keza o günlerde karşılaştıkları Arslan Kılıç’la da gayet mülayim mülayim sohbet etmişlerdir. Bugün bu iğrenç, alçakça, çamur saldırıyı başlatıp, yürüten safraların bazıları ise kişisel öç alma derdinde olanlardır. Bunlar yıllarca İbocu=Dersimci denklemiyle eğitilmiş ama gerçekte İbrahim Kaypakkaya’nın ve onun dayandığı bütün bir komünist bilimle değil, Dersim’in yüzyıllarca sahip olduğu feodal kültürle yoğurulmuş müptezellerdir. Bu safralar, Kürt Milli Hareketi ile aileleri arasında yaşanan kanlı antagonizmaya, sırtlarını dayadıkları, Dersimli gördükleri, İboculukla alakası olmayan pragmatist hareketin ikircikli politikasına karşı gelip, kendilerini Türk şovenizminin Dersim temsilcisi eski CHP’li vekillerin kollarına atanlardır. Bu müptezellerin, vaktiyle Doğu Perinçek’in, Arslan Kılıç’a talimat verip, Arslan Kılıç’ında, “Ordu Göreve” pankartıyla bilinen, Nasyonal Sosyalist Gökçe Fırat’ın, “Türk Solu” dergisinde kalem oynatan Turhan Feyizoğlu’na siparişle yazdırdığı, İbo kitabının basımına nasıl cevaz verdikleri bilinir (bu kitap, hiç utanma ve arlanma duyulmaksızın bütün “İbo anma gecelerinde” de maslarda sergilenir). İbo kitabının dayandığı iki iddia vardır: 1. İbrahim Kaypakkaya, TİİKP’den “bir kadın meselesinden ötürü ayrılmıştır”. 2. İbrahim Kaypakkaya, “jiletle intihar etmiştir”. İşin ilginç yanı şudur ki bu çamur kitabın “Önsözü”, gayet övücü sözlerle Muzaffer Oruçoğlu tarafından yazılmıştır. Ve bugün Oruçoğlu konusunda çok hassasiyet sahibi imiş gibi gözüküp, bu iğrenç, alçakça, çamur saldırının başını çekenler tarafından da o dönemde basımına ve dağıtımına onay verilmiştir. Bugün bu iğrenç, alçakça, çamur saldırıyı başlatan bir diğer safra ise, yazdığı 9 sayfalık çamur yazının altına imzasını koyamayacak kadar alçak ve korkaktır. Bu müptezelin davet edilmediği, 2017’de Darmstadt’da buluşan İbocu geleneğin farklı nesillerinin toplantısında, birden ortaya çıktığı ve “Arslan Kılıç, İbrahim’den teorik olarak ileriydi. Ben Arslan ağabey ile konuştum. İbrahim işkence falan görmedi, intihar etti” der demez, nasıl linç edilmekten son anda kurtulduğu ve topuklarını yağlayıp, nasıl sırra kadem bastığı da bilinir. Bugün bu iğrenç, alçakça, çamur saldırıda kullanan TKP/ML 1. Ana Dava Dosyası’nın biz İbocular açısından zerre kadar özgül ve orijinal tek bir yanı yoktur. O dosyanın yegane özelliği, o dönemki kadroların alttan alta önder İbrahim Kaypakkaya’nın 5 Temel Belgesi’ne nasıl ŞÜPHE duymaya başladıklarının göstergesidir. (Zaten onun içindir ki, ortak bir savunma yapılamamaıştır) Bu ŞÜPHE’nin daha sonra 1978’de yapılan 1. Konferans’da verilen “Özeleştiri” ile TEORİLEŞTİRİLDİĞİ ve bugünlere dek uzayıp geldiğni de zaten hepimiz görmekteyiz. Öte yandan bu iğrenç, alçakça, çamur saldırının manidar boyutları da vardır ve ne ilginçdir ki, bir zamanlar Sosyal Emperyalistlerin Türkiye temsilcisi İsmail Bilen ve Haydar Kutlu TKP’sinin kurduğu TÜSTAV arşivinin envanterinde, TKP/ML 1. Ana Dava Dosyası gözükmekle birlikte, çevrim içi bu dosyanın tek bir sayfası dahi dijital olarak TÜSTAV sitesinde BULUNMAZKEN, iğrenç, alçakça, çamur saldırının sorumlusu, bahsi geçen müptezellerine kim veya kimler tarafından SERVİS edildiği ve hatta Türkiye’den Ethem Sancak’ın ortağı olduğu Türk-Rus ortak arama motoru YANDEX’e kim veya kimler tarafından da yüklendiğidir. Dünyanın olası bir 3. Emperyalist savaşla burun buruna geldiği, Türkiye’de islamcı-faşist bir rejimin 20 yıldır kendisini adım adım tahkim ettiği bir ortamda, önder İbrahim Kaypakkaya’ya yapılan bu iğrenç, alçakça, çamur saldırının insanlığa ve devrime zerre kadar faydasının olmadığı son derece aşikardır. Yeni, genç nesiller bu iğrenç, alçakça, çamur saldırıdan ne öğrenecektir? Çamurdan ayaklı bu ahmaklar, İbrahim Kaypakkaya’ya karşı bir kaya kaldırdılar. Hiç kimsenin şüphesi olmasın. Tarihsel olarak şimdiden o kayanın altında kalmışlardır. İnanmayan Hasan Yalçın’a, Gün Zileli’ye, Oral Çalışlar’a, Ferit İlsever’e, Nuri Çolakoğlu’na, Halil Berktay’a, Doğu Perinçek’e, Yaşar Değerli’ye, Orhan Kotan’a, Turhan Feyizoğlu’na baksın. Tüm bu adlar bugün hangi siyasi ideolojilk hela deliğine yuvarlandılarsa bu iğrenç, alçakça, çamur saldırının başını çeken safralar da o deliğe yuvarlanacaklardır...

Sınıf Teorisi - Partizan

Sınıf Teorisi - Partizan
Katledilişinin 50. Yılında Komünist Önder İbrahim Kaypakkaya Yol Göstermeye Devam Ediyor! ''Türkiye'nin Geleceği Çelikten Yoğruluyor, Belki Biz Olmayacağız Ama, Bu Çelik Aldığı Suyu Unutmayacak'' İbrahim Kaypakkaya

Türkiye Üzerine : Şark Meselesi

Türkiye Üzerine : Şark Meselesi
Amerika'da yayınlanan New York Tribune, iki yüz bini aşan tirajıyla, o yıllarda, belki de dünyanın en büyük gazetesiydi. «Türkiye Üzerine» Marx'ın bu gazeteye, «Şark Meselesi» ile ilgili olarak yazdığı makaleleri kapsamaktadır. «Türkiye Üzerine», geçen yüzyılda büyük devletler arasında kurulan politik ilişkilere «Şark Meselesi» açısından ışık tuttuğu gibi, Marx'ın Osmanlı İmparatorluğunun politik durumu ve toplumsal (sosyal) yapısı hakkındaki fikirlerini de dile getirir; bu bakımdan bizi özellikle ilgilendirmektedir. Bu yazılardan bir kısmının tamamen Marx' a ait olmadığı açıklamalar da belirtilmiştir. Biz, karışıklık olmasın diye, geleneğe uyarak, «Marx'ın» dedik. (Bkz. Kitabın sonunda yer alan)