3-TARiHTEN NOTLAR__FIRTINALAR İÇİNDE, BIÇAK SIRTINDA; İLKELERE VE HUKUKA SIMSIKI TUTUNMA ZAMANI !

 * Bu makale, elimize e-mail yoluyla ulaşan ve Proletarya Partisinin Kasım 2017 tarihli iç yayınından alıntılanmıştır.

 Şiddet, karalama, dedikodu darbecilerin her dönem

vazgeçilmezleri olmuştur. “Karşıtını” bu kulvarda oyuna çekmeye çalışır, çünkü -çirkinleşmenin sınırı olmadığındankendine en çok bu alanda güvenir ve alt edebileceğine inanır. 

Bizim bu kulvara girmeden örgütlülüklerimizi yaratmaya, çizgimizi netleştirmeye ama en önemlisi Örgütlenme Komitesi’nin kurulmasıyla attığımız merkezileşmeyi sağlamlaştırmaya, desteklemeye, eleştiri ve önerilerle beslemeye ihtiyacımız vardır.

 “Karşılaştığınız sorunları, o sorunları yarattığınız düşünce düzleminde kalarak çözemezsiniz” sözünü bilir ve çok sık tekrarlarız. Elbette bu sözün gereğinin yerine getirilmesi, ağızdan çıktığı kadar kolay değildir. 

Bu sözde, çözüm olarak “yeni bir düşünce düzlemi” savunulmaktadır. Dolayısıyla hem teoriyi

hem de pratiği kapsayacak şekilde “sorunları yaratan düşünce düzlemi”ni ayrıntılı ve açık bir yolla mahkum edebilecek bir seviye yakalamak ve bunun yerine geçirilecek “yeni düşünce düzlemi”ni inşa etmek gerekmektedir. “Yeni”nin oluşmasının eskiyi mahkum etme pratiği ile iç içe olduğu unutulmamalıdır.

Kolektifimiz ciddi bir kriz sürecinden geçti; bunu henüz tam olarak aşmış

değiliz ama mutlak bir şekilde aşacağız ve aşmak zorundayız. Bunun için de

açık ve net olarak bu krizin ideolojik-politik-örgütsel-askeri arka planı ortaya

konulmalıdır. Sorunun sadece görünür hale geldiği dönemden itibaren 

(diyelimki, 2015 Haziran’ı ve 2016 Eylül ‘HBDH’den çıktık’açıklaması veya yöneltilen

‘hizip’ suçlaması) ele alınması yanlış olacaktır. Kolektifimizin bileşenleri ve

Komsomol’un ortak olarak yaptığı zorunlu açıklamada, yaşanan “kaos”un nedenini isyan silsileleri ve düşman saldırıları arasında kalma, yaşananlar karşısında ideolojik-politik tıkanma yaşanması olarak ortaya koyulmuştu. Öznel ve nesnel durum arasındaki farkın, eğer idealizm cennetinde yaşamıyorsak bir kriz oluşturduğunu görememek mümkün değil. Şimdi sorun, bu “öznel ve nesnel durumları” objektif bir şekilde ortaya koyup koyamayacağımızda ve pratik adım atıp atamayacağımızdadır.

Kolektifimizin kuruluşundan bugüne çok sayıda hizip ortaya çıkmış, bölünmeler yaşanmıştır. Bunlar arasında “önderlik” düzeyinde yaşananlar da, partinin

belli bir bölgesiyle sınırlı kalanlar da olmuştur. Bu durum öyle bir hale ulaşmıştır ki 7. Konferans sonrası yapılan bir değerlendirmede şunlar belirtilebilmiştir; “Otuz yıllık proletarya partisi tarihi incelendiğinde görülecektir ki proletarya partisi düşmana yönelmekten çok, kendi içinde çıkan hizip, darbe ve kaçkınlıkla mücadele etmiş, kendi yöneliminde yürümesi bir biçimiyle ‘tali’düzeyde kalmıştır.” (Partizan, sayı: 49, s. 36)

İlerleyen satırlarda bu gerçeklik daha çarpıcı olarak “proletarya partisinin

tarihi aynı zamanda hiziplerle mücadele tarihidir” (age, s. 44) şeklinde ifadelendirilmiştir.

Peki, bir partinin tarihinin bu şekilde hiziplerle ifadelendirilecek hale gelmesi ve öyle ki “kendi yöneliminde yürümesi”nin bile “tali” bir düzeyde kalmasını nasıl değerlendirmek gerekir? Yaptığımız okumalarda partinin bu

“hiziplerin” ortaya çıkmasında kendi ideolojik-politik-örgütsel çizgisinin değerlendirilmediğini, bazı değerlendirmeler yapılsa da bunların hiziplerin ortaya

çıkma nedenleriyle bağlantılandırılmadığını görüyoruz. Hiziplerin sonradan başarılı olamamasından hareketle de ya örgütle sorunları olan kişilerin ya da mücadele kaçkınlarının bu işin başını çektiği belirlenmiştir.

Oysa ki mücadeleye hakkınca cevap veremeyen bir partide itirazların gelişmesi, rahatsızlıkların olması, bunların ifadelendirilmesi doğaldır. Hatta mücadeleye cevap verebilir hale gelmenin yolu, bu itirazlara kulak vermek, örgütsel

mekanizmaları işlerli kılmaktan geçmektedir. Oysa kolektifimizde itirazları ifadeledirmek bir sorun olarak görülmese de(!) bunların parti çizgisini geliştirmede

etkili olamadıklarını ve örgütsel mekanizmaların çalıştırılmayarak bir şekilde hasır altı edildiklerini görüyoruz.

Bu; önderliğin düzenli toplanmaması, iç işleyişini oturtmaması kadar

konferansların zamanında yapılmamasına ve öyle ki tüzükteki maksimum

süreyi 2-3 katı aşan süreleri bile görmememize yol açmaktadır.

 Dolayısıyla

“yeni düşünce düzlemi”ne adım atmak istiyorsak var olan gerçekliğimizle bütünsellikli olarak hesaplaşmaktan ve mücadeleyi dahi “tali” düzeyde bırakan

“hizip, darbe” vb. ortaya çıkaran ideolojik-politik-örgütsel durumu ortaya koyPartizan/193

maktan bir an bile geri durmamalıyız. Bu sorunların özüne inmek, kaynağına

ulaşmaya çalışmak artık ertelenemez bir zorunluluktur.

Aksi halde yaşanan, eskiden kopuş olmayacak, bazı düzeltmelerle yeni bir

şey yaratılmış gibi yapılacaktır. Ama bunun kimseye kazandıracağı bir şey yoktur.Aksine bu durumun, sınıf mücadelesinin girmiş olduğumuz eğik düzleminde

daha hızlanarak dibe doğru yol almamıza neden olacağı açıktır.

Tüm bunlardan hareketle sürecin kadro ve militanlara yüklediği sorumluluk

ortadadır. Yaşananları sadece son 1-2 yılın sorunu olarak görmemek, tarihimizi

bile “hizip-darbe” üzerinden tanımlayacak noktaya getiren ideolojik-politikörgütsel gerçekliği ortaya dökmek gerekmektedir. Bu; bizi tutuklaştıran, sorun

yaratan düzlemden kopuş demektir.

Çelişkiler ve Sorunlar Görmezden Gelinince Yok Olmazlar!

Partimizin içinden geçtiği süreç, uzun zamandır birikmiş bir dizi sorunu daha

görünür hale getirmiştir.

Ertelenen, üstü örtülen bu sorunlar elbette bugün açığa çıkmadı, uzun yıllardır yaşadığımız, yapamadığımız, yerine getirmediğimiz görevler parti bünyemizde bu sorunların birikmesine neden oldu. 

Proletarya Partisi açısından her şeyin olağanmış gibi göründüğü yıllar boyunca biriken ama yeterli düzeyde dile getirilmeyen, getirilse de pratik müdahale geliştirilemeyen-geliştirilmeyen eleştiriler bir bir açığa çıkmaya başladı.

Uzun zamandır bekleyen, özellikle son dönemde sorunların çözümü için

adres olarak gösterilen, ...’nın başarısızlıkla kesintiye uğraması ve devamında

sürece önderlik etmesi gerekenlerce takınılan tutum, sürecimizi içinden çıkılmaz bir hale getirmiş; bekletilen eleştiriler, tüketilmeyen tartışmalar bir kez daha

ertelenmiştir. ... sürecindeki hareket tarzı, önderlikteki yoldaşların her birinin

kendine münhasır tutumu, ... süreci arifesinde yaşanan düşman engellemeleri

vb. biriken sorunlara yenilerini eklemiştir.

Böylelikle sorunları çözme noktasından her geçen gün biraz daha uzaklaşıldı. Kolektifimizin bütün üye ve militanları, örgütlülükleri, dahası gelinen aşamada taraftarlarımız, kitle tabanımız partiyi boğan, soluksuz bırakan, ilerlemesini engelleyen kısır bir tartışmanın içerisine çekildi.

Yıllardır ertelenen ...nın hazırlık sürecinin örgütsüzlüğü, yapılan ilkesizlikler, ...nın düşman engellemesi sonucu ertelenmesine kapı aralamış oldu. Elbette

sürecin engellenmesinin ideolojik-politik-örgütsel açıdan değerlendirmeye tabi

tutulması zorunluluktur.

8. Oturum’dan bu yana partiyi adeta bir “koalisyon şeklinde yöneten” MerPartizan/194

kez Komitesi’nin kendini partinin dışında, partiye rağmen inşa eden gerçekliği,

sürecin örgütlenmesine de damgasını vurmuştur. Komite olma vasfını ve partimize önderlik etme iddiasını çoktan kaybetmiş ama bunu kendisine itiraf etme

cüreti ve cesareti gösteremeyen Merkez Komitesi’nin partimizden gizlediği bu

gerçeklik, sürecin örgütlenmesinde ve akabinde alınan düşman operasyonuyla

tüm çıplaklığıyla gözler önüne serilmiştir.

... sürecinin bu kadar uzaması, ertelenmesi ve buna rağmen gerek ideolojik,

politik düzlemde gerekse de sürecin örgütlenmesine dair hazırlık bağlamında dişe

dokunur hiçbirşeyin yapıl(a)mamış olması bile başlı başına Merkez Komitesi’nin

çoktan iflas ettiğinin, adeta bir cenazeye dönüştüğünün ilanı olmuştur.

Oysa partinin kolektif olarak hareket etmesi, gücümüzün sürecin örgütlenmesi için seferber edilmesi, önceki hataların tekrar edilmemesi için kapsamlı bir

muhasebe yapılması gerekiyordu. Elbette bu işin sorumluluğu, sürecin başından beri görevli olan bütün yoldaşlarındır. Bu sürece önderlik edecek olan da ...sürecinin öznelerinin kolektif aklıdır.

Ancak sonuçlara bakmamız bile sürecin bu şekilde işlemediğini göstermeye

yetmektedir. Başarısızlıkla sonuçlanan partinin en önemli işinin, böyle rahat bir

operasyonla engellenmesinin muhasebesi yapılmadan, yeni bir sürece girişilmeye çalışıldı.

Bu işin başında ise önceki sürecin başarısızlıkla sonuçlanmasında doğrudan

rolü olan kişilerin olması doğal olarak yeni bir tartışmaya vesile oldu. Mevcut

durumla ilgili değerlendirme yapmak, partiye sunmak ve yeni süreci kolektif

akılla örgütlemek yerine hiçbir şey olmamış gibi(!) sürecin yeniden örgütlenmesine “kolları sıvayan” bu kişilerin tutumunun, süreç açısından önemli-belirleyici rol oynadığının altını çizmek gerekir.

Bu kişiler, en açık haliyle kendi sorumsuzluklarının, zaaflarının, eksiklerinin,

ilkesizliklerinin üzerini örtme gayretiyle, bu işe yeni ilkesizliklerin altına imza

atarak başlamışlardır. Partimiz bünyesinde örgütlü bir mekanizmayı ifade etmeyen, bu anlamda bağlayıcılığı olmayan, çeşitli alanlardan süreç için bir arada

bulunan kimi ... ve iki Merkez Komite üyesi toplantı yaparak sürecin değerlendirmesi-muhasebesi yapılmadan, (diğer Merkez Komite üyelerine haber bile

vermeyerek ve organ iradesini sağlamadığı halde) partiyi ele geçirme hesaplarına uygun “düzenleme”ler/atamalar yaparak kimi alanları ve yoldaşları etkisizleştirme, ekarte etme yöntemlerine başvurmuştur. Bununla partiye açıklama

yapma sorumluluğunu bir kenara bırakarak, yeni sürecin nasıl ve nerede örgütleneceğini, kimlerin sorumluluk alacağını, ayrıca partinin süreç açısından hangi

gündemler üzerinden hareket edeceğini alelacele kararlaştırmaya çalışmıştır.

Partizan/195

En açık haliyle bu toplantı, kolektifin merkezi iradesine yapılan darbenin İLK adımı olmuştur.

Bir üyesi ... olmuş, bir üyesi gerileme gösterse de istifa etmemiş, diğerlerinin ulaşılabilir durumda olduğu, yani üyelerinin aktif durumda olduğu, yedeklerin de görev almaya hazır olduğu bir bileşenden bahsettiğimiz unutulmasın!

Parti ve önderlik bilinç ve kaygısı taşıyanların yapması gereken, en kısa sürede esaret dışındaki bütün Merkez Komite üyelerinin katılabileceği bir toplantı örgütlemek olmalıydı. Hatta koşullar dikkate alınarak bütün yedeklerin katılacağı bir genişletilmiş Merkez Komite toplantısı yapılması gerekirdi. Ortaya çıkan deşifrasyon ve güvensizlik durumundan hareketle kolektifin güvenliği düşünülerek, en uygun alanda toplantı örgütlemek ilk iş olmalıydı. 

Ama söz konusu iki üye, bu gibi konularda en ufak bir sorumluluk dahi taşımamışlardır.

... alanında bulunan “... MK ve .. MK yedek üyeleri” imzasıyla “Haziran Toplantısı” adı altında partiye sunulan “Haziran Toplantısı Raporu”, söz konusu darbenin ilk meyvesi olmuştur. Engellenmeyen ve hala görev başında olan Merkez Komite üyelerine resmi bir çağrı dahi yapmadan gerçekleştirilen bu toplantı, tepeden tırnağa demokratik merkeziyetçilik ilkemize aykırıdır, Merkez Komite iradesine müdahaledir. Merkez Komitesi’ne, dolayısıyla partiye yapılmış bir darbedir. 

Tüzük ve konferansların Merkez Komitesi’ne verdiği hak ve yetkileri aşan, onu hiçe sayan, kendini parti ve parti iradesinin üstünde gören bir anlayışa işaret etmektir. Bu durum partimizin hukuk ve tüzüğüne karşı işlenen büyük bir suç olmuştur.

Bu toplantıyı örgütleyen ve kendilerini “... MK üyeleri” olarak ifade edenler partimizin tüzüğünü açıkça ihlal ederek darbe yapmış ve bugüne değin süregelen sürecin ilk işaret fişeğini ateşlemişlerdir.

Oysa yapılması gereken son derece basittir: İlk elden tüm Merkez Komite

üyelerine resmi bir çağrı yapmak, devamında birinci yedekten başlamak üzere tüzüğün emrettiği şekilde Merkez Komite iradesini tesis ederek, partiye dönmek!!!

Ne var ki yapılan bu olmamış, Merkez Komitesi’nin içinde bir azınlık, Merkez Komite iradesi oluşturmadan yanına aldığı yedeklerle bir toplantı yaparak

adeta “Merkez Komite imiş gibi” hareket ederek, pek çok başlıkta tartışmalar yürütmüş, yetkilerini aşan kararların altına imza atmıştır. Yapılan toplantı, ilk olarak, Merkez Komite çoğunluğunun bulunmaması, ikinci olarak resmi bir

toplantı çağrısı olmaması üçüncü olarak tüzüğün açık hükmüne, birinci ve

ikinci yedekler görev başında bulunmasına rağmen Merkez Komitesi’ne aktarım

yapılmaması ve bu yoldaşların yedekler olarak toplantıya kattırılmaması -oy

hakkı olmadan- nedeniyle geçersizdir.

Partizan/196

Partimizin hiçbir döneminde, tüm parti üyelerine, organ ve komitelerine “...

MK üyeleri ve ... yedek üyeler” başlığıyla yayımlanan, hem de böylesine önemli

kararlarla donanmış bir belgenin dolaşıma sokulduğu görülmemiştir. Bilinir ki

bu yetki Merkez Komitesine’ne aittir ve ancak o, partimizin resmi yayın organı

aracılığıyla tüm partiye seslenebilir.

... sürecindeyken darbe alan parti iradesini oluşturmak, partiyi sürece götürecek iradeyi açığa çıkarma görevi önlerinde dururken, “elimizdekilerle yola

devam edelim” “kendiliğindenciliğiyle” hareket edilmiştir.

Kimi Merkez Komite üyeleri ve ...’ların iradeleri yok sayılarak bu toplantı

yapılmıştır. Toplantı bileşeni partimizi örgütsel olarak bağlayıcı bir iradeye sahip

değilken toplantı gündemleri ve alınan kararlar bakımından bütün partiyi ilgilendiren ve iradesinin yansıması gereken bir içeriğe sahipti. Öyle ki partimiz tarihinde örneği olmayan bir belge oluşturularak parti iradesi korunuyormuş gibi

yansıtıldı. Ve toplantının iradesini güçlendirmek, parti örgütlülüklerince sahiplenme düzeyini yükseltmek için toplantının Merkez Komitesi toplantısı olduğu alanlara hızla yayılmaya başlandı.

Haziran Toplantısı: “Darbeciliğin İşaret Fişeği”

Söz konusu toplantı raporu, kolektifimizin ... sürecine, ülkemizde sınıf mücadelesinin seyrine ve sürecin nasıl, hangi yöntemlerle ve nerede tamamlanacağına dair partimizin geleceğini ilgilendiren bu çok önemli kararları içeren

“Haziran Toplantısı/2015” adıyla ve “... MK üyeleri ve ... MK yedek üyeleri

toplantısı” başlığıyla ama buna rağmen Merkez Komitesi toplantısı etiketi ve

yetkisiyle hem parti örgütlülüklerine/yönetici komitelere hem de üyelere açıldı.

Böylece parti yönetici komitelerimiz bir anda büyük bir kaosun içine atılmış oldu. Partimizin işleyişine dair ne kadar ilke varsa rafa kaldırıldı. ... 

sürecine dair tüzük gereği söz hakkı olan üyelerle yürütülmesi gereken tartışmanın içine,

sürece ve de tartışmalara hakim olmayan, ileri militan pozisyonunda yönetici

komitelerde örgütlü bulunan yoldaşlar da çekilmiş oldu. Aslında amaçlanan tam

da buydu: Kaos ve karmaşa yaratmak ve bundan nemalanarak kendini aklamak

ve iktidarını sağlamak ve de sağlamlaştırmak! Toplantıda, alınan düşman darbesinin nedeni olarak partinin iddiasızlığı tespitinin yapıldığını, operasyon öncesinde Merkez Komitesi’nin ve doğal olarak da bu konuda doğrudan görev alan

yoldaşların payına, eksik, hata ve yanlışlarına dair hiçbir ibarenin ve özeleştirinin bulunmadığını; ülkede devrimci durumun bulunmadığına ve bunun nedeninin de Ulusal Hareketin politikaları olarak gösterildiğine vb. pek çok başlıkta

daha önce yapılan birçok resmi Merkez Komite toplantısında dile getirilen gö

Partizan/197

rüşlerin zıddı yorum ve belirlemelere yer verildiğini, dahası toplantının kendi

içinde bile ciddi usulsüzlükler taşıdığını da belirtelim. Partimizin bu önemli sürecinde alınan düşman darbesinin yarattığı boşluk, parti bünyemizde varlığını

koruyan darbeci anlayışın farklı örneklerini de karşımıza çıkarttı. Bunun farklı

bir örneği ise ... Merkez Komite üyesi tarafından hayata geçirildi.

Bu MK üyesinin uzun zamandır saklı tuttuğu eleştiriler, iddialar bu süreçte

kontrolsüzce açığa çıktı. Elbette burada mesele, eleştirilerin gecikmeli de olsa

söylenmesi değildir. Doğru yol ve yöntemle, partinin işleyişine uygun biçimde

yapılmamış olması, eleştirinin esas noktasını oluşturmaktadır.

Bu üye de aynı bileşende olduğu kişilerle ilgili iddia ve eleştirilerini, kontrolsüzce alt örgütlülüklere taşımış, buradan müdahale geliştirmeye çalışmıştır.

Açık ki bu iş, fırtınanın kopmasında belirleyici olan başka bir etken olmuştur.

Diğer yandan kendilerini “... MK üyeleri” olarak ifade edenler, söz konusu Merkez Komite üyesinin bu yaklaşımını adeta bir fırsata dönüştürmüş ve onun kimi

hatalarını mahkum etme örtüsü adı altında partimizi bir krize sürükleyecek “Haziran Toplantısı”nı örgütlemişlerdir. Oysa “... MK üyeleri” açısından da doğru

olan, bu Merkez Komite üyesini resmi bir toplantıya çağırmak ve hesaplaşmayı

burada yapmak, hukuku işletmek olmalıydı!

Azınlık Merkez Komite üyelerinin bu sorumsuz, hesapçı, kendi kişisel kaygılarını güden, hatalarının üstünü örtmeye çalışan hareket tarzı, partiyi bu gibi

saldırılara daha açık hale getirmiştir. “... MK üyeleri”, Parti iradesini yeniden

oluşturma ve partiye buradan önderlik etmek yerine, iddia sahibi Merkez Komite

üyesini diskalifiye ederek, partiden atılmasını-Merkez Komite üyeliğinin düşürülmesini (tüzükçe mümkün olmamasına rağmen) isteyerek hatta bunların ardından neler yapılacağını dahi ilan edip zaman kaybetmeden harekete geçerek,

bütün irade ve yetkiyi tek elde-kendi ellerinde toplamaya çalışmışlardır.

...leri, Merkez Komite üyelerini, parti üyelerini yok sayan, komiteleri işlevsizleştiren, parti örgütlülüklerini tasfiye etmeye çalışan bu anlayış partimize açıktan bir darbedir. Partimizin mevcut dağınıklığında her türlü düşman

darbesine açık hale gelmesinin de esas sorumlusu darbeye önderlik eden ... Merkez Komite üyeleridir.

Bu süreçte partinin birikmiş sorunlarının, Merkez Komitesi’nin birikmiş hata ve zaaflarının açığa çıkmasıyla birlikte partimizin sorunları daha geniş bir çerçevede tartışılır hale gelmiştir. Merkez Komitesi’nin parti örgütlerinden ve komitelerden kopuk, dahası Merkez Komite üyelerinin birbirinden kopuk, dağınık-parçalı önderlik anlayışının açığa çıkması ve daha fazla tartışılır olması tabanda kimi insanlarda umutsuzluk, güvensizlik eğilimlerini canlandıracağı

Partizan/198

gibi, devrimci kaygılar güdenlerde ise, gelinen durumun nedenleri üzerinde kafa

yorup, sorun ve tıkanıkların nedenlerini bilince çıkarıp doğru dersler çıkarma

yönüyle olumlu bir işlev oynayacaktır.

Eleştiri ve öz eleştiriden uzak, kolektif çalışmadan yoksun, birbirlerine ve partiye hesap verme zeminini kaybetmiş önderlik anlayışının bir sonucu olarakda değerlendirebiliriz süreci.

Her bir Merkez Komite üyesinin sadece kendi görevli olduğu alanla sınırlı kalan bir önderlik anlayışının bir yansıması olarak mevcut durumda da alanlarımız birbirinden oldukça uzaklaştırılmıştır. Alanların birbirinden öğrenmeye kapalı, birbirlerinin sorunlarına uzak, kendi zaaflarına karşı liberal ama diğer alanların olumsuzluk ve eksiklerine karşı aşırı duyarlı-sol sekter bir anlayışın zemini oldukça güçlüdür. Parti krizinin açığa çıkması ve mevcut Merkez Komite üyelerinin tutumuyla birlikte, bu zemin daha da güçlenmiş/güçlendirilmiştir.

Alanların daha fazla yan yana gelmesine, kolektif ruhun gelişmesine, alanların birbirinden beslenmesine en fazla ihtiyacın olduğu dönemde ne yazık ki

alanlar arasındaki mesafe her geçen gün biraz daha açılmıştır. Bu durum, özellikle Haziran Toplantısı’yla partimizi yeni bir kaosun girdabına çeken “... MK

üyeleri”nin bilinçli politikalarının sonucu yaşanmıştır.Alanların birbirine dönük

eleştirileri, “... MK üyeleri” tarafından alanların düşmanlaştırılması, birbirinden

uzaklaşması, karşı karşıya getirilmesi ve kendi hatalarının örtülmesi için adeta

kullanılmıştır.

Birincisi kendi sorumluluklarında olan alan ve yoldaşlar koruma altına alınmıştır ve “... MK üyeleri” tarafından kendilerine yönelik eleştirilere karşı bu yoldaşlar, eleştiri yönelten kişi ve alanlara karşı kışkırtılmıştır.

İkincisi örgüt-komiteler hızla işlevsizleştirilmiş, tasfiye edilmeye çalışılmıştır. Özellikle ... süreci-örgütlenmesi ile ilgili eleştiri yönelten alan ve yoldaşlar itibarsızlaştırılmaya, tasfiye edilmeye çalışılmıştır. 

Bu alan ve yoldaşların geçmiş hata ve zaafları parti kamuoyuna teşhir edilerek itibarsızlaştırma harekatı başlatılmıştır.

Oyalama, Tasfiye Etme ya da Partiyi Bölme!

Özcesi mevcut Merkez Komite üyelerinin bu süreçteki tutumu eleştirmeyen,

sorgulamayan, tartışmayan, mevcut olana sorgusuz-sualsiz-eleştirisiz tabi olan

“militan ve örgüt yapısı”(!) şekillendirmeye çalışmaktı.

Bu yaklaşıma ayak uyduranlar koruma altına alındı. Uymayıp eleştirenler,

eleştirilerini savunanlar “parti bölücüsü” ilan edilerek parti kitlesine teşhir

edildi. Bu Bu Merkez Komite üyelerinin bu yaklaşımlarına rağmen ... ve parti

Partizan/199

 üyesi birçok yoldaş ve parti örgütlerinin ağırlıklı çoğunluğu tarafından, süreç

vesilesi ile açığa çıkan bir dizi meseleye dair eleştiri getirdi. Mevcut Merkez

Komite üyelerinin kendi pozisyonlarını koruma, hesap vermekten kaçma tutumu

bu kadar gelişkin olmasaydı çok rahatlıkla söylenebilir ki kolektifimiz bu süreçten güçlenerek çıkabilirdi.

Mevcut Merkez Komite üyelerinin bu tartışma sürecindeki oyalamacı taktikleri partiyi daha fazla çıkmaza sürüklemekten başka hiçbir işe yaramamıştır.

Tartışma için oluşturulan platformlar, hazırlanan parti yazınları, parti sorunları

üzerine kolektif tartışma yürütmek yerine parti erkini elinde bulunduran Merkez

Komite üyelerinin iktidarlarını güçlendirmenin, eleştirileri bertaraf etmenin ve

eleştirenleri itibarsızlaştırma hareketinin bir aracı olarak kullanıldı.

Birçok noktada sonuçlardan hareket ederek varmış olsak da artık şunu çok

rahatlıkla söyleyebiliriz: Kolektifin birliğini dillerinden düşürmeyen bu üyeler ve onların hastalıklı iktidar histerisinin etrafında kümelenen yoldaşlar,

iki yılı aşan bu tartışma sürecinin başından beridir, eleştirileri olanlardan

kurtulmak, farklı düşünenleri saf dışı bırakmak, bu olmadığı durumda da

her koşulda kolektifi bölmek anlayışıyla sürece yaklaşmışlardır. Bu konuda

somut bir hedefe odaklı çalıştıkları bugün gelinen noktadan da anlaşıldığı üzere

tüm çıplaklığı ile ortadadır.

Bu azınlık üyeler, kolektifin bütün olanaklarını bu iş için seferber etmekten

de geri durmamışlardır. Partimizin maddi manevi bütün olanakları bu hedef için

pervasızca kullanılmıştır. Bir yandan yazınsal tartışmalarla fikirler alınarak süreçle ilgili kolektif karar verileceği algısı yaratılarak parti oyalanırken onlar yukarıda bahsi geçen hedeflerine kilitlenmiş olarak çalışmışlardır.

Merkez Komitesi’nin iradesini yitirmesi ile birlikte bir taraftan Merkez Komite üyesi olma durumlarını Merkez Komitesi iradesi korunuyormuş gibi kullanan bir anlayış çıkarken diğer taraftan bu durumu eleştiren, parti iradesinin

tüzük ve hukuk çerçevesinde oluşturulmasını savunan ikinci anlayış da açığa

çıkmıştır.

Öncelikle Merkez Komitesi iradesi yokken varmış gibi hareket eden ve iradenin oluşmasını engelleyen anlayış, partideki örgütsel krizin gün yüzüne çıkmasına vesile olmuştur. Hukuk dışı oluşturulmaya çalışılan iradeye yönelen

eleştiriler, yapılan kimi müdahaleler ve bununla birlikte açığa çıkan diğer ideolojik-politik-örgütsel eleştiriler tüzüğün yok sayılarak bir “irade” oluşturulmasını engellemiştir. İşte “K 72”den kendi ifadeleri;

“Konuyu bağlayacağımız yer bugün içinde bulunduğumuz yerden nasıl çıkmamız gerektiğidir?! Önerimiz kısa ve öz olarak şudur: Şu anda PMK’da bir

Partizan/201

irade sorunu yoktur. Ancak ... yoldaşın hali hazırda işlediğisuçlar ve yürütülmesi

gereken bir soruşturma vardır.

Bu soruşturmanın yoldaşın üyeliğinin düşmesiyle sonlanması, işten bile değildir. Bu durumda zaten kritik noktada olan irade sorunu otomatik olarak gündeme gelecektir.

Bugünden yarın karşımıza çıkacak tabloyu görmek mümkündür. Bunun önlemini bugünden almak gerekir. Çünkü, olayların sonucunu beklemek bize yeni bir zaman kaybını yaşatacaktır. Bu da tahammül sınırlarını zorlayacak, yeni yeni sorunların yaşanmasına neden olacaktır.

Haziran Toplantısı’nda ortaya konulan anlayış doğrultusunda (... yeniden örgütlenmesi) zaten yeniden örgütlemek için çalışmalar yapılmaktadır.

Bu çalışmalar DPK üyesi yoldaş ile birlikte yapılmaktadır. (yoldaş aynı zamanda PMK yedek üyesidir) Burada ve bundan sonra yapılacak olan PMK’nın“irade sorunuyla” karşı karşıya kalmasını beklemeden yoldaşı PMK’da görevlendirmektir. Bu durumda sürece irade kaybı olmadan parti tarafından müdahale edilip, yeni sorunların ortaya çıkmasının önüne geçilebilinir ve geçilmelidir de.

Bütün PÜ yoldaşlar şunu bilmelidir ki; diğer yedeklerle bizim süreci örgütleme koşulumuz yoktur. Bunun içinde ortada bir irade yoktur!. Partiden talebimiz bu sorunlu ve sıkıntılı duruma el koymasıdır.” (“K 72”)

Bir yandan partimizin içinde bulunduğu durum tartıştırılıyor gibi yapılırken diğer yandan açıkça Haziran Toplantısı ve sonrasında yayımlanan hükümsüz “K 72” ile zaten bir iradenin defacto bir şekilde oluşturulduğu ilan edilerek yapılan darbe, partiye onaylatılmak istenmiştir.Ancak bunun peşinden yaşanan süreç,sorunu salt örgütsel bir kriz olmaktan çıkarmıştır.

Eğer sorun sadece Merkez Komitesi’nin ya da partiyi sürece götürecek organın, inisiyatifin oluşturulmasıyla ilgili bir sorun olsaydı çok daha kolay çözümü olurdu. Birbirine ideolojik-politik-örgütsel olarak güvenin olduğu bir partinin çatısı altında kümelenen kadrolar ile parti, ... sürecine taşınabilirdi. Parti önderliği içindeki birbiriyle uzlaşmacı, ertelemeci, hallederizci bakış açısını düşündüğümüzde bu sorunu “çözmek” gerçekten göründüğü kadar zor olmazdı.

Nasılsa birbirlerine yönelmedikleri sürece hataları karşılıklı görmezden gelme, uzlaşmacı, kendine liberal partiye sekter anlayış, mevcut Merkez Komite üyelerinin ve parti kadrolarının iliklerine kadar işlemişti. Yılların verdiği bu alışkanlıkla yeni bir koalisyon kurulabilirdi! Bu da parti tarafından yadırganmaz ve hızlıca sahiplenilebilirdi!!!

Partinin mevcut gerçekliğini yakından tanıyanların ilk işi de aslında bu oldu.

Ancak bu koalisyon çalışması başarılı olmadı.

Çünkü birincisi; “diğerlerini” yok saymanın sınırları fazlasıyla aşılmıştı.

İkincisi getirdiğimiz eleştiriler kişilere yönelik olmasından çok önderlik anlayışına yönelikti. Çok sistemli hale getirilmese de önderlik yöntemi, hukukuntüzüğün çiğnenmesi, çalışma tarzı, güvenlik, güncel politikaları ele alış, partinin yıllardır belirgin bir şekilde zayıflaması vs. ile ilgili eleştiriler de süreçte sesli bir şekilde dile getirilmeye başlanmıştı.

Bu durumun açığa çıkan parti krizine yansımalarını iki temel nokta üzerinden irdelememiz gerekir.

Birincisi; bu eleştiriler bu üyelerde bir “farkındalık” yaratmıştır! Peki bu farkındalığın içeriği ve niteliği nedir? Mevcut Merkez Komite üyelerinin fark ettiği şey bu eleştirilerin -bu görüşlerin partinin önemli bir çoğunluğu tarafından sahiplenilmesinin de etkisiyle- partide değişime-dönüşüme vesile olacak bir içeriğe sahip olmasının bizzat kendilerinde yarattığı rahatsızlıktır. Bu rahatsızlığın kaynağında ise dogmatik, statükocu, değişime kendini kapatmış, partiden ve kitleden kopuk önderlik anlayışının oturtulmuş olması vardır. Sonuç olarak bu eleştiriler, başta Merkez Komite olmak üzere bütün partiyi değişime zorlayan bir içeriğe sahipti. 

Bu yanıyla baktığımızda, mevcut Merkez Komite üyeleri eleştiriözeleştiri, hesap verme, değişim, yenilenme gibi kavramlara oldukça yabancılaştıklarından eleştirileri, partideki varlıklarının sonu-ölümü olarak görmüşlerdir.

Tartışmalarda bu kadar saldırgan, pervasız olmalarının, tartışmaları kişisel

düzeye indirgemelerinin temelinde de bu vardır. Merkez Komite üyelerinin buradan vardığı sonuç ise şu olmuştur: “Ya susacak ve mevcut olanı kabul edecekler ya da bir dizi -izm etiketi yapıştırılarak gönderilecekler, atılacaklar, cezalandırılacaklar, böylece de ‘arınacaklar”dı. Susulmayacağının anlaşılması ise çok uzun sürmedi. O zaman da gitmeleri için “ne gerekiyorsa yapılacaktı!”

Ancak görünen o ki, korkutmak, yıldırmak, yıpratmak, itibarsızlaştırmak için uzun uğraşları da sonuç vermedi!

Artık Merkez Komite üyelerinin ellerinde tek atımlık barut kalmıştı. Partiyi, bölen, parçalayan reformist, revizyonist-menşevik vb. etiketli bir hizip senaryosu! Buna neden senaryo dediğimize sonra geleceğiz. Partinin neredeyse bütün komitelerinin bu meselelerle ilgili benzer uğraş ve eleştirileri olmasına rağmen küçük, önemsiz bir hizipmiş gibi gösterilmeye çalışılarak parti iradesine yapılan darbeye karşı parti örgütlerinin takındığı tutum, tabanımızın gözünde küçük düşürülmeye çalışılmıştır.

Bu bölümü özetle toparlamak gerekirse; mevcut Merkez Komite üyelerinin partiyi “ele geçirmek için” yaptıkları A, B, C... planlarının hepsi suya düşmüştür. Çünkü yaptıkları darbe, parti tarafından sükunetle karşılanmamıştır.

Partizan/202

Yönelttiğimiz eleştirilere bütünlüklü olarak baktığımızda, sistemli hale getirildiğinde partimizin örgütsel darlığını, politik açmazlarını ortadan kaldırmaya

dönük değişim ve yenilenmeye vesile olacak bir niteliği taşıdığı görülecektir.

Açığa çıkan tartışmaların, eleştirilerin muhtevasının partimizin geleceği açısından kötü değil iyi olduğunu en başından beri vurguladık. Eğer parti bütünümüz

bu muhtevayı koruyabilmiş olsaydı elbette bu tartışmalar bugün bu noktadan yürütülmezdi.

Partimizin hem örgütsel hem politik olarak zayıf düştüğü bir süreçten güçlenerek çıkmasının zemini güçlenirdi. Uzun zamandır mevcut durumumuza

dönük bu kadar kapsamlı bir değerlendirme, tartışma ne Merkez Komitesi tarafından yapılmıştır ne de parti örgütleri ve kadrolar tarafından... Yani bunca zamandır ihtiyacı hissedilen bu süreç, parti krizi vesilesiyle ortaya çıkmıştır denilebilir.

Örgütsel kriz, ilkeli ya da ilkesiz olması belirleyici olmaksızın bir uzlaşmayla

çözülseydi bile mevcut ideolojik-politik-örgütsel eleştirilerin varlık zemini ortadan

kalkmadığı sürece -er ya da geç- mevcut kriz durumu yine karşımıza çıkacaktı.

Şimdi bu tabloda 3 temel tartışma noktası karşımızda durmaktadır. Buraya

kadar olan “ne oldu, ne bitti” tartışmasına esas olarak bu noktalara varabilmek

için girdik. Şimdi olan biteni tanımlamaya ve bunlara kaynaklık eden ideolojikpolitik-örgütsel zemini ortaya koymaya çalışacağız. Partinin birliği-bütünlüğü ile

ilgili söylenen her türlü sözün bayağılaşmış ajitasyon cümleleri olmanın ötesinde bir anlam taşımadığı bir ortamda, parti çizgisini kimin temsil ettiği tartışması, bu tablodan çıkan ilk zorunlu tartışmamızdır.

Parti Çizgisini Kim Temsil Ediyor?

Devam edecek................

https://partizan-online6.net/arsiv/

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 Parti çizgisi, hiç kuşkusuz politik meselelerde kimin ne düşündüğü fark etmeksizin tüzüğümüzle-hukukumuzla güvence altına alınan, çoğunluğun fikirlerinin örgütsel olarak hakim olmasından ibarettir. Taktik politik meselelere yön

verecek anlayış da buradan beslenecektir.

Merkez Komitesi’nde yaşanan irade yitimi karşısında takınılan tutum, tüzüğümüzün parti işleyişimizdeki misyonunu tartışılır kılmıştır. Merkez Komitesi’nde oluşan boşluğun nasıl doldurulacağı, önderliğin nasıl inşa edileceği,

sürekliliğinin nasıl sağlanacağı ile ilgili bir tartışma zorunlu olarak açığa çıkmıştır. Bunun “an”a, duruma, koşullara göre değişkenlik gösteren bir durum olmadığını en başta belirtmek zorundayız. Tüzük, parti işleyişinin

esası-belirleyicisidir. Ve parti mekanizmalarının nasıl oluşturulacağı ile ilgili

durum, tüzükte net bir biçimde yer almaktadır.

Partizan/203

Merkez Komitesi’nde açığa çıkan boşluğun nasıl doldurulacağı ile ilgili tartışmada “olağanüstü koşullarda tüzüğün uygulanamayabileceği” safsatasının

peşinde sürüklenenler parti işleyişini kilitlemişlerdir. Tüzük hükümlerince iradenin oluşturulmasını engellemek için partiyi bölünmeye sürükleyen yolun taşlarını büyük bir titizlikle döşemeye başlamışlardır.

94’te dönemin darbecilerine söylediğimiz gibi “tüzük maddeleri manzumeler topluluğu” değildir. Tüzük tam da olağanüstü koşullarda partinin örgütsel bir

krize sürüklenmemesi, sürüklendiği durumda da sorunun kolektif ilkelerine

uygun bir şekilde çözülmesi için vardır. Parti organlarını kişisel görüş ve çıkarlarına uygun bir biçimde dizayn etmeye çalışan unsurların engellenmesi için vardır. Ve yine kişisel isteklere göre eğilip bükülmemesi için hükümleri nettir.

Anda bizim durumumuza bakarsak, tüzüğe, parti işleyişine yaklaşımda açığa

çıkan farkları ortaya koyarak parti çizgisini kimlerin temsil ettiğini görebiliriz. ...

Operasyonu vesilesi ile Merkez Komitesi’nin ortalığa saçılan yılların birikimini

taşıyan hataları, zaafları, parti işleyişini infilak etmeye götüren çalışma tarzı, kitleden-örgütten kopuk politika yapma biçimleri parti örgütlülükleri ve kadroları

açısından daha fazla görünür olmuştur. Bu eksende yapılan eleştiriler, geliştirilen

itiraz Merkez Komitesi’nin mevcut durumuna ilişkin köklü bir tartışma yürütmeden yeni işlere girişmesinin partiyi sürükleyeceği krize dikkat çekmek içindir.

Bunun karşısında azınlık Merkez Komite üyeleri, hesap vermekten kurtulmanın ve mevcut iktidarlarını güçlendirmenin paniğiyle parti iradesine darbe

yapmaya yönelmiştir. Eleştiri, görüş ve düşünceler yok sayılmış, yapanlara

dönük karalama, itibarsızlaştırma ve linç kampanyası başlatılmıştır. Tüzük delik

deşik edilerek kendilerine biat etmeyi kabul edenlerle yola devam edeceklerini

açıklamışlar, geri kalanı “asarız, keseriz, atarız” tehditleriyle yıldırmaya çalışmaktan medet ummuşlardır.

Mevcut durumu eleştirenler Merkez Komitesi’nin iradesini tanımamakla,

bölücülük yapmakla, hizipçilikle ve sonu -izm’le biten sınırsız sayıdaki hastalıkla itham edilmiştir. Bu durumun kaynağında görüş farklılıklarının belirginleşmesi ve Merkez Komitesi’nin iktidarını sarsma niteliği taşıyan görüşlerin

partide çoğunluğu yakalamasına karşı duyulan tahammülsüzlük vardır. İlerlemeyi hedefleyenler için bu görüş farklılıkları hiçbir zaman korkutucu olmamıştır. Ancak kendi iktidarlarının sürekliliğini esas alanları her türlü farklılık

korkuttuğu gibi bu durum da panikletmiştir.

Lenin “... ilk bakışta ‘önemsiz’ gibi görünen bir yanılgı, en kötü sonuçlara

yol açabilir ve ancak burnunun ötesini göremeyenler, hizip tartışmaları ve görüş

ayrılıkları arasındaki en keskin farklılıkları zamansız ya da gereksiz sayabilir.

Partizan/204

Rus sosyal demokrasisinin yazgısı gelecek birçok yıl boyunca şu ya da bu ‘ayrılığın’ güçlenmesine bağlıdır.” (Ne Yapmalı?, s. 31) der. İdeolojik mücadele

parti saflarında zamanında ve yeterince, güçlü bir şekilde yürütülmediği

için parti bu ayrılığı yaşamıştır. İdeolojik-politik birlik; en yüksek perdeden savunanların anladığı-anlamak istediği gibi komünist parti içinde hiçbir ideolojik

farklılaşma olmadığı-olmayacağı anlamına gelmez.

Kolektifimiz içinde son yıllarda kimi politik ve taktiksel meselede kendini

gösteren bu farklılıkların parti krizi sürecinde daha fazla belirginleştiği açıktır.

8. Oturum yöneliminin sonucu olarak kimi meseleleri algılayışta ve uygulamada

parti örgütleri ve kadrolar arasında ciddi bir farklılaşma olduğu, bu kriz ortaya

çıkmadan önce de kendini hissettiriyordu. Özellikle Kürt ulusal meselesini ve

kadın meselesini ele alışta, bu meseleler ekseninde açığa çıkan politikadaki tutukluğumuz, yaşama geçirmedeki atıllığımız, bugün parti iradesine yapılan darbenin mimarı olan alan ve Merkez Komite üyelerinin politikayla uzaklığı, pratiğe

girmemek için ayak direme hali göz önüne alındığında çizgi farkının yılların birikiminin bir sonucu olduğu daha açık görülür.

Merkezi Önderliğin Yönetme Anlayışı

Darbe ve hizip kavramlarının ne olduğu, güncel durumda, bizde nasıl yaşandığına ayna tutmaya çalışalım. Azınlık Merkez Komite üyelerinin etrafında kümelenen ve parti iradesine yapılan darbeye koltuk değnekliği yapan kimi alan ve

kadroların iki yıldır yürüttükleri faaliyetin niteliğini ve hedefini de ortaya koyalım.

“Bazı azınlık Merkez Komite üyeleri, iradede açığa çıkan boşluğu fırsat bilerek partiye darbe yapmıştır” dedik. Yapılan nedir? Tekrar etmek pahasına söyleyelim: Hukuksal bir zemini olmayan bir bileşenle toplantı yaparak bütün

partiyi ilgilendiren meselelerde karar almak darbedir. Merkez Komite iradesinin

tamamlanmasını engellemek darbedir!

Tüzüğün uygulanmayabileceğini savunmak darbedir! Yedek Merkez Komite

üyelerini sırasıyla komiteye atamak yerine -tüzük hükümlerini yok sayarakaldım-verdim usulü atama yapmaya çalışmak darbedir! Beğenmedikleri, sevmedikleri, kendisi gibi düşünmeyen -daha doğrusu kendilerine biat etmeyen- ...,

Merkez Komite üyesi-yedek üyesi ve parti üyelerini yok sayarak yeni bir mekanizma oluşturarak ... yapmaya kalkışmak(!), dayatmak darbedir! Açıkçası

bunları çoğaltmak için elimizde yeterince veri vardır...

Bırakalım bunları bir kenara; en son ne zaman gerçek bir Merkez Komite

toplantısı yaptığı, Partiye en son ne zaman kendi faaliyeti ile ilgili rapor sunduğu belli olmayan, her biri kendi alanlarında küçük küçük iktidarcıklar kuran,

Partizan/205

Parti krizi açığa çıkmadan önce de 8 yıldır kongre ya da konferans toplamayarak, tüzükte kendilerine tanınan 3 yıllık süreyi haddinden fazla aşıp partiyi olduğu yere çakılı bırakan bir Merkez Komitesi’nin darbeye uygun ortamı

hazırlamadığını kim iddia edebilir?

(...)

... süreciyle birlikte partimizin içinde bulunduğu durumu, hakları gereği daha

fazla tartışma ve bu süreç vesilesiyle de önderliğin ve partinin gerçek halini daha

yakından görme fırsatı bulan üyelerin ve sonrasında parti örgütlerinin sesini yükseltmesi ve yanlışlara tepki göstermesi, geç kalınmış da olsa, doğru, yerinde ve

haklı bir çıkıştır. Kimse bu itiraza, dün bu denli güçlü yapılmadığı gerekçesiyle,

ipotek koyamaz, küçümseyemez ya da reddedemez!

Sürecin arifesinde alınan düşman darbesi öyle ya da böyle ... olmasını engelledi. Bu tablo içinde yolumuza nasıl devam edeceğimize hızlıca, kolektifimizi dağıtmadan ve motivasyondan-güçten düşürmeden karar vermek gerekirdi.

... sürecinde olmasak, Merkez Komitesi’nin nasıl örgütleneceğini tüzüğümüz bize söylemektedir. Tüzüğün 5. bölümünün b (merkez komitesi) kısmında

“MK tüm yedek üyelerin sırasıyla (abç) katılımına rağmen irade yitimini aşamazsa asil üye sayısının üçte birini alt organlardan bünyesine katabilir. Bundan

sonra irade sorununun, yeniden oluşması halinde, çözüm yöntemi için parti iradesine başvurulur” demektedir. Öyle sanıyoruz ki tüzük maddemiz fazla söze yer

bırakmayacak kadar açıktır. Tüzük üye sayısı eksilen Merkez Komitesi’ne

“yedek üyeleri sırasıyla alarak kendini tamamla”, eğer hala son oturumda belirlenen sayıya ulaşamazsan “asil üye sayısının üçte birini alt organlardan bünyene kat” demektedir. Ki burada vurgulamak gerekir ki, “yedeklerin alımı” son

oturumda belirlenen sayıyla sınırlıdır. Yoksa sürekli yeni kişi veya sayı belirleyip yedekleri aldığını iddia etmek değildir.

Peki, ... sürecinde böyle bir durumla karşılaşmak bir özgünlük yaratır mı?

Tüzüğümüzde herhangi bir özgünlük ve bununla ilgili alınacak kararlar yer almamıştır. Bu durumda mevcut olan uygulanmak zorundadır. Yine de bu bizim

sürecimizde bir özgünlüğün açığa çıkmadığını göstermez. Peki nedir bizdeki

özgünlük?

Bizdeki özgünlük, açığa çıkabilecek krizi önleme ya da varolan krizi yönetme-çözme kapasitesi taşımayan kadrosal gerçekliğimizdir. Bir şeyi yaparken

sorunu-sonucunu düşünmeden yola çıkan, tüzük-hukuk-işleyiş gibi kavramların kaderini niyetlere teslim eden, koşulları zorlamak yerine elinde bulunanların

sınırlılıklarını önünde diz çöken, bir diğerini kolayca yok sayabilen, hallederizci

kadrosal gerçekliğimiz sürece çok “renkli” özgünlükler katmıştır.

Partizan/206

Bu durum, süreç öncesinde partiyi darlaştıran, gelişim dinamiklerini tıkayan

temel unsur olarak ... sürecinde de rolünü oynamış ve partiyi içinden çıkılmaz

bir krize sürüklemiştir.

Cehenneme Giden Yol İyi Niyet Taşlarıyla Döşenmiştir

“Haziran Toplantısı”na dönelim; yapanlarca savunulduğu gibi Merkez Komite toplantısı değil kimi kadroların partinin hızlı toparlanması için iyi niyetli

müdahalesi iddiasını kabul etsek dahi zorunlu olarak birkaç noktaya dikkat çekmemiz gerekir.

Acelenin sebebi nedir? Partinin hızlıca toparlanması işinden ilkesizliklerin

peş peşe dizilmesi mi anlaşılıyor? Diğer kadroların toplantıda olmamalarının

tek nedeni o an orada olmamaları ise neden öncesinden çağrı yapılıp orada olmaları sağlanmamış, haber verilmemiş ya da fikirleri alınmamıştır?

Toplantıda tartışılanların kapsamı, hangi yetki sınırları içinde belirlenmiştir?

Sürecin en önemli gündemleri özgülünde bir dizi mesele nasıl karar altına alınmıştır, hadi öncesinden fikir almadınız ve yapılan tartışmada sadece iyi niyetli

kadroların fikir jimnastiği olsun, o zaman neden toplantıda çıkan önerilere dair

fikirlerin beyan edilmesi ile ilgili hiçbir şey düşünmediniz? Merkez Komite toplantısı değilse neden alanlara Merkez Komite toplantısı olduğu yönünde bilgi

verdiniz? Neden bazı yoldaşlar “nedir bu?” dediğinde ilkin “Merkez Komite

toplantısıdır”, sonra gelmeyenler “irade verdi” dediniz; “irade” vermedikleri ortaya çıkınca neden “zaten karar alınmış değil” dediniz; “toplam şu kadar karar

almışsınız” deyince neden “biz zaten MK toplantısı demedik, neyi tartışıyorsunuz?” dediniz!

Şimdi, bu toplantıdaki bileşenin parti iradesinde biriken eleştirileri, ...nın örgütlenmesi aşamasında yapılan eleştirileri, ideolojik-politik-örgütsel bir dizi meseledeki fikirsel çeşitlilikleri, bunların yarattığı gerilimi bilmeyen bir bileşen

olduğunu kim iddia edebilir? Aynı zamanda bu bileşen -mevcut duruma dair bildikleriyle birlikte- bu toplantıya yani tüzüğün açık ihlaline bu kadar itirazın yükseleceğini ön göremeyecek kadar yabancı mıdır parti gerçekliğine! Biz hiç de

yabancı olduklarını düşünmüyoruz!

Yani ortada bilerek, isteyerek, planlanarak yapılan bir iş vardır. Açıktır ki

“Haziran Toplantısı” itirazlar göz önüne alınarak, kriz çıkma potansiyeli

göze alınarak yapılmıştır. Bu durumda kim iyi niyetten söz edebilir?

Bir senaryo da biz yazalım; hizip senaryosuna geçmeden önce. Haziran Toplantısı’yla iddia sahibi Merkez Komite üyesinin mektup vukuatı bahane edilerek gündem olan bazı şeyler unutturulmaya, ... süreci ve ... Operasyonu’ndaki

Partizan/207

sorumsuzluğun üstü örtülmeye çalışılmış, bütün bunları çeşitli düzeylerde eleştiren kadrolar devre dışı bırakılıp tasfiye etme hesabının bir aracı olarak görülmüş olamaz mı? Mevcut gerçeklik bilindiği halde tüzük-hukuk-işleyiş delik

deşik edilerek bile-isteye kolektifimiz bu krizin içine sürüklenmiş olamaz mı? Ki

sonraki süreçteki gelişmeler açıkça göstermiştir ki yapılan tam da budur.

İstifa ve engelleme ile kolektifin en üst organı iradesini yitirmiş midir, yitirmemiş midir? Önceki bölümde alıntıladığımız tüzük bu soruya açık biçimde

yanıt vermektedir. Zira malum sorunun cevabı buradadır. “MK tüm yedek üyelerin sırasıyla katılımına rağmen irade yitimini aşamazsa” derken ne demek istemiştir tüzük? Açıktır ki, Merkez Komite üyelerinin sayısının konferansta

belirlenen sayının altına düşmesi durumuna “irade yitimi” denmiştir. İlgili tüzük

maddesi, organın irade sayısının yitirilmesi haline -bir çözüm- yanıt veriyor,

bunun için konulmuştur. Tüzük, sayı eksilmemişse neden yedekleri al desin?

Salt çoğuluktaki sayı eksilmesini irade yitimi olarak tanımlamasa neden “yedeklerin sırayla alınmasına rağmen irade yitimini aşamazsa” desin?

O çok sorulan parti krizine neden olan bunca yaygara ve safsataya, gelinen

aşamada partinin bölünmesine neden olan o malum sorunun cevabını tüzüğümüz

yıllar yıllar önce vermiştir.

Hizipler, darbeler, bölünmeler açısından partimizin tarihi oldukça “zengin”dir. Bu zenginliği deneyime dönüştürecek şekilde hangi derslerin çıkarıldığı

da bizler açısından önemli bir tartışmadır. Öncelikle “hizip nedir?” ve bu süreçte

parti içinde hizip faaliyeti yürütenler kimlerdir, buna kısaca bakalım.

Hizipçi ve bölücü olanlar kimlerdir?

“Bütün eleştirilere rağmen hatalarını düzeltmeyenler, düzeltmemekte ısrar

edenlerdir.

Hizipçi ve bölücü olanlar, samimiyetle özeleştiri yapmak yerine, sadece çok

sıkıştıkları zaman, revizyonist özü yeni bir biçimle kamufle edenlerdir. Hizipçi

olanlar, kendilerine eleştiri yönelten kadrolardan örgütün imkânlarını esirgeyenler, kendilerine yağcılık ve dalkavukluk yapanlara bütün imkânları sergileyenlerdir. Hizipçi ve bölücü olanlar, örgüt içinde körü körüne itaati,

dalkavukluğu, sırt sıvazlamayı teşvik edenlerdir. Hizipçi ve bölücü olanlar, kendilerine gelince her şeyi iyi, başkalarına gelince her şeyi kötü gösterenlerdir. Hizipçi ve bölücü olanlar, örgüt içi eleştiriyi bastırmaya çalışanlardır. Kendilerine

yönelen eleştirileri kadrolardan gizleyenlerdir. Hizipçi ve bölücü olanlar, kendilerini eleştiren kadroları iğrenç bir iftira ve dedikodu kampanyası ile yıpratmaya, diğer kadroların gözünden düşürmeye, tecrit etmeye çalışanlardır. Hizipçi

Partizan/208

ve bölücü olanlar, eleştiri mekanizmasını işleten kadrolar aleyhine sinsi plânlar

hazırlayanlardır. Bu gibi kadrolara silahlı komplolar düzenleyenlerdir. Hizipçi

ve bölücü olanlar, hem demokrasi hem de merkeziyetçilik ilkesini çiğneyerek

kendilerine en aşırı demokrasiyi, Marksist-Leninistlere de en aşırı merkeziyetçiliği uygulamak isteyenlerdir.” (İK, Bütün Eserler, s. 442, Umut Yayımcılık)

Soruyu soran da cevaplayan da Kaypakkaya’dır. Kaypakkaya’nın hizipçi ve

bölücü olanların niteliği ve parti içinde pratikleriyle ilgili ortaya koyduklarını,

partimiz saflarındaki hizipçi faaliyetin kimler tarafından yürütülüp yürütülmediğinin ayırt edilebilmesi açısından aktardık.

Yalan-yanlış, derme çatma, hastalıklı bir teorinin üzerinden varlığımızı inşa

ederek parti kitlemizi kirli bir oyunun peşinden sürükleme gayesinde olan biz değiliz. Partide kendi düşüncelerimizi hakim kılmak için “karşı” düşünce sahiplerini alt etmeye çalışmıyoruz. Dün birlikte yürüdüklerimizi bugün tek kalemde

çizmiyoruz. Parti kadroları arasında “ben bununla yürümem, şununla da yürümem” diyerek seçmece yapma lüksünü kendinde gören de biz değiliz.

Tüzüğü-hukuku kendi durumumuzu meşrulaştırmak, iktidar alanlarımızı

güçlendirmek için uygun formasyonlar haline getirmeye çalışmıyoruz. Hizipçi,

bölücü, bozguncu, kuyrukçu, Menşevik, legalist, reformist, ilkesiz, anti-programcı vb. de değiliz.

Parti erkini elinde bulundurmaya kilitlenen bu azınlık üyelerin bu eleştiriler

karşısında başlattıkları itibarsızlaştırma ve tasfiye kampanyasının muhtevasını

aktardık. Mevcut eleştirilerin bugün açığa çıkmadığını “dün”ün birikimi olduğunu da dürüstçe ortaya koyduk. Parti sorunları birikirken sorumluluğumuzu

hakkıyla yerine getirmediğimize, geçmişteki uzlaşmacı, itaatkar tavrımızla mevcut durumun oluşumuna bulunduğumuz katkıyı açıklamaktan da imtina etmedik.

Gelinen aşamada eleştirilerimizi mekanizmalarda tartıştık, sorunların çözüm

adresi olarak parti platformlarını gördük. Sorunların çözümünde iddiasız ve

umutsuz olmadık. Bu sorunlar yaşanırken örgütlülükleri işlevsizleştirmedik, partiyi güncel politikadan koparmadık. Bütün güç ve enerjimizi bu sancılı süreç

içinde eritmeye çalışmadık.

Hastalıklı bulduğumuz anlayışla parti mekanizmaları içinde ideolojik mücadele yürütürken pratikten-kitlelerden kopmamayı esas aldık. Partimizin tüzüğü gereği, 8. Oturumu ve Merkez Komitesi’nin resmi toplantılarının bize

verdiği görev ve yetkilere dayanarak mücadelemizi sürdürdük. Başka bir organın görev alanına, iç işleyişine müdahale etmedik. Dışımızdaki komitelerin içine

nifak tohumları ekmeye, onları “başka bir organa bağlamaya” çalışarak ele geçirme hesabı yapmadık.

Partizan/209

Bizden farklı düşünen organları bölme, parçalama çabasına girmedik. Yaptıkları hatalara ve işledikleri suçlara karşın partimizin resmi olarak atadığı yönetici komiteleri muhatap almaktan, onlarla iletişim kurmaktan asla

vazgeçmedik.

Partimiz sorunlarını tartışmaya ve çözmeye çalışırken, hoşumuza gitmeyen

komitelere alternatif komiteler, organlar, bileşenler kurmadık.

Peki neden bölücü, bozguncu, hizipçi, birliği baltalayan olarak ilan edildik?

Bu sorunun cevabının önceki bölümde işlediğimiz oportünist, dogmatik darbecitasfiyeci kliğin durum değerlendirmesine yansıdığını düşünüyoruz.

(...)

Tartışmayı sadeleştirmek için parti krizi öncesini bir kenara bırakalım. Bu

süreçte takındığımız tutuma, yaptığımız müdahalelere bakalım.

Bugün Partimiz çatısı altında birlikte olduğumuz bütün kadroların ilk eleştirisi, süreç öncesinde, yani bir komünist partinin tarihinde en dikkatli olması gereken bir süreçte, düşman yöneliminin neden ciddiye alınmadığı, defalarca

bunun somut kanıtları olmasına, birçok yoldaşın gözlemlerini aktarmasına karşın bu takibatlara karşı neden önlem alınmadığı vs. üzerinden getirilmiştir. Bilindiği gibi bu eleştirimiz, “bütün partinin güvenlik konusunda sorunlu olduğu”

yanıtıyla, tüm partiye mal edilerek kendi “önderlik” misyonunun gerektirdiği

sorumlulukları herkese yayarak kurtulma tavrıyla karşılanmıştır. Elbette eleştiri

getiren yoldaşlara yönelik saldırganlaşarak dalga geçme, aşağılama, haddini bildirme çabalarıyla birlikte... Her kadro, üye, sempatizan, taraftarın sorması gereken bu sorunun, yapması gereken bu eleştirinin neden bu kadar hezeyanla

karşılandığı, nelerin üzerinin kapatılmaya çalışıldığı, nasırlı ayağına basılmış

gibi neden feryat figan edildiği sorusu unutulmuş ya da üzerinden atlanmış değildir, hafızamızın bir yerinde durmaktadır.

Bu eleştirilerimizi yaparken hemen ardından aynı süreçteki ilk ve büyük eleştirimiz, “Haziran Toplantısı” ve onu doğuran anlayışa yönelikti. Bu toplantı bir

darbeydi ve biz bunu ortaya koymakta oldukça cüretkar davrandık. Toplantıdaki

zihniyetin geçmişle bağını kurduk, bu da belli bir kesimde rahatsızlık yarattı.

Bu durum, partimizin geleceği açısından küçümsenemez bir değere sahiptir.

Madem Haziran Toplantısı darbedir, o zaman neden darbenin mahkum edilmesi sürecine önderlik edilmemektedir? Ya da mahkum edilmesi sürecine neden

darbeyi yapanların önderlik etmesine izin verilmektedir? Bu sorunun yanıtı, Parti

içinde ne yaşanıyor ve ne yaşanacaksa yaşansın, bunun doğru mekanizmalar

içinde, Parti tüzüğü çerçevesinde çözüleceğine/çözülmesi gerektiğine olan iddiamızda yatmaktadır.

Partizan/210

Zira tam da bu nedenle sahte Merkez Komite üyelerinin partiyi bölüp parçalamasının önüne geçmek için sorunu parti içi sorun görerek, meşru zeminlerde çözmek için elimizden geleni yapmaya çalıştık. Cepheden tavır alma ve

ayrı hareket etme yerine işleyişe uygun hareket ederek suç ve yanlışlarına rağmen iç mücadeleyi devam ettirerek yazılarımızı, eleştirilerimizi, sürecin çözümüne dair geliştirdiğimiz önerileri vs. kendilerine ilettik. Bu şekilde de sorunları

parti içinde, parti işleyişi içinde çözme ve partiyi parçalamanın önüne geçme

kaygısıyla bir nevi inisiyatifi onlara bırakmış olduk. Bunun bir sonucu olarak da

kazanabileceğimiz bazı alan ve yoldaşlara ulaşamamış olduk ve de verdikleri

zarar daha fazla oldu. Sonuçtan bakıldığında işleyişe uygun hareket edelim derken ağır davrandığımız kimi noktalar oldu; bu da onların bazı alan ve yoldaşları

zehirleyip peşlerinden sürüklemesine hizmet etti...

Yani kısacası niyetten bağımsız da olsa sorunların çözümünü; yaratıldığı

yerde, yaratıcılarında en başta biz aradık. Bu anlamıyla bile iradeyi tanımıyorlar, isyan ediyorlar diyerek çoğaltıkları safsata koca bir yalandan ibarettir.

(...)

“Aman, bize hizip demesinler” kaygısıyla, darbe karşısında takındığımız

“beklemeci tutumun” sürecin bütününe yayıldığını söyleyebiliriz. Özellikle iki

temel noktada.

Birincisi çok eleştirdiğimiz “Haziran Toplantısı”nın güzide kararlarından

olan ... oluşturularak ... örgütlenmeye çalışılmasına karşı doğru pratik bir hatta

ilerlemedik. Gizli kapaklı, mevcut sistemi eleştiren kadro ve ...leri ekarte ederek

planlanan ama gerçek anlamda yapma kaygısını gerçekten taşımamalarından

kaynaklı gerçekleştirilemeyen ... planını “tesadüfen” öğrendik. Buna rağmen

gayri yasal ... oluşturup bazı ...leri ekarte ederek ... yapmaya çalışanlar, pişkin

pişkin “siz gelmediğiniz için olmadı” diyerek süreçle ilgili yeterli bilgisi olmayan kadrolara ve dahası kitleye bunun propagandasını dahi yaptılar.

İkinci kırılma noktası olma niteliği taşıyan mesele “HBDH’den ayrılma” safsatasının korsan bir bildiri ile kamuoyuna duyurulması oldu. Bu konuya da kamuoyu önünde açıklık getirmediğimiz bir gerçektir. Kolektifin birliği kaygısı

ile içe dönük ortak bir açıklamayla yetindik, dışa yayımlamadık.

Kolektifimizin krizi, mevcut gidişattan rahatsızlık duyan, parti ilkeleri ve tüzüğünün çiğnenmesine karşı çıkan bizleri kendiliğinden bir araya getirdi ve tasfiyeci kliğin korsan siteler oluşturarak kamuoyuna ayrılıklarını ilan etmelerinin

ardından kolektif bileşenleri ve de Komsomol adına ortak bir açıklama noktasına

gelinmiş oldu. Yani söylenildiği gibi kolektif içinde -darbeci kliğin yaptığı gibiplanlı bir örgütlenmeye gidilmedi. Peki benzer eleştirileri, ortak yaklaşımları

Partizan/211

olan kadro ve parti örgütlerinin bu durumu meşru mudur? Cevaplayalım! “İflah

olmaz burjuvaların hâkim olduğu partilerde, Marksist-Leninistlerin kendi aralarında birleşerek bunlara karşı mücadele etmeleri hizipçilik değildir. Tarihi bir

görevdir. Proletaryaya ve emekçi halka karşı vazgeçilmez bir yükümlülüktür. Hizipçi olanlar, iflah olmaz burjuvalardır.” (İ.K., Bütün Eserler, s. 443)

Kaypakkaya yoldaş, bu sözleri yine Şafak Revisyonistleri ile girdiği mücadele vesilesiyle sarf ediyor. O, bu sözleri Şafak Revizyonistlerine karşı bilinçli

ve örgütlü politikası kapsamında söylüyor. Her ne kadar bizimki belli noktalarda

kendiliğinden olsa da partimiz tarihinin tahrif edilmesi ve yanlış yazılması hareketine vurulan bir darbedir.

Bunun örnekleri ustalarda da çokça vardır. Lenin, krizlerin Marksistçe çözümü için harekete geçen devrimci kadrolara yönelik “isyan güzeldir“ (Bir adım

ileri iki adım geri, s. 443, Sol Yayınları) der. Partilerin yaşadıkları krizlere dair

Lenin ve Mao’da da çokça örnek vardır. Bolşevik parti içinde Lenin sayısız kez

kriz yaşamıştır. 1905 yılında yaşanan krizde görüldüğü gibi parti komitelerine

başvurmuştur. Tüm partiyi sorumluluklarını yerine getirmeyen Merkez Komitesi’ne karşı tüzüğün verdiği hakka dayanarak harekete geçirmiştir.

Üzerinden yükseldiğimiz tarihimiz daha tohum halindeyken Kaypakkaya hiç

çekinmeden, dönemin tüm otoritelerinin yerlerinden öfkeyle fırlamasına aldırmadan, hatta TİİKP’nin ölüm tehditlerine rağmen komünist bir kadronun isyanının güzelliğine dayanarak ideolojik-politik-örgütsel olarak mevcut hastalıklı

reformist revizyonist zeminden kopuşu gerçekleştirmiştir.

Kaypakkaya yoldaşın isyanı, önderliğin belirli dogmalara takılarak bu dogmaları bürokratik bir yapı kurup kutsallaştırılarak yapılmayacağının kanıtıdır.

Daha yakın tarihimize bakalım; ‘94 sürecine baktığımızda takındığımız

tutum ve mahkum ettiğimiz bir dizi pratiğin bugün azınlık Merkez Komite üyeleri tarafından partiye nasıl dayatıldığını görürüz. Şimdi o dönemin darbecileriyle

birlik çağrıları üzerine yürütülen tartışmalara bakalım.

“Birliği bozan veya “ayrılık sürecini tamamlayan” adım II. MK toplantısıdır. Bu toplantı birliğin ruhuna aykırıdır. Partiye rağmen onu reddeden bir içerikte gerçekleşmiştir. Ayrılık bu toplantıyla tescillenmiştir. Darbe bu toplantı ile

teminat altına alınmak istenmiş ve ayrılık için şartlar olgunlaşmıştır. Bu toplantı

ile MK çoğunluğu parti çoğunluğunu dışlamış ve parti çoğunluğu da onu “parti

dışı” ilan etmiştir. (Partizan, sayı: 71, s. 28)

Dönemin darbecilerine verdiğimiz yanıtta neyin darbe olacağını görmeyegöstermeye çalışalım.

“Yapılması gereken MK’yı konferansa zorlamak, bunun için çoğunluğu, en

Partizan/212

azından üçte biri oranında üyeyi konferansa ikna etmekti. Bunlar gerçekleşmiştir. Ancak MK sorumluluğunu yerine getirmediği gibi hukuku tamamen çiğneyerek, disiplini ihlal edip, çoğunluğun iradesini tanımayarak “önderliğini”

dayatmıştır. Bu dayatma ve bunun “toplantı” ile resmileşmesi bizim için “ayrılık” ilanı olmuştur. (Partizan, sayı: 71, s. 33)

Kim ayrılandır, kim bölücüdür, gelin dönemin darbecilerine verdiğimiz derslerde cevap arayalım. Zira bugün üzerinden yükseldiğimiz zeminin kaynağında

94 darbesine karşı aldığımız tavır vardır.

“Darbe, parti iradesinin tamamen gasp edilmeye çalışılması ve hatta bunun

gerçekleşmesine paralel olarak, bünyenin “nihayet” dışına atmayı başardığı

“sözde irade”nin oluş biçimidir. Parti bu oluşumu henüz gelişim halindeyken,

tamamlanmamışken çoğunluk iradesine uymaya çağırdı; Onu konferansa yöneltmeyi denedi. Bu çağrı, uğraş parti birliğine yaklaşımın somut ifadesidir”.

(Partizan, sayı: 71, s. 35)

Bu dersin devamında bugün kimi komite ve kadrolarımızın Merkez Komitesi’nin darbesine karşı bir araya gelmesini hizipçilik, grupçuluk, bozgunculuk

vs. ilan edenlere yanıt da vardır. Dönemin darbesine göz yummuş “merkezilik/MK’cılık” anlayışına karşı darbeye karşı birliği amaç edinen “çoğunlukçuluk/konferansçılık” anlayışının benimsenmesini MLM tavır olarak

tanımladığımızı anımsatmak isteriz.

“Darbe yapmak; partiden ayrılmaktır. Partiye rağmen kendini parti ilan

etmek; ayrılmadır. Partiye rağmen “önderliğe” itaati dayatmak; partiden ayrılmadır. (Partizan, sayı: 71, s. 38)

Dün bütün bunları dönemin darbecilerine söylerken bugün kendimizi yine

aynı tartışmaların içinde buluşumuz 94 darbesine karşı aldığımız tavır vesilesiyle üzerinden yükseldiğimiz zemini tahrif etmekten başka bir şey değildir.

Dogmatiklerin tarihsel zeminimizi tahrif etme çabasına karşı çıkan kadro ve

örgütlerimizin bir araya gelerek Merkez Komitesi ve etrafında kümelenen yoldaşlara tüzük-hukuk-işleyiş vb. hatırlatmaları yapmaları-yapmamız parti birliği

yeminini çoktan bozmuş olanlara parti zemininde yürümeleri için yapılan iyi niyetli bir çağrıdır.

Kolektifin Birliğinden Yana Olanlar Krizleri Büyütmez, Çözmeye Çalışır!

Bu süreçte farklı bir kırılma noktası olma niteliği taşıyan mesele ise

HBDH’den ayrılma safsatasının korsan bir bildiri ile kamuoyuna duyurulması

oldu. Bu oluşuma girme sürecimizin tartışılmasında detaylara boğulmaktan kaçınmak zorundayız.

Partizan/213

Oluşuma dahil olma sürecimizle ilgili işleyişe aykırı yaklaşımları mahkum

ederek (ama arada ilgili yoldaşlarla kurulmayan iletişim ve hasır altı edilen notları da ekleyerek) sorumlulara gerekli yaptırımları uygulayarak oluşuma aktif

olarak dahil olmamız gerektiğini sonuna kadar savunuyoruz.

İşleyişe uymayanlara uygulanacak yaptırım ... Merkez Komite üyelerinin başını çektiği darbecilerin yaptığı gibi kişiyi partiye-kamuoyuna teşhir etmek-karalamak-itibarsızlaştırmak ve yalan üzerine kurulu belgelerle alelacele

kamuoyuna açıklama yapmak değildir.

Şimdi olay özgülündeki safsatalara dönelim. Çalıp çırptıkları, el koydukları

notlar vesilesiyle HBDH meselesinde ilgili alandan gelen bilgilere herkesten

önce bu darbeci-tasfiyeciler ulaştı. Bu yüzden “haberimiz yok” çığırtkanlığının

bir safsata olduğunun altını ilk elden çizelim. Öncesi edindikleri bilgiler bir yana

Şubat 2016 itibariyle HBDH tartışmalarından yeterince bilgilenildiği bir gerçektir. Bunun çokça tanığı vardır. HBDH tartışmalarına doğrudan katılan Merkez Komite üyesi, daha önce Merkez Komitesi’nin bu konudaki eğilimi ve de

yetkisine dayanarak imzacı olmuştur. Tartışmalara dair darbeci-tasfiyecilere bilgi

ulaştırmış ancak bilinçli bir oyalama politikası ile karşı karşıya kalınmıştır.

Partinin pek çok alanı bu konuda belli görüşler iletse de tartışma resmi bağlamda olgunlaşıp bir sonuca henüz ulaşmamıştır. Ancak HBDH’ye dair ham

halde, üye ve örgütlerin, aynı zamanda Merkez Komitesi’nin operasyon öncesinde de bir eğilimi vardır. Aynı zamanda bu süreçte Merkez Komitesi kararlarının parti iradesiyle alınmaması, politik başlıkların partinin siyasal düzeyini

yükseltme bakış açısıyla tartıştırılmaması zaaflı, sorunlu çalışma tarzının, kendini partinin dışında gören yaklaşımın bir devamıdır.

İmzacı Merkez Komite üyesi olsa da, Merkez Komitesi’nin buna dair belli

görüşü ve eğilimi bulunsa da, parti üye ve örgütlerinin konuya ilişkin tartışmaları resmi olarak sonuçlanmamıştır. Diğer yandan partimizin içinde bulunduğu

kaos dikkate alındığında söz konusu gündemin yeni bir krize kapı açacağını öngörmek de zor değildir.

(...)

Özetlemek gerekirse, dahil olunan ittifakın çerçeve metninde ortaya konulan

görüşler partimiz açısından pek çok açıdan yenilik taşımaktadır. İttifaka hangi

düzlemde, nasıl bir politik perspektifle dahil olunacağına ilişkin yeterli, doyurucu

bir tartışmanın yürütülmesine ihtiyaç vardı. Bu bağlamda, söz konusu sürecin

sağlıklı bir şekilde işletilmediği bir gerçektir. İmzacı Merkez Komite üyesi, partiyi bağlayan böylesine önemli bir kararı, üyesi olduğu en üst organda tartışıp,

görüş alışverişinde bulunup karara dönüştükten sonra imza atmalıydı. Merkez

Partizan/214

Komitesi’nde karar çıkmaması halinde ise partiye açılabilirlerdi. Parti içinde bir

görüş alışverişi sonrası ortaya çıkan irade, katılma yönlüyse o zaman imzalayabilirdi. İrade katılmama yönlüyse zaten imzalayamazdı. O zamana kadar da

“gözlemci” bir katılım sağlanabilirdi. Olması gereken bu iken, işleyişe uygun

hareket edilmemesi ciddi bir hatadır ve bunu mahkum ediyoruz.

Peki, “... MK üyeleri”nin bu süreçteki tutumu ne olmuştur? İttifaka dair tartışmalar sürerken tamamen ilgisiz kalınmış, ilgili yoldaşın tüm çabaları karşılıksız bırakılmış ve tecrit etme, yalnızlaştırma politikası yaşama geçirilmiştir.

İttifakın ilan edilmesi kamuoyunda önemli bir ses getirmiştir. “... MK üyeleri”

söz konusu ittifakın, parti kitlemiz içerisinde geniş bir yankı uyandırmasına rağmen duruma ilk olarak sessiz kalmışlardır.

Ancak niyetlerinin ne olduğu kısa sürede ortaya çıkmıştır. HBDH’nin ilanı

üzerinden bir ay geçmeden yine “... MK üyeleri” sıfatıyla imzacı Merkez Komite üyesinin partiden atılmasını, ittifakın duyurusunu ve propagandasını yapan

alan ve yoldaşlar hakkında soruşturma talep eden bir çağrı kaleme almışlardır.

Buna paralel ulaşabildikleri her yerde, bölgede bulunan-imzacı Merkez Komite

üyesine dair dedikodu, karalama ve yıpratma politikası tekrar yaşama geçirilmiş, bununla da yetinmeyerek menşevik ve tasfiyeci bir kafayla, parti içi ile parti

dışı arasında farkın ilkesel ayrımının bilinci ve sorumluluğu taşınmadan, sorunu

parti içinde tartışma yerine, sadece altlardan da değil, direkt kamuoyuna yönelik cepheden “eleştiri”lerden/saldırılarda bulunularak birlikten çıkacağımızın

propagandası yapılmaya başlanmıştır.

Bahsini ettiğimiz çağrının iddiası, partiyi bağlayan bu imzanın partiden habersiz atıldığı ve parti mekanizmalarının işletilmediği dolayısıyla, parti iradesine bu gündemin sorulması ve söz konusu imzanın akıbetine partinin karar

vermesiydi. Nihayetinde ortada partiyi bağlayan imza vardı ve bu imza “... MK

üyeleri”ne göre hiç kimsenin haberi olmadan atılmıştı!

Partinin bu süreçten ne kadar haberdar olduğunu ve sürecin nasıl geliştiğini

yukarıda yazdık, tekrar girmeyeceğiz. Parti hukukunun ihlal edildiğini, “partinin programatik görüşleri tasfiye ediliyor” çığırtkanlığı eşliğinde yapanlar, bu sorunun parti hukuku etrafında çözülmesi adına adım atmalıydı. En azından

devrimci dürüstlük ve tutarlılık bunu gerektirirdi. Tabii dert gerçekten sorunu

ve krizi çözmek olsaydı. Ne var ki imzacı yoldaşı parti hukukunu ihlal etmekle

eleştirenler, zaten hiçbir bağlayıcılığı ve yetkisi olmayan “... MK üyeleri” imzasını kullanarak, bu sıfatla partiyi yönetmeye çalışarak ve bu süreci başlatarak

parti hukukundan ne anladıklarını ilan etmiş oldular.

“... MK üyeleri” hazırladıkları metni, parti üyelerine, ileri militanlara ve yönetici komitelere ulaştırmadan, gerilla alanındaki yoldaşları durum hakkında tek

Partizan/215

yanlı bilgilendirerek ve yanıltarak, daha tartışma başlamadan, ulusal hareketin

güçlerine ittifak içinde olunmayacağının bildirilmesini sağladılar. Bu esnada

alanlarda söz konusu metin, muhatapları tarafından okunmamıştı bile!!!

Şimdi soruyoruz; burada parti hukukuna ve işleyişine dair nasıl bir kaygı

vardır? İşleyiş ve hukuk herkesi bağlamıyor mu?

Eğer parti imzasının çekilmesine dair bir tartışma başlatılıyorsa, bunun sonucu beklenmeden, daha bunun hemen arifesinde neden imzanın bağlayıcılığına

rağmen ittifakın içinde olunmayacağı kararı bildiriliyor? Bu durumda tartışma,

hem de “parti iradesine sorulmalıydı”, “parti iradesi gasp edildi” naraları atılırken neden yürütülüyor? Parti iradesinin, imzanın atılma yöntemine dair eleştirileriyle birlikte kalması yönünde karar vermeyeceği nereden biliniyor? Ya da

bundan mı korkuluyor? Soruları çoğaltmak mümkün ancak gereksiz.

Açık ki burada başka amaçlar bulunuyor!

Madem partimizi bağlayan bir imza var ve bunun geleceği tartışılıyor, tartışma sonuçlanıncaya ve parti iradesi bu konuda karar verinceye kadar herkes bu

kararın gereğini yapmalıydı. Her alan kendi bildiğini okuyacaksa parti iradesine

neden soruluyor?

Amaç, ortaya çıkan bir krizi büyümeden ve bünyeye yayılmadan çözmek olsaydı, atılacak adımın ne olduğu su kadar berraktı. Ancak amaçlanan bu değildi.

İstenen krizi derinleştirmek, etkide bulunduğu alanı diğerlerine karşı kışkırtmak,

göğe yükselecek düşmanlık dumanları arasında işlediği suçları ve kendisini gizlemekti.

Nitekim, gerilla alanı fiili olarak tartışma daha başlamadan ittifakın dışında

kalarak, imzacı Merkez Komite üyesinin işlediği disiplinsizliğe farklı bir biçimde ortak oldu ve böylece parti iradesine sorulma sürecini anlamsız hale getirdi. Parti iradesinden söz eden yoldaşlar, tartışma sonuçlanana ve parti iradesi

ortaya çıkana kadar bekleseydi en azından yetkileri olmasa bile tutarlı bir duruş

sergilerlerdi.

Bu yetkisiz, azınlık “... MK üyeleri”, hem parti üyelerinden, hem ileri militan yoldaşlardan hem de yönetici komitelerden ayrıca hapishanelerden “görüş

alarak” parti iradesini adeta bir çorbaya dönüştürdü.

Partimizin hukuku çok açıktır, oy hakkı parti üyelerine aittir. Bu çeşitli pozisyon ve görevlerdeki yoldaşların fikirlerinin önemsiz olduğu veya görüşlerinin alınmayacağı anlamına gelmez. Ancak partinin iradesinden söz edilecekse

bu, üyelerin iradesidir! Kuşkusuz bu gerçek “... MK üyeleri” tarafından biliniyor. Ancak dert partiyi krizden çıkarmak olmayınca bu gerçeğin üstünden kolayca atlanabiliyor.

Partizan/216

Nihayetinde tam da Haziran Toplantısı’ndan itibaren uygulayageldikleri çizgiye uygun bir şekilde, ilkesiz, hukuksuz, bir yığın deşifrasyon ve yalanın sonucunda parti içi tartışmada çıkan kararın HBDH’den çıkma yönünde olduğu

iddiasıyla bir yazı ortaya çıktı. Söz konusu belgeye göre, kalınması gerektiğini

savunan üyeler fikrini kaleme almamış, aldıysa da ulaştırmamış, hiçbir komite

de bu konuda yazılı görüş belirtmemiş!

Hatta Komsomol MK’sı adına yazılan görüş, imzası değiştirilerek belgeye

eklenmiş(!)

Diğer yandan hapishanelerde de kalınması gerektiğini düşünen hiçbir üye

yokmuş! (Bazı yoldaşlar yazılı tavır belirtmelerine rağmen!) Tamamen yalan ve

sahtekarlık üzerine inşa edilen bu belge, “... MK üyeleri”nin ideolojik düzlemde

yaşadıkları çürümenin ibretlik bir vesikası olmuştur.

İlkin, konunun muhatapları olan üyeler -kalınması gerektiğini düşünenlerbu konuda fikirlerini yazmıştır.

İkinci olarak, yönetici komitelerin de görüşleri yazılı hale getirilmiş ve ulaştırılmıştır. Üçüncü olarak, hapishanelerde birlik içinde kalınması gerektiğini düşünen üye ve diğer pozisyonlarda yoldaşlar vardır ve fikirlerini iletmişlerdir.

HBDH konusunda parti üyeleri gerek dışarıda gerekse de içeride tam ortadan

ikiye bölünmüştür. Yönetici komiteler bazında ise sekiz organın altısı kalınmasını savunmaktadır.

Gerçek sonuç budur!

Süreç tam da başladığı şekilde, tartışmayı özetlediği iddia edilen belge, alanlara, parti üyelerine ulaşmadan, yurtdışında partimiz adına ittifaktan çıkıldığına

dair yapılan bir açıklama ile bitirilmiş ve o süreçte adeta partinin sesi olarak kullanılan legal bir kurum sitesinden kamuoyuna duyurulmuştur.

Oysa böylesi durumlarda sürecin nasıl işletileceğine dair partimizin çok sayıda deneyimi bulunmaktadır. Yönetici organ, konuya ilişkin görüşlerini ortaya

koyarak, karşıt düşünce varsa onunla birlikte yayımlar. Yazılı karşıt düşünce olmadığı durumda ise, kendi düşüncesini yayımlayarak, konu üzerinde farklı düşünenlerden görüşlerini en kısa sürede yayımlanmak üzere iletmelerini ister.

Gelen karşılıklı düşünceleri parti içine yayımlar ve belirlenen süre içinde tartışmayı sonlandırır. Böylece her üye ya da alan, diğerlerinin ne düşündüğünü öğrenmiş olur. Tartışma da bu şekilde kolektif bir nitelik kazanır.

Anlaşılıyor ki “... MK üyeleri”nin acelesi var?! Zira, biliyorlar ki, ortalık

biraz sakinleşip durulunca işledikleri büyük suçlar ve söyledikleri yalanlar, çevirdikleri entrikalar su yüzeyine çıkacak. Birinin dumanı sönmeden nefes nefese diğerine son sürat koşmaları bundandır!!

Partizan/217

HBDH’ye ilişkin tartışma devam ederken, imzacı Merkez Komite üyesi yoldaş, zaten partinin verdiği irade süresi bitmiş ve azınlık tarafından fiilen de işletilmeyen Merkez Komitesi’nin bir işlevinin olamayacağı ve ayrıca partinin

kendisine yönelik eleştirileri karşısında doğru bir tutum takınarak mevcut Merkez Komite görevlerinden istifa etmiştir. Böylece Eylül 2016 itibariyle Merkez

Komitesi iradesi artık hiç tartışmaya-muğlaklığa izin vermeyecek şekilde tamamen düşmüştür. Söz konusu süreci tamamlayacak organ, kağıt üzerinde bile olsa

kalmamıştır. Bu konuda da Parti bileşenlerinin imzacı olduğu ve imzanın geri çekilmesi için devreye sokulan ayak oyunu ve yalanı ortaya seren belgemiz mevcuttur.

Başlıkta “Partinin Birliğinden Yana Olanlar Krizleri Büyütmez, Çözmeye Çalışır!” dedik. Ancak özellikle Merkez Komitesi’nde yaşanan istifa ve

gerilla alanı ile kimi noktalarda yakaladığımız ortaklık sonrası yaşanan ve başını

... Merkez Komite üyesinin çektiği tartışma ve pratiklerde, böylesi bir çaba içinde

bilinçli olarak olmadıkları ve ne pahasına olursa olsun “sorunlu unsurlardan kurtulma”, gerekirse Partiyi bölme anlayışında olunduğunu gördük.

Bunu HBDH’den ayrıldığımıza yönelik korsan bildiriye karşı oluşturduğumuz birliktelik ve kaosu büyütmemek adına sadece parti kitlesine dağıttığımız

bildiriye-açıklamaya yaklaşımda, hemen ardından çapsız baskın girişimleri ve

tehditlerde, geliştirilen ve alabildiğine yaygınlaştırılan deşifrasyon pratiğinde,

tüm kitlemize açılan hizip tartışmasında, tek tek yoldaşlarımızın isim ve konumlarının deşifre edilmesinde, özellikle kadın ve gençlik çalışmalarının pratik

olarak bölünme çabalarında, zaten uzunca dönemdir görevine devam eden komitelere alternatif komite vb. oluşturulmasında, en son örneklerden olması bakımından polisiye yöntemlere taş çıkartan biçimde devrimcilere yönelen

saldırılarda gördük-görüyoruz.

GYDK süreci...

Azınlık MK üyelerinin hedefe koyarak teşhir ettiği, 10 Ocak 2017 tarihinde

de kamuoyuna yayınlanan “MK” imzalı açıklamayla ‘’hizip’’ olarak ilan edilen

GYDK sürecini tam anlamıyla kavramak için sürecin başına, yani ... operasyonu

öncesi ve sonrasına gidilmesi gerekmektedir. Zira, süreç bu yönüyle ele alınmadığında GYDK serüveni anlaşılamaz.

Daha önce de belirtildiği gibi, ... operasyonuyla partimiz ciddi bir darbe aldı.

Bu darbe sonrası parti içinde “gücünü” kullanan azınlık Merkez Komite üyeleri

kendilerinin lehine doğan bu fırsatı kullanarak partiye darbe yapmak istediler.

Bunu da, parti tüzüğü, disiplin, illegalite, merkeziyetçilik vb. hiç kimsenin kolay

Partizan/218

kolay karşı çıkamayacağı parti normlarını-hukukunu çiğneyerek adım adım planlayarak yapmaya çalıştılar.

Aslında bu planın ... operasyonu öncesine de uzandığını söyleyebiliriz. ...

kurumunun ... organizasyonu öncesi-anı ve sonrasında yaşananlar da bize bunu

göstermektedir. Özellikle yurtdışında bilinçli olarak yaratılan ve körüklenen

gruplaşma ve “adamcılık”, yarım kalan sürecimizin tamamlanmasının ardından

muhtemel görevlendirmelerin dahi kimi yoldaşlara daha o tarihten itibaren açılması, ...’da bir grup olarak hareket etme tarzı-oy vermeyecekleri üyeleri açıktan

ifade etme, ... sonrası alanda yeni yönetimde hatta Merkez Komitesinde kimlerin yer alacağının dahi dillendirilmesi gibi örnekleri çoğaltmak mümkün.

Bu tartışma ve planlardan ... kurumu da nasibini almıştır. Kurumdaki “ayrık

otları” bu yaklaşımla temizlenmeye çalışılmış, darbe burada da uygulanmaya

başlamıştır. Kurum içindeki “muhaliflerin” önemli bir kesimi yeni dönem yönetimine alınmayarak, bazıları önceden tasfiye edilip etkisizleştirilerek istenilen,

belli ölçülerde başarılmıştır da. ... kurumunun ... etkinliği öncesi ve sırasında telefonda tasfiyecilerin birbirlerine verdikleri bazı bilgiler ortaya çıktı. ... etkinliğinden sonra yapılan karşılıklı konuşmalarında küçük bir bölümü aşağıya

aktaralım:

A: Darbe yaptık ve kurumu kurtardık.

R: Moraller nasıl?

A: İyidir. Gençler de iyiydi ve onlar da memnun vs. Diğerlerden kimse girmedi.

R: M ve Z de girmedi?

A: Hayır. Artık onlardan kimse yok. S de artık yok. X, Y hepsi kaldı.

R: X, Y’den W mi oluşturuldu?

A: Hayır. Eski X, Y olduğu gibi kaldı. E, N, H, M, M, A ve ben. Şimdi 7 kişi

W’de.

R: Önceden 9 kişilik değil miydi?

A: Evet!

R: Şimdi neden 7 kişi?

A: Kimse girmek istemedi.

R: N kaostur. Diğerleri iyidir.

(X, Y ve W kodlamaları tarafımızdan güvenlik gereğince yapılmıştır.)

... operasyonuyla ... alanında bulunan … yoldaşlar tüzüğün kendilerine verdiği yetki ve her şeyden önce de devrimci sorumluluk gereği alana müdahale

etmişlerdir. Bu müdahale dönem açısından gerekli ve zorunluydu.

Partizan/219

Zaman kaybederek yapılacak bir müdahalenin alanın dağılmasına yol açma

tehlikesi ve tabanımızda yaratacağı moral bozukluğunun önüne geçme, operasyona karşı kitlesel bir tepkinin örgütlenmesi için operasyon günü gerekli inisiyatif kullanılarak yapılmıştır bu müdahale. … yoldaşların kendi aralarında

yaptığı bir değerlendirmeyle … sayıda yoldaştan oluşan GYDK kurulmuştur.

Adından da anlaşılacağı üzere geçici olan bu bileşen,sonradan farklı birşekil alacağı için isimlendirmenin bu şekilde olması doğru görülmüştür. Bu sürede operasyona ilişkin eldeki bilgiler, operasyona karşı kısa sürede neler örgütlendiği,

GYDK’nın kurulduğu, sonraki süreçte operasyona karşı örgütlenecek kampanya

(hazırlanan bir bildiriyle) iki Merkez Komite üyesine bir mektupla gönderilmiştir. Komitenin onay alması ile resmileşen GYDK’nın kurulduğu, alandaki

tüm örgütlü parti birimlerine bildirilmiştir.

Ancak kurulduktan kısa bir süre sonra yine aynı Merkez Komite üyelerince

gizlice tasfiye edilme çalışmaları da başlamıştır. Bu gizli tasfiye, GYDK’nın

muhatap alınmaması, ilişkilerin GYDK üzerinden değil de kendileri etrafında

kümelenenlerle oluşturdukları kişiler üzerinden yürütülmesiyle başlamıştır. Bu

durumun fark edilmesi ve eleştirilmesi karşısında iki Merkez Komite üyesinin

bildik yöntemi devreye girmiştir. Tutumlarını devam ettiren bu Merkez Komite

üyeleri, bırakın özeleştiri vermeyi, aksine tavır ve ilişkilerini daha da ileri taşıyarak, GYDK’yı devre dışı bırakma çalışmalarına hız vermiştir. Öyle ki, operasyona ilişkin yayınlanan bildiri, GYDK’nın bilgisi olmadan, başka bir şahıs

üzerinden kamuoyuna açılmış, GYDK bu bildiriyi ancak yayınlandıktan sonra

... sitesinde görebilmiştir.

Ardından tarihimize ‘’Haziran Toplantısı’’ olarak geçen toplantıda alınan

bir kararla GYDK’nın görevden alındığı partiye bildirilmiştir. Haziran 2015 tarihinde alınan söz konusu ‘’karar’’ın ilgililerin elineAğustos 2015 tarihinde geçtiğini de not olarak düşelim. ‘’Karar’’şöyledir; “Operasyonun ardından kurulan

komitede görev alan yoldaşlar bir önceki örgütlü bulundukları komitelerinde

görevlerine devam edecekler. Alan komitesi ise esas olarak alt komitelerde örgütlü yoldaşlarla şekillendirilerek kurulacaktır. Bu adım alanda belli bir dinamiğin açığa çıkarılması anlamında da olumlu olacaktır.”

Kararın resmi olarak ... alanındaki yoldaşlara ulaşmasından sonra, bu durum

yoldaşlarımız tarafından sıkıntılı bulunsa da esasta yetersiz bilgilendirme ve

partiyi yeni bir kaosa sürüklememe kaygısından kaynaklı “Haziran Toplantısı”nın bir merkez komite toplantısı olabileceği düşüncesi, yoldaşlarda da ağır

basmıştır ve yoldaşlar karara karşı yaptıkları değerlendirmede şuna dikkat çekmişti; “Biz değişimlere karşı değiliz. Partinin ihtiyacı, yeni dinamiklerin ortaya

Partizan/220

çıkartılması, taze kan akışı, gelecek vaad eden yş’ların önünün açılması, onların da kendilerini tanımaları, netleşmeleri bakımından böylesi değişimlerin olması gerekir. Bu, MK’nın kendisi için de geçerli olan bir durumdur ve hatta

daha fazlasıyla geçerli olması gereken bir durumdur. Bu parti kimsenin tekelinde değildir. İnsanların ne olursa olsun aynı yerde demirleyip kalmaları, hep

yönetilen konumda olmaları diye bir kural ve ilke de yoktur. Biz bir kast örgütü

değiliz. Biz bir KP’yiz. Her insan inandığı ve güvendiği için P ile yürür. Yürürken, kendisine tanınan hakları kullanmak, tüzüğün kendisine tanıdığı imkanlardan yararlanmak, herkesin hakkıdır. Bu, bir taraftan kişinin kendi çabasıyla

olurken/olması gerekirken, parti de, sempatizan, üye ve taraftarlarını tanıdığı ölçüde, önlerini açma görev ve sorumluluğuyla karşı karşıyadır. Bu tüm partinin

faaliyet alanları için geçerli olduğu gibi … alanı için de geçerlidir.

Hatta bu alan için daha da gerekli ve zorunludur. Bu bakımdan … alanı aslında özel olarak ele alınıp değerlendirilmesi gereken, örgütsel olarak biraz

daha farklı bir uygulamanın yapılması gereken bir alan konumundadır. Bunu

bu yazımızda tüm detaylarıyla ele alıp değerlendirmek, geçmiş sürecin muhasebesini yapmak mümkün olmamakla birlikte, geçmişten bugüne, yaşanmış çok

ciddi örgütsel zaafların olduğu bir gerçektir.”

Bu değerlendirmeye konu olan esas mesele, “Merkez Komite kararı olarak

bilinen” bu değişimin derininde yatan bakış açısıdır.

Bu değişim ‘’karar’’da belirtildiği şekliyle “alanda belli bir dinamiğin açığa

çıkarılması” için değil, GYDK’yı tasfiye etmek içindir. Nitekim bu hesaplaşmayı, Haziran Toplantısı’na şerhleri ile katılan ... nolu yoldaş, ‘’karar’’a yaptığı

itirazda açık olarak şöyle dile getirmiştir; “Alanda altlardaki yş’lardan bir örgütlenmeye gitmek tüzüksel olarak doğru olup, bir sorun oluşturmasa bile, objektif olarak geçmiş hesaplaşmaların şimdi yapılması anlamına gelmektedir. Ya

da buna kapı aralar, zemin sunar niteliktedir.

Geçmişte parti önderliği tarafından yapılmayan devrimci müdahalelerin

şimdi yapılması, parti önderliğinin birden bire devrimcileşmesiyle ilgili değildir.

Madem bu yş’lara güvenilmiyor, devrimci mücadele anlayışları sorunlu olarak

görülüyor, o zaman vakti zamanında neden müdahale edilmedi!”

Bir darbe niteliği taşıyan bu tasfiye kararı, GYDK’dan yoldaşlar tarafından

yapılan değerlendirmede şöyle tanımlanmıştır; “Bu anlamda yapılan tam olarak

objektif olarak geçmiş hesaplaşmaların şimdi yapılması anlamına gelmektedir.

Anlayışıdır. (...) Sizleri bu vahim gidişatta ısrar etmekten vazgeçmeye ve kararı

geri çekmeye çağırıyoruz.”

GYDK’dan yoldaşlar, Nisan 2017 tarihinde DPK’ya yazdıkları bir mektupta

Partizan/221

(bu mektubun DPK’nın eline geçip geçmediğini bilmiyoruz) dönem açısından

partinin içinden geçtiği süreç, alınan darbe ve daha fazla bir güvensizliğe yol açmamak için aşağıdaki tutumu takındıklarını aktarmışlardır; “2 MK üyesinin açıktan yaptığı bu örgütsel tasfiyeciliğe karşı alanımızdaki güvensizlik, parti tabanının

durumu ve partinin içinden geçtiği süreci göz önüne alarak Haziran 2015 tarihinde yetkileri olmadığı halde GYDK’nin ‘görevden alındığına’ilişkin ‘kararına’

itiraz ettik. Ancak bu itirazı parti tabanına ve parti komitelerine taşımadık.

Daha da ötesi, tartışmayla düzelteceğimizi sandığımız bu darbe kararının

geri alınmasına kadar, örgütsel bir kaosun yaşanmaması için, 2 MK üyesinin

oluşturduğu ‘YDK’da yer alan yş’lara örgütsel sorunlar hal edilene kadar görev

almalarını bizzat önerdik. Tartışmalarımızı devam ettirsek de, 2 MK üyesi bildiğini okumaya devam ederek alanımızdaki örgütsel kaosun büyümesinde baş

rolü oynamışlardır.”

Yani özet olarak Eylül 2016 tarihine kadar yukarıda dile getirdiğimiz nedenlerden dolayı, iki Merkez Komite üyesinin korsan bir şekilde alana atadığı

“YDK”nın faaliyetleri önüne pratikte bir engel çıkartılmamıştır.

Bu alanda belgelerin dağıtıldığı meselesi de iki Merkez Komite üyesinin çarpıtmaları sonucu yılan hikayesine dönmüş durumdadır. Sadece ... alanında değil

birçok bölgede iki Merkez Komitesi üyesi ve faaliyet yürüttükleri alanlarda parti

içindeki gelişmeler anlatılıp, taraflaşma-kamplaşma oluşturulmaya çalışılmış,

istifa eden Merkez Komite üyesi yoldaşın mektubu alanlarda okutularak yoldaş

teşhir edilmiş, düşmanlaştırılmıştır. ... alanında da bu yaşananlar karşısında örgütlü yoldaşları doğru bilgilendirmek için toplantılar yapılmış ve partinin içinden geçtiği süreç özetlenerek toparlanmaya çalışılmıştır. Bu, kendi şartları içinde

değerlendirildiğinde doğru bir tavırdır.

GYDK’nın yeniden görevlerini devralması sürecine gelirsek; … yoldaş tarafından Eylül 2016 tarihinde DPK üyeleriyle bir görüşme yapılmış ve ortaklaşılan noktalara dair alanlara bilgilendirme yapılmıştır. Bu ortaklaşma sonrasında

durum tekrar değerlendirilerek Nisan 2017 tarihinde DPK’ya da GYDK tarafından bir mektup gönderilerek şunlar ifade edilmiştir; “... tüm bu gelişmelerle

birlikte Eylül 2016 tarihinde ...’nın MK üyeliğinden istifası ve … yş’ın sizinle

yaptığı görüşme ve o görüşmede ortaklaştırılan ‘kararları’ öğrendikten sonra,

2 MK üyesine yaptığımız çağrı; MK’nın artık iradesini yitirdiği, geriye kalan 2

MK üyesinin de istifa etmesi ve ... kadar … oluşturulması önerisi yaptık. (...)

Eylül 2016 tarihi itibariyle de GYDK’nın görevi devralacağını kendilerine bildirdik. Alanlara da bir genelge göndererek GYDK’nın görevi devraldığını bildirdik.”

Partizan/222

Ardından GYDK’nın Aralık 2016 tarihinde; 19 Aralık cezaevleri katliamı,

Maraş katliamı ve Roboski katliamı yıldönümlerine ilişkin yayınladığı bir bildiri çıktı. Bu bildiri bahane edilerek, Merkez Komite imzasıyla GYDK ‘’hizip’’

ilan edilerek kamuoyunda teşhir edilmiştir.

Hizipçi ve darbeci Merkez Komite üyeleri, 19 Aralık 2016 tarihinde

GYDK’nın yayınladığı bildiriyi kendilerine göre “bulunmaz bir fırsat” görerek

harekete geçmiştir.

Özetle, iki Merkez Komite üyesi tüm çabalarımıza, önerilerimize, hukuk ve

tüzük vurgularımıza rağmen “İKK-online.org” adlı bir internet sitesi üzerinden

10 Ocak 2017 tarihinde; “PARTİMİZ TKP/ML’YE GÖNÜL VERMİŞ

TÜRK-KÜRT VE ÇEŞİTLİ MİLLİYETLERDEN İŞÇİ SINIFI VE

EMEKÇİ HALKIMIZA, PARTİMİZİN ÜYE VE MİLİTANLARINA’’

başlığıyla ‘’İLAN EDİYORUZ: ‘GYDK’ İMZALI AÇIKLAMALAR,

ÖRGÜTLENEN FAALİYETLER PARTİMİZDE YEŞERMİŞ YURT DIŞI

MERKEZLİ HİZİBİN ÇALIŞMALARIDIR. PARTİMİZ TKP/ML DİSİPLİNİ, PARTİ İŞLEYİŞİ VE HUKUKUNUN DIŞINDADIR. YANİ BU

OLUŞUM PARTİ DIŞI KALMIŞ BİR HİZİP ÇALIŞMASIDIR. PARTİMİZLE ARTIK İLGİSİ KALMAMIŞTIR. YAPACAĞI HİÇ BİR

FAALİYET PARTİMİZİ BAĞLAMAMAKTADIR” açıklamasını yaparak

aslında partimizden ayrıldıklarını ilan etmişlerdir.

Burada vurgulamamız gereken önemli bir husus da; İKK sitesinin aylar öncesinde hazırlandığı ve boş bir sayfa olarak haftalar öncesinden sosyal medyada

reklamının yapıldığıdır.

Açıklamanın yapılmasının ardından taşlar yerli yerine oturmuştur; anlaşılmaktadır ki, “ayrılık” azınlık Merkez Komite üyeleri tarafından çok önceden

planlanmış ve gerekli hazırlıklar yapılmıştır.

Yine bu tartışmalar içinde ellerini güçlendirmek için kullandıkları ancak çarpıtmaktan da geri durmadıkları konulardan biri de dört üye tarafından ... yoldaşa getirilen öneridir. Merkez Komite üyesi olduğu ısrarla azınlık Merkez

Komite üyeleri tarafından reddedilen ... yoldaşın durumu, hatırlanacağı üzere

tartışma gündemleri arasında yer almış ancak “kapsamlı tartışma başlıkları” ve

... Merkez Komite üyelerinin bazı konuları özellikle boğuntuya getirilmesi çabasıyla ayrıntıda boğulan, arada kaynayıp giden başlıklardan olmuştur. Yani aslında bir sonuca bağlanmamıştır.

... yoldaş birincisi bu tartışmanın bir sonuca bağlanmamış olması; ikincisi

Dersim’le yakalanan ortaklığın bozulmaması; üçüncüsü önerinin mimarı olan

... Merkez Komite üyelerinin samimiyetsiz ve parti düşmanı tutumları gerekPartizan/223

çesiyle azınlık Merkez Komite üyelerine istifa çağrısı yaparak öneriyi kabul etmemiştir.

Hatırlanacağı gibi ... yoldaşın Merkez Komite üyeliğinden istifasının ardından Dersim alanı ile tarafımızdan yapılan görüşmede alandan ... yoldaşın kendisine tüzüğün de ihlali pahasına yapılan iradeyi tamamlama önerisini kabul

etmeyeceği, yarım kalan sürecin tamamlanmasının koşullarının o an itibarıyla ortadan kalktığı noktasında ortaklaşılmış, ... döneminde görüşmek şartıyla alandan ayrılınmıştır.

Öneriyi getiren tüm yoldaşları aynı kefeye koymamakla birlikte azınlık Merkez Komite üyelerinin önerideki mantığı, kendilerine meşruluk sağlamak ve bir

yılı aşkın bir süredir “3’ün 2’si” olarak partiyi yönetmeye çalıştıkları gibi sonrasındaki süreci de “idare etmeye” kalkışmaktır. Oluşturmak istedikleri bir parti

önderliği, merkez komitesi, kolektif bir mekanizma değildir. İstedikleri sadece

yanlarındaki 1 (BİR) sayısıdır. Çünkü darbeci kafa, bu şekilde çoğunluk olmaya

odaklanmıştır. Bir rakam, bir isim, bir ceket, bir maket dahi yeterlidir onlar için!

Sorun tekrar bir “önderlik” mekanizmasının oluşması ve kendince “çoğunluk” haline gelebilmektir. Azınlık Merkez Komite üyelerinin varlıklarına meşruluk kazandırmak için pazarlıkçı yöntemlere yoğunlaşmak yerine cevap

vermesi gereken iki seneyi aşkındır neredeyse tüm partinin önerdiği Merkez Komitesi’nin yedeklerle ve sırasıyla konferansta belirlenen sayıya kavuşması önerisini neden uygulatmadıklarıdır. Bu kadar zamandır neden tüzüğün emrettikleri

yapılmamıştır? Bunu yapmamanın tek cevabı vardır bizce; örgüt tasfiyeciliği,

darbecilik, yoldaş düşmanlığı.

Tartışma ve öneriler sırasında “iradenin olmadığını kabul eden” ve sorunu “...

yoldaşın atanması” ile çözmeyi öneren yoldaşlar, ... yoldaşın öneriyi kabul etmemesi üzerine ise birden irade tartışmasını “birşekilde” sonlandırmış ve bir iradenin olduğu ve bunun tanınmadığı üzerinden yoğun bir anti-propagandaya

girişmişlerdir.

Hatta ... alanında yapılan görüşmelerde ... yoldaşın söz konusu öneriye hayır

demesiyle yoldaşın “vebal altında kalacağı”, “bundan sonra yaşanacaklardan sorumlu olacağı” vb. tehditleri etmekten geri de durmamışlardır. Özetle;

Nisan 2015 tarihinden bu yana parti içinde örgütsel kriz yaratanlar, ... yoldaşın

Merkez Komite üyesi olarak daha önce bir toplantıya alındığı halde üyeliğini

inkar edenler, ‘’yedek üye olduğu kabul edildiği’’ (!) zaman da tüzük gereği

Merkez Komiteye atanması gerekirken bunu da yapmayanlar gelinen aşamada

yoldaşın Merkez Komitesi’ne atanmasını “kabul etmiş”; yukardaki gerekçelerle yoldaş kabul etmediğinde de “yaşanacaklardan sorumlu olacağı” tehdidini

Partizan/224

savurmuşlar, ... alanındaki yoldaşlara ise attıkları imzanın arkasında durmalarını, ... yoldaşı zorlamalarını, kabul etmiyorsa yurtdışının bunu kabul etmesini(!) dayatmışlardır.

Azınlık Merkez Komite Üyeleri ve Kadın Düşmanlığında Zirve...

Bilindiği üzere azımsanmayacak bir süredir; kadın sorunu, emekçi kadınların örgütlenmesi, kadın çalışmamızın kurumsallaşması, gelişimi ve de Partimizdeki yansımaları-çözüm yolları kapsamında Kadın Komitemiz öncülüğünde

bir takım çalışmalar yürütmekteyiz.

Daha katetmemiz gereken uzun bir yol olduğunun bilincindeyiz ama aynı

zamanda önemli adımlar attığımızın da altını çizmeliyiz. Yaşadığımız bu darbe

sürecinde “... MK üyeleri”nin en çok rahatsızlık duyduğu ve saldırdığı alanın burası olmasını da bu açıdan “doğal” karşılıyoruz. Nitekim darbeci tasfiyecilerin

ilk olarak ellerine aldıkları silah kadın düşmanlığı olmuş, dedikodu-karalamayok sayma ve tasfiye çalışmaları gözü dönmüş bir şekilde bu faaliyete ve faaliyet yürüten kadın yoldaşlarımıza yöneltilmiştir. Lafı uzatmadan gelelim “…

PMK üyeleri”nin en saldırgan oldukları konuya, kadın sorununa, kadın faaliyetine, kadın faaliyetçilere ve bu konudaki “duyarlılıklarına”!

Yazılı olması ve kadın düşmanlığında zirve niteliği taşıması açısından Parti

tarihimize “K 72” olarak geçen ancak Parti güçlerimizin ağırlıklı bölümü tarafından eleştirilen belge önemlidir. Bu belgede kadınlar, açıktan ve bariz bir şekilde aşağılanmış, yok sayılmış, hakarete uğramış, tek tek kadın faaliyetçiler bir

kenara bir bütün Kadın Komitesi yok sayılmış, kadın bir Merkez Komite üyesi

ve yönetici bir komitedeki kadın bir yoldaş “hayali” ilan edilmiş, yıllara dayanan kadın kazanımlarının tek tek geri alınmasının adımları çeşitli gerekçelerle

atılmış, kadınların sordukları sorulara erkek yoldaşlara dönülerek cevap verilmeye çalışılmış, kadın faaliyetçilerle ideolojik-politik-örgütsel konularda ortaklaşan erkek yoldaşlar “erkekliklerine oynanarak” kadınların “etkisi altında

kalmakla” itham edilmiştir.

Erkek iktidarların kadınları iktidarlarını sağlamlaştırmak için kullanmasının,

çemberine alamadığı durumlarda ise tasfiye etmesinin güzide örnekleri bu metinde ve sonraki belgelerde-süreçte sergilenmiş, kadınların acı, istismar ve ezilmişlikleri dahi azınlık Merkez Komite üyelerinin iktidarının tesisi ve devamı

için kullanılmış; bu iki üye kimi yerde en keskin kadın hakları savunucusu kesilerek güya kadınların haklarını savunmuş kimi yerlerde ise gerçek niyetlerini

cahilce ortaya sermekten kurtulamamıştır.

Bu darbeci Merkez Komite üyeleri, örgütümüzde kadınların yaşadığı acıları,

Partizan/225

kadına dönük suçları iktidar dalaşı için “silah” olarak kullanmaya kalkışarak

dünyanın en çirkin ve en kirli siyaset yöntemini, adeta R.T. Erdoğan’a taş çıkarırcasına bir hünerle uygulamış, kadınlara dönük suçlardan nemalanmaya çalışarak erkek egemenliğinin çirkin yüzünün Partimiz saflarındaki yansımasını

açıkça ortaya koymuştur.

Adeta bir koalisyon gibi çalışan ve her mekanizmada kadın istismarına göz

yuman, üzerine örten Merkez Komite içinde bugün gelinen aşamada karşıdakinin “ayağını kaydırmak” ve “itibarını zedelemek” için “kadın meselesini”, “kadınları” kullanmak aşağılık bir suçtur!

Soruyoruz, kadına karşı suçlar karşısında zamanında sessiz kalınması ama iş

bugün “sorunlu” ilan edilen kişinin “ipini çekmeye” geldiğinde kadına dönük

suçların birdenbire hatırlanması ve erkeği bitirmek için kadının kullanılması

kadın düşmanlığı değilse nedir? Kadına dönük suçlarda kadınların acılarından çıkardığı deneyimleri ezip geçmek ya da bunları iktidarını sağlamlaştırmak için

kuşa çevirerek kullanmak kadın düşmanlığı değilse nedir?

Neresinden tutsak bir kadın düşmanlığı, neresinden tutsak bir erillik akan

“K 72”deki ve süreçteki sorunlar bununla da sınırlı değil. Gençlik ...ne dönük

kadın delegelerden etkilenmeme çağrısı yapılmasından bir kadın ...yi eleştirirken “... baba evine gitmiştir” minvalindeki vurgulara ve “kadınların ‘his’leri

ile dalga geçilmesine kadar” buram buram erk-eklik kokan yaklaşımlara örnek

oldukça fazladır.

En bariz örneklerden birisi, azınlık Merkez Komite üyelerinin kadına dönük

yaklaşımların en somutlandığı tartışma “hayali Merkez Komite üyesi” tartışmasıdır. Bahsi geçen yoldaş, dönem itibarıyla Merkez Komite’de görev yapmasına

ve faaliyet alanlarıyla bu şekilde ilişkilenmesine, ilgili toplantılara katılmasına

rağmen darbeci tasfiyeciler tarafından deşifre ve teşhir edilerek kendisini “MK

gibi hissettiği”, “maalesef MK’lığının yazılı hale getirilmediği”, “unutulduğu”,

“falanca kişinin bilgi vereceği” vb. söylenmiş, yok sayılmış ve “hayali MK” denilerek de alaya alınmıştır.

Bu yoldaş bir kadın olduğu için bu şekilde “ti’ye alınabilmiş”, erkek kibrinin kadını “hisleri” ile hareket ettiği yaftalamasından, başkaldıran kadının da

“psikolojisi bozuk” diye itham etmesinden nasibini almıştır. Aynı tartışma, ...

alanına dönük yazılı metinlerde ise “prenseslik” tanımlamasında kendisini göstermiştir. Kadın yoldaşların görev yaptığı faaliyet alanları ifadelendirilirken

“prenseslik” belirlemesi yapılarak geri, apolitik, kirli, kibirli ve erkek siyaset dilinin bir örneği tarihimize not olarak bırakılmıştır.

Benzer bir tartışma ... komitesindeki kadın yoldaşa dair de yürütülmüş, belli

Partizan/226

bir süredir aynı pozisyonda görev alan kadın yoldaşımızla ilgili kararın “usulüne uygun alınmadığı”, “yazılı hale getirilmediği” birdenbire hatırlanarak -ki

durum böyle değildir- kadın yoldaşın komitedeki varlığı yok sayılmış, biat etmemesi üzerine bu şekilde cezalandırılmaya girişilmiştir. Açıktır ki bu örnekler

çok kirli siyaset tarzına, burjuva politikacılığına, erkek egemenliğine aittir.

Başka bir örnek 8 Mart vesilesiyle yaşanmış, kolektifimizin Kadın Bileşeni

kurulduğundan bu yana 8 Mart açıklamalarını yapan komitemize rağmen, azınlık Merkez Komite üyeleri bir kez daha Merkez Komite imzası atabilmek için

fırsat bu fırsat diyerek kadın bileşeninden önce Merkez Komite imzası ile açıklama yayımlamıştır. Açıklamanın her satırından damlayan cahillik ve erillik bir

yana her vesile ile imza atma yaklaşımı, darbeci Merkez Komite üyelerinin fırsatçılığına da örnektir. Her vesileyle bir Merkez Komite var havası yaratıp sonradan o etiketi sömürme hesabıyla yaptıkları açıktı ve açığa çıkmıştır...

“K 72” denilen belgenin yayımlanmasının ardından başlayan ve bugüne

kadar gelinen süreçte yukarıda özetlediğimiz yaklaşımlar ivmelenerek ve kadın

düşmanlığının yeni örnekleri ile renklenerek karşımıza çıkmıştır.

Yok sayılma, hakarete uğrama, demokratik alanlarda varolanlara alternatif

yeni örgütlenmelerin kurulması ve dayatılması, kadın düşmanı ilan edilen kimi

erkekler, erkek aklı ve eli ile cezalandırılırken partimiz saflarında kurulan kadın

bileşenlerinin bozulması, dağıtılması vb.leri yanında bizzat fiziksel şiddete

maruz kalma ve kadın düşmanlarının darbecilerin saflarında örgütlenmesine

kadar bir dizi örnek yaşanmıştır ve halen de yaşanmaktadır. Kadınlara karşı işlediği suçlar sabit olan, Kadın Komitemiz tarafından tavır alınan erkeklerin örgütlenmesine Dersim, İstanbul, İzmir ve yurtdışı gibi örnekler verilebilir.

Kumdan Kaleler Yıkılmaya Mahkumdur!

Azınlık Merkez Komite üyeleri yalanları ortaya çıktıkça daha fazla saldırganlaşmış, MLM güçlere yönelik hakaret ve tehditlerin dozajını yükseltmiş, işi

şiddete yönelmeye kadar getirmişlerdir. Sistematik gasp, darp, tehdit, deşifrasyon yöntemleri ile alanlardaki yoldaşların pes edeceği, demoralize olacağı, faaliyetten uzaklaşacağı hesap edilmişti. Ne var ki bu hesap tutmamış, yoldaşlar

mücadeleyi büyük bir kararlılıkla sürdürmüşlerdir. Bu işe yaramayınca, ilkin

...’ta devamında ...’ta sonrasında da tek tek yoldaşlara şiddet pratiğine yönelmişlerdir. Devrimcilere pusu kurarak, türlü yalanlar eşliğinde saldırıya geçen

azınlık Merkez Komite üyeleri, bir yanıyla zavallılıklarını ve güçsüzlüklerini

ortaya koymuştur. Alanları karşı karşıya getirmek, tartışmaları kolektifimizin

bileşenlerinde değil de arkadan dolaşarak yürütmek, sahtekarlık ve yalancılık

bu çizginin temel parolası olmuştur.

Partizan/227

Sözgelimi, gerilla alanında, darbeciliğe tavır alan yoldaşlar farklı faaliyet

alanlarına gönderilmiş, savaşçılarla ilişkileri kısıtlanmış, türlü bahanelerle savaşçı yapısından uzak tutulmuştur. Yoldaşlarımız özellikle 12’lerin şehit düşmesinden sonra partide yaşanan gelişmelerin savaşçılara taşınmaması konusunda

büyük bir hassasiyet göstermiştir. Ne var ki yoldaşların bu hassasiyeti darbeci/tasfiyecilik için hizip örgütlemenin fırsatı haline getirilmiştir.

Yoldaşlara, çeşitli yoldaşların faaliyeti bıraktığı, ...’nın çıkarılamadığı, tüm

alanların kendileri ile birlikte olduğu vb. çok sayıda yalan söylenmiştir. Haksız

olma halinin getirdiği bir düşmanlık ve saldırganlık durumu yaşanmaktadır. Şehitlerimizin cenazelerinde yoldaşlarımızı ölümle tehdit eden, darbeci/tasfiyecilik,

kitlemizi açıkça yönledirmekten ve yanıltmaktan imtina etmemiştir. Başından bu

yana hakaret, tehdit ve şiddet minderine bizi çekmeye çalışmışlar, böylece tartışmanın politik içeriğini ortadan kaldırmayı, her türlü çetevari saldırı için uygun

ortamı yaratmayı planlamışlardır. Açık ki partimiz, devrimciler arasındaki sorunların çözümünde şiddeti, hakaret ve dedikoduyu asla bir yöntem olarak kabul

etmemiştir. Başkan Mao’nun bu konudaki yaklaşımı her türlü tahrifata uzaktır, yalındır. Halk içindeki ve devrimciler arasındaki sorunların çözümü eleştiri ve ikna

yöntemidir. Ancak azınlık üyeler devrimcilere yönelik şiddeti Başkan Mao’ya

dayandıracak kadar çaptan düşmüş, yozlaşmıştır. Açık ki, tüm bunlar inşa ettikleri sırça köşklerin, kalelerin kumdan olduğunun bir ispatı durumundadır.

1945’te ÇKP 6. MK genişletilmiş 7. genel toplantısında sol çizginin hataları

örgütsel açıdan incelenirken “... doğru siyasal çizgi ‘kitlelerden kitlelere’olmalıdır. Bu çizginin gerçekten kitlelerden gelmesini ve özellikle gerçekten kitlelere

geri gitmesini güvenceye almak için yalnızca parti ve parti dışı kitleler arasında

(sınıf ve halk arasında) sıkı bağlar kurmakla kalmamalı, hepsinden önemlisi,

partinin yönetici organlarıyla, parti içi kitleler arasında (kadrolar ve parti safları arasında) sıkı bağlar bulunmalıdır. Bir başka deyişle örgütsel siyaset doğru

olmalıdır” (Mao, c. 3, s. 242) denmektedir.

Yine aynı incelemede Mao’nun yöntemi anlatılırken; “Kararname, ayrıca

sıkı demokratik merkeziyetçiliği savunmuş, demokrasi veya merkeziyetçilik üzerinde yersiz sınırlamalara karşı çıkmıştır. Bütün Partide birliğin sağlanmasından hareket eden Mao Zedung yoldaş, parçanın bütüne tabi olması gerektiğinde

ısrar etti ve Çin devriminin özel koşullarına uygun olarak yeni ve eski kadrolar

arasında, dış ve yerel kadrolar arasında, Ordu kadroları ve o bölgede çalışan

kadrolar arasındaki ilişkilerin, nasıl olması gerektiğini belirtti. Böylece Mao Zedung, bir ilke olarak doğrulara bağlılık ile bir disiplin sorunu olarak, örgüte

itaat etmeyi nasıl bağdaştıracağımızı gösterdi.

Partizan/228

Parti içi birliği korurken, Parti içi mücadeleyi nasıl sürdüreceğimizi açıklığa

kavuşturdu. Oysa ne zaman yanlış bir siyasal çizgi hâkim olmuşsa yanlış örgütsel çizgi de kesinlikle ortaya çıkmıştır. Yanlış siyasal çizginin hâkimiyeti ne kadar

uzun sürmüşse, bunun örgütselsiyasetinin zararları da o kadar büyük olmuştur.”

(Mao, c.3, s. 243)

Mao’dan yaptığımız uzun alıntılar için yoldaşlardan özür dileriz. Partimizin

mevcut durumunu değerlendirirken referans aldığımız anlayışın altını özel olarak çizme zorunluluğu hissediyoruz. Partiye kadrolara, kitlelere körü körüne

itaati dayatan; kendine liberal, partiye sekter; Merkez Komitesi’ni ayrıcalıklı

önderler topluluğunun vazgeçilmez mekanı olarak gören, siyasal olarak çökmüş, örgütsel olarak çürümüş-çözülmüş, hukuksal olarak hükümsüz olan Merkez Komitesi’nin kalıntısı dogmatik unsurlarla mücadelede, partimizin içine

yaydıkları zehiri temizleme sürecinde tarihsel deneyimlerimizi andaki durumla

inceleyerek yönümüzü bulacağımız için derdimiz, ustaların söylediklerini tekrar, yaptıklarını taklit etmek değildir.

Dogmatik tasfiyecilerin aksine biz ustalardan inceleme yöntemlerini almalıyız/alacağız.

“... Özellikle üçüncü “Sol” çizginin savunucuları dilediklerini yapabilmek

için, yanlış çizgiyi uygulanmaz bulan ve bu nedenle kuşkularını ve hoşnutsuzluklarını belirten, karşı çıkan veya yanlış çizgiyi aktif olarak desteklemeyen veya

sadakatle uygulamayan bütün parti üyelerini istisnasız ve fark gözetmeden damgaladılar. Bu yoldaşları “Sağ fırsatçılık” “Zengin köylü çizgisi”, “Lo Ming Çizgisi”, “Uzlaştırma politikası”, “iki yüzlülük” ile damgaladılar. Bunlara karşı

“Amansız mücadelelere” giriştiler, “Acımasız darbeler” indirdiler ve hatta bu

“Parti içi mücadeleleri” karşılarındaki cani ve düşmanmış gibi sürdürdüler.

Bu hatalı Parti içi mücadele türü, “Sol” çizgiyi yöneten veya izleyen yoldaşların, prestijlerini yükseltmek, kendi isteklerini gerçekleştirmek, Parti kadrolarını yıldırmak için kullandıkları normal bir yöntem haline geldi. Bu tutum,

parti içindeki, demokratik merkeziyetçilik ilkesini çiğnedi, eleştiri ve özeleştiri

ruhunu yok etti. Parti disiplinini mekanik bir disipline çevirdi ve körü körüne

itaat ve mutlak boyun eğme eğilimlerini besledi. Böylece canlı ve yaratıcı Marksizmin gelişmesine büyük zarar verildi. Kadrolara karşı ayrılıkçı bir siyaset, bu

hatalı Parti içi mücadele ile birleştirildi.

Eski kadrolara, Partinin, değerli unsurları gözü ile bakmadılar. Tersine deneyimli, kitlelerle ilişkisi olan ama hizipçilere ayak uydurmayan onun körü körüne takipçisi, evet efendimcisi olmayıreddeden pek çok eski kadroya saldırdılar,

onları cezalandırdılar ve merkezi ve yerel örgütlerden attılar. Yeni kadrolara da

Partizan/229

yeterli bir eğitim vermediler, (özellikle işçi sınıfı kökenli olanların) ilerlemesi

için ciddiyetle uğraşmadılar.

Bunun yerine deneyimsiz, kitlelerle sıkı bağlan olamayan ama hizipçilere

uyan ve gözü kapalı onların peşinden gidip, evet efendimciliğini yapan yeni kadroları ve Parti dışı kadroları alelacele terfi ettirdiler. Merkezi ve yerel örgütlerde eskilerin yerlerine geçirdiler. Böylece sadece eski kadrolara saldırmakla

kalmayıp yenileri de bozdular.

Üstelik birçok yerde, karşı devrimcileri ezmek için uygulanan hatalı bir siyaset kadrolara karşı hizipçi siyaset ile karıştırılınca birçok değerli yoldaş haksız yere suçlandı. Ve bu durum partiyi ağır kayıplara uğrattı.” (Mao, S.E., c. 3,

s. 243-244)

Yukarıda Mao’dan 3. sol çizginin özelliklerine dair aktardıklarımız bugün

partimiz içinde hakimiyet kurmaya çalışan dogmatik bazı Merkez Komite üyelerinin yöntemidir. Bu yönüyle partimizin iki yılı aşkındır yaşadıkları ÇKP’de

1945’ten önce açığa çıkan eğilimle oldukça benzerlik taşımaktadır. Bu anlayışla

mücadeleye tutuşan bizlerin yaklaşımı bu noktada devreye girmektedir. Önceki

bölümlerde kendi hareket tarzımızın hatalı ve eksik yanlarına dair gerekli vurguları yaptığımızı düşünüyoruz.

(...)

Yetersizliklerimize amansızca yönelmeyi esas almalıyız. Attığımız adımları

ciddiyetle incelemeli ve kendimizi parti kitlemize daha iyi anlatmaya yoğunlaşmalıyız. Zira parti kitlemiz ve kadrolarımızın bir kısmının belleği dogmatiklerin yalanlarıyla çoktan zehirlenmiştir.

Şiddet, karalama, dedikodu darbecilerin her dönem vazgeçilmezleri olmuştur. “Karşıtını” bu kulvarda oyuna çekmeye çalışır, çünkü -çirkinleşmenin sınırı

olmadığından- kendine en çok bu alanda güvenir ve alt edebileceğine inanır.

Bizim bu kulvara girmeden örgütlülüklerimizi yaratmaya, çizgimizi netleştirmeye ama en önemlisi Örgütlenme Komitesi’nin kurulmasıyla attığımız merkezileşmeyi sağlamlaştırmaya, desteklemeye, eleştiri ve önerilerle beslemeye ihtiyacımız vardir.