1. Milli Meselede Şafak Revizyonizminin Tezleri “Feodal
ağalarla ittifak kuran büyük burjuvazi, Kürt halkına karşı da milli baskı ve
eritme politikası uyguladı.” (Program Taslağı, Madde 10) “Yurdumuzda yaşayan 6
milyon nüfuslu Kürt halkı burjuva ve toprak ağası iktidarların ağır milli baskı
ve eritme politikasına karşı mücadele bayrağını kaldırdı. Amerikancı
iktidarların Kürt halkını yıldırmak için giriştiği en ağır zulüm ve işkencelere
göğüs gerdi. Kürt halkının demokratik haklar, milliyetlerin eşitliği ve kendi
kaderini tayin için giriştiği mücadele hızla güçlenmektedir.
Türkiye’nin bütün işçi ve köylüleri bu mücadeleyi
destekliyor. Türkiye halklarını birbirine düşman etmek ve ezmek amacını güden
emperyalizmin ırkçılık politikası iflas etmekte ve halkları devrim yolunda
birleştiren bağlar sağlamlaşmaktadır.” (Program Taslağı, Madde 25)
“Hareketimiz, Kürt halkının kendi kaderini tayin ve isterse
ayrı bir devlet kurma hakkını tanıdığını açıklar.” “Hareketimiz... Kürt
halkının kaderinin Kürt işçi ve köylülerinin menfaatleri yönünde tayin edilmesi
için çalışır.” “Hareketimiz, Türkiye’nin iki kardeş halkının demokratik halk
cumhuriyeti içinde eşit haklara sahip olarak birleşmelerine yönelen bir siyaset
izler.”
“Hareketimiz, Türk ve Kürt halklarının devrimci birliği ve
kardeşliğine düşmanlık güden her milliyetten gerici hâkim sınıflarla ve onlarn
bölücü politikalarıyla mücadele eder.” (Program Taslağı, Madde 52)
“Marksist-Leninist hareket, Kürt halkının kendi kaderini tayin hakkının en
tavizsiz savunucusudur ve aynı zamanda Kürt halkının kaderinin Kürt işçi ve
köylülerinin menfaati yönünde tayin edilmesi için 221 mücadele edecektir.
Bununla beraber,
Marksist-Leninist hareket, Türkiye’nin iki kardeş halkının, demokratik halk
cumhuriyeti içinde eşit haklara sahip olarak birleştirilmelerine yönelen bir
siyaset izleyecektir.” (12 Mart’tan Sonra Dünyada ve Türkiye’de Siyasi durum,
s. 74) “Kürt halkının kendi kaderini tayin hakkını tavizsiz olarak
savunacağız.” (agy, s. 72) “Kürt halkının kendi kaderini tayin hakkı[sonradan
kurtuluşu], yoksul köylülere dayanan toprak devrimi mücadelesinden ve
emperyalizme karşı mücadeleden koparılamaz.” (agy, s. 73) “Kürt halkına karşı
yürütülen milli düşmanlık ve eritme politikası...
” (Kızıl Siyasi İktidar Kurulması Meselesi Üzerine) “Kürt
halkına uygulanan milli baskılarla mücadele...” (agy) “Kürt halkının kaderinin
tayin hakkınısavunmaya ısrarla devam etmeliyiz.” (agy) Eski adıyla Proleter
DevrimciAYDINLIK (PDA), yeni adıyla Şafak revizyonizminin yeni dönemde, yani 26
Nisan 1971 sıkıyönetiminden beri milli meselede ileri sürdüğü tezlerin hemen
hepsi bunlardır. Milli meselede sıkıyönetim öncesi izlenen çizgi üzerinde
durmuyoruz.
Çünkü o dönemde koyu
bir Türk milliyetçiliğinin, Mihricilikten miras azgın bir hâkim ulus
milliyetçiliğinin hüküm sürdüğü, hareketle ilgisi olan hemen herkesin
malumudur. Şimdi, milliyetçiliğin daha ince ve aldatıcı biçimleri
geliştirilmiştir ki, bugün mücadele edilmesi ve çürütülmesi gereken bunlardır.
Bu tezler üzerinde duralım:
2. Milli Baskı Kime Uygulanıyor?
Şafak revizyonizmine göre milli baskı, Kürt halkına uygulanmaktadır. Bu, milli baskının ne olduğunu anlamamaktır. Milli baskı, ezen, sömüren ve hâkim milletlerin hâkim sınıflarının, ezilen bağımlı ve uyruk milletlere uyguladığı baskıdır. Türkiye’de milli baskı, hâkim Türk milletinin hâkim sınıflarının, sadece Kürt halkına değil, bütün Kürt milletine,sadece Kürt milletine de değil, bütün azınlık uyruk milliyetlere uyguladığı baskıdır.
Halk ve millet aynışeyler değildirler.
Halk kavramı, bugün genel olarak işçi sınıfını, yoksul ve orta halli köylüleri, yarı-proleterleri ve şehir küçük-burjuvazisini kapsar. Geri ülkelerde, halk sınıflarına bir de emperyalizme, feodalizme ve komprador kapitalizmine karşı, demokratik halk devrimi safında yer alan milli burjuvazinin devrimci kanadı girer.
Oysa millet, hâkim sınıflar da dâhil, bütün sınıf ve tabakaları içine alır.
“Millet [veya ulus];
dil, toprak, iktisadi yaşantı birliğinin ve ortak kültür biçiminde beliren ruhi şekillenme birliğinin hüküm sürdüğü, tarihi olarak meydana gelmiş istikrarlı bir topluluktur.” (Stalin)
Aynı dili konuşan, aynı toprak üzerinde oturan, iktisadi yaşantı birliği ve ruhi şekillenme birliği içinde olan bütün sınıf ve tabakalar, milletin kapsamına dâhildirler. Bunların içinde devrimden menfaati olan, devrim safında yer alan sınıf ve tabakalar olduğu gibi, devrime düşman olan ve devrimle karşı-devrim arasında bocalayan sınıf ve tabakalar da vardır.
Halk, her tarihi dönemde devrimden menfaati olan, devrim safında yer alan sınıf ve tabakaları ifade eder. Halk, belirli bir tarihi dönemde ortaya çıkan ve sonra yok olan bir topluluk olmayıp, her tarihi dönemde mevcut olan bir topluluktur. Oysa millet, kapitalizmle birlikte, “kapitalizmin yükselme çağı”nda ortaya çıkmıştır;sosyalizmin ileri bir aşamasında yok olacaktır. Halkın kapsamı, her devrim aşamasında değişir.
Oysa milletin kapsamı, devrim aşamalarına bağlı değildir. Bugün Kürt halkı kavramına Kürt işçileri, Kürt yoksul ve orta halli köylüleri, şehir yarı-proleterleri, şehir küçük burjuvazisi ve Kürt burjuvazisinin demokratik halk devrimisaflarına katılacak olan devrimci kanadı girer. Oysa Kürt milleti kavramına, bu sınıf ve tabakalardan başka, Kürt burjuvalarının diğer bütün kesimleri ve Kürt toprak ağaları da girer.
Bazı çokbilmiş akıldaneler, toprak ağalarının milletten sayılamayacağını iddia ediyorlar. Hatta bunlar Kürt bölgesinde toprak ağalarının mevcut olması sebebiyle Kürtlerin henüz bir millet teşkil etmediği kerametini de yumurtluyorlar. Bu, korkunç bir demagoji ve safsatadır. Toprak ağaları aynı ortak dili konuşmuyor mu?
Aynı toprak üzerinde oturmuyor mu?
Aynı iktisadi yaşantı birliği ve ruhi şekillenme birliği içinde bulunmuyor mu? Hem sonra milletler, kapitalizmin gelişmesinin son sınırına ulaşmasıyla değil, kapitalizmin şafağında ortaya çıkarlar. Kapitalizmin bir ülkeye, bir bölgeye belli ölçülerde girmesiyle ve o ülkede, o bölgede pazarları belli ölçüde birleştirmesiyle, millet olmanın diğer şartlarını bir arada taşıyan topluluklar artık millet haline gelmiş sayılırlar.
Eğer öyle olmasaydı, kapitalist gelişmenin sınırlı olduğu bütün geri ülkelerdeki ve bölgelerdeki istikrarlı toplulukları milletten saymamak gerekirdi. Çin’de 1940’lara kadar oldukça kuvvetli bir feodal parçalanma mevcuttu; bu mantığa göre Çin’de daha önce milletlerin varlığını kabul etmemek gerekirdi. 1917 Devrimi’ne kadar Rusya’nın geniş kırlık bölgelerinde feodalizm kuvvetle mevcuttu; bu anlayışa göre Rusya’da milletlerin varlığını kabul etmemek gerekirdi.
Türkiye’de mesela, Kurtuluş Savaşı yıllarında bugünkünden çok daha kuvvetli olarak feodalizm mevcuttu; bu anlayışa göre o yıllarda Türkiye’de hiçbir milletin var olmadığını kabul etmek gerekirdi. Bugün dünyanın iktisaden geri ve ezilen bölgelerinde ve ülkelerinde, Asya’da, Afrika’da, Latin Amerika’da değişen ölçülerde feodalizm mevcuttur; bu anlayışa göre, iktisaden geri bölgelerde ve ülkelerde milletlerin varlığını kabul etmemek gerekmektedir. Kürtlerin bir millet oluşturmadığını ilerisüren tez, besbelli ki baştan sona saçmadır, gerçeklere aykırıdır ve pratikte de zararlıdır.
Zararlıdır çünkü, böyle bir tez, ancak ezen, sömüren ve hâkim milletlerin hâkim sınıflarının işine yarar. Onlar böylece ezilen, bağımlı ve uyruk milletlere uyguladıkları milli baskıyı ve zulmü, kendi lehlerine olan bütün imtiyazları ve eşitsizliği haklı çıkaracak bir gerekçe bulmuş olurlar. Böylece proletaryanın, milletlerin eşitliği uğruna, milli baskıların, imtiyazların vs... kalkması uğruna yürütmesi gereken mücadele suya düşmüş olur.
Milletlerin kendi kaderini tayin hakkı suya düşmüş olur. Emperyalistlerin, geri milletlerisömürgeleştirmesi, onların içişlerine burnunu sokması, kendi kaderini tayin hakkını alçakça çiğnemesi, “onların bir millet teşkil etmediği” gerekçesiyle meşrulaştırılmış olur.
Aynı şekilde, çok milletli devletlerde, hâkim milletin uyruk milletler üzerindeki her türlü zulmü ve zorbalığı meşrulaştırılmış olur. Toprak ağalarının bulunması halinde milletten söz edilemeyeceğini iddia edenler, emperyalizmin ve hâkim milletlerin borusunu öttürmektedirler.
Türkiye’de Kürtlerin bir millet teşkil etmediğini iddia edenler, Türk hâkim sınıflarının borusunu öttürmektedirler. Bilindiği gibi Türk hâkim sınıfları da Kürtlerin bir millet olmadığını iddia etmektedir. Bunlar, Türk hâkim sınıflarının imtiyazlarını savunmak suretiyle çeşitli milliyetlere mensup emekçi halk kitleleri arasındaki güveni, dayanışmayı ve birliği alçakça sabote etmektedirler.
Çözülmemiş bir feodalizm şartlarında yaşayan bir topluluk, elbette millet olarak nitelendirilemez. Ama bugün dünyanın neresinde böyle bir feodalizm mevcuttur? Kapitalizm daha 19. yüzyılın sonunda ve 20. yüzyılın başında ezilen Doğu Avrupa’nın, Asya’nın, Afrika’nın, Latin Amerika’nın hayatına sessizce girmiş oralarda ulus çapında pazarları bir ölçüde birleştirerek iktisadi yaşantı birliğini sağlamış, milletlerin teşekkülüne yol açmış bulunuyordu.
Bugün millet haline gelmemiş kabile toplulukları, dünyanın bazı bölgelerinde ve çok sınırlı bir alanda mevcuttur ki, bunlar, söz edilmeye değmeyecek kadar azdır. Özetlersek; Türkiye’de Kürtlerin bir millet teşkil ettiği, gözü, azgın Türk şovenizmiyle karartılmamış olan herkesin kabul edeceği tartışılmayacak kadar açık bir gerçektir. Kürt işçileri, yoksul ve orta halli köylüleri, yarı - proleterleri, şehir küçük-burjuvazisi, bütün Kürt burjuvazisi ve toprak ağaları Kürt milletinin kapsamına dâhildirler.
Milli baskı sadece Kürt halkına değil, Türk hâkim sınıflarıyla her bakımdan kaynaşmış bir avuç büyük feodal bey ve üç-beş büyük burjuva hariç, bütün Kürt milletine uygulanmaktadır.
Kürt işçileri, köylüleri,şehir küçük-burjuvazisi, küçük toprak ağaları milli baskıdan acı çekmektedir. Hatta milli baskıların esas hedefi, ezilen, bağımlı ve uyruk milletin burjuvazisidir. Çünkü hâkim millete mensup kapitalistler ve toprak ağaları, ülkenin bütün zenginliklerinin ve pazarlarının rakipsiz sahibi olmak isterler. Devlet kurma imtiyazlarını ellerinde tutmak isterler.
Diğer dilleri yasaklayarak, pazar için son derece gerekli olan “dil birliği”nisağlamak isterler. Ezilen milliyete mensup burjuvazi ve toprak ağaları, bu emellerin önüne önemli bir engel olarak dikilir.
Çünkü o da kendi pazarına kendisi sahip olmak, bu pazarı dilediği gibi kontrol etmek, maddi zenginlikleri ve halkın işgücünü kendisi sömürmek ister. İki milletin burjuva ve toprak ağalarını birbirine düşüren güçlü ekonomik etkenler bunlardır; hâkim millete mensup burjuva ve toprak sahiplerinin ardı arkası kesilmeyen milli baskılara girişmesi buradan gelir; milli baskıların, ezilen ulusun burjuva ve toprak ağalarına da yönelmesi buradan gelir. Bugün faşist sıkıyönetim, Diyarbakır hapishanesini Kürt burjuvalarının ve küçük toprak ağalarının sözcüsü demokrat Kürt aydınlarıyla, gençleriyle doldurmuştur.
Bugün küçük toprak ağaları ve bir kısım Kürt din adamları da zindanlardadır. Veya zindanlara tıkılmak için aranmaktadır. Bir avuç büyük toprak ağasına, onların yaltakçılarına ve üç-beş büyük burjuvaya gelince: Bunlar öteden beri Türk hâkim sınıflarıyla ittifak kurmuşlardır. Her türlü imtiyaz, Türk hâkim sınıfları gibi bunlara da açıktır. Ordu, jandarma ve polis bunların da hizmetindedir.
Kemal Burkay şöyle diyor: “Feodal beyler, eski hükümranlık iddialarını terketmişler; yani onlar, artık bazı küçük krallıkların tek hâkimi olma inatçılığını bırakmışlar, buna karşılık burjuvaziyle ekonomik ve politik alanda işbirliği kurmuşlar. Ağalar, ağa-dedeler, hatta şeyhler ticaret yapıyorlar, topraklarını traktörle işletiyorlar, banka kredilerinde aslan payı onların. Encümen azası, belediye başkanı, mebus, bakan da oluyorlar. Partiler, onların avuçlarında.
Şimdi ‘Kürdistan Emirliği’davası güden bir Şeyh Sait yok; ama meclislerde grup sözcülüğü filan yapan ‘doçentşeyhler’var... Şimdi, Dersim dağlarında hüküm ferman bir Seyit Rıza yok; ama aynı dağlardan çıkan ve önce İskenderun’a, oradan da İtalya’ya Amerika’ya sevk edilen krom madeninin ulaşımından önemli miktarda komisyon alan bir torunu var. Ve doğulu feodalite kalıntıları şimdi bürokrasiyle rahat anlaşıyorlar; o günden bu yana kravata ve fötr şapkaya alıştılar.
” Kemal Burkay’ın belirttiği şeyler, büyük toprak ağaları ve üç-beş büyük burjuva ve bunların yaltakçıları için doğrudur ama, onun göstermek istediği gibi, bütün “feodal kalıntılar” için ve bütün Kürt burjuvazisi için asla doğru değildir. Küçük toprak ağalarının ve Kürt burjuvalarının çok büyük bir kısmı, Türk hâkim sınıflarının milli baskısına maruz kalmaktadırlar.
Bunlar, hatta büyük Kürt feodal beylerinin de baskısına maruz kalıyorlar. Bir avuçluk büyük toprak ağaları, küçük toprak ağalarından zorla ve baskıyla büyük haraçlar alıyor. Küçük toprak ağalarının ve Kürt burjuvazisinin, büyük feodal beylere ve bunların yaltakçılarına öfkelenmesi, işte bu iki sebebe dayanıyor.
Bizzat Kemal Burkay’ın bunlara gösterdiği tepki de burdan geliyor. Kemal Burkay, “Türk burjuvalarıyla” tamamlaşan “feodal kalıntıların” dışında, homojen bir “Doğu halkı”ndan söz ediyor. Bunların içine Kürt burjuvalarının ve küçük toprak ağalarının da girdiğini ustalıkla gözden saklayarak (“Doğu halkıyla şeyh, ağa, ağa-dede ve işbirlikçi burjuvalar gibi tutucu unsurlar dışındaki tüm halkı kastediyorum”). Böylece, Kürt proletaryasıyla, yarı-proletaryasıyla ve yoksul ve aşağı orta halli köylüleriyle Kürt burjuvaları ve küçük toprak ağaları arasındaki çelişki de göz ardı edilmiş oluyor. Kürt burjuvazisinin ve küçük toprak ağalarının kendi sınıf emelleri, proleter, yarı-proleter unsurların ve yoksul köylülerin emelleriyle bir ve aynı gibi gösterilmiş oluyor.
Şimdilik özet olarak şunu belirtelim ve geçelim:
Kürt işçileriyle, yarı-proleterleriyle, yoksul ve orta köylüleriyle, şehir küçük-burjuvazisiyle birlikte Kürt burjuvazisi ve küçük toprak ağaları da milli baskıya maruzdur. Ve Kürt milli hareketinin saflarını bu sınıflar teşkil ediyor. Milli baskılara karşı birleşen bu saflardaki her birsınıfın elbette kendine has emelleri ve hedefleri de var. Biz bunlardan neyi, nereye kadar destekleyeceğimizi ilerde belirteceğiz. Şafak revizyonistleri, milli baskının sadece Kürt halkına uygulandığını ileri sürmekle şu iki yanlıştan birine düşmektedir:
Ya bu KÜRT HALKI ifadesi doğru olarak kullanılmakta, bütün Kürt burjuvazisi ve küçük toprak ağaları bunun içine dâhil edilmemektedir; bu takdirde Kürt burjuvalarına ve küçük toprak ağalarına uygulanan milli baskı gözlerden saklanmakta; bu baskı dolaylı olarak tasvip edilmekte, böylece Türk milliyetçiliği çizgisine düşülmektedir; ya da Kürt halkı kavramına yanlış olarak bütün Kürt burjuvazisi ve küçük toprak ağaları da dâhil edilmektedir; bu takdirde milli baskının yanında bir de sınıfsal baskı altında olan Kürt halkı üzerindeki katmerli baskı gözlerden saklanmakta, milli hareketle sınıf hareketi, bir ve aynı şey gibi gösterilmekte, böylece Kürt milliyetçilerinin çizgisine düşülmektedir.
Ayrıca, Kürt milletinin dışında da, bir ulus teşkil etmeyen azınlık milliyetler vardır ve bunlar üzerinde de dillerini yasaklamak vb.şeklinde milli baskı uygulanmaktadır. Şafak revizyonistleri bu noktayı tamamen bir kenara bırakıyorlar.
3. Milli =ULUSAL=Baskının Amacı Nedir?_____DEVAM EDECEK
